Drunk problem.

Part 4 : Making some friends

Ik kon die nacht moeilijk slapen. Ik dacht de hele tijd aan Sam, hij is zo lief. Maar misschien ga ik wat te snel, komaan ik ken hem letterlijk één dag. Daarbij hij voelt waarschijnlijk niks voor mij. Het was bijna half 7 , mijn wekker zou over een kwartiertje afgaan. Ik besloot om op te staan want slapen lukte toch al niet meer. Ik kamde snel door mijn haren en keek kort in de spiegel. Ik zag er vermoeid uit maar met een beetje make-up kan ik het wel fixen.

Ik maakte alvast ontbijt. Even later kwam mijn moeder ook naar beneden. "Wow, jij bent er vroeg bij." zei ze verbaasd terwijl ze aan tafel ging zitten. "ja ik was al wakker." antwoordde ik kort. Ze moest niet weten dat ik de ganse nacht heb liggen denken aan Sam. Ik zette een bord met eieren en spek voor haar neer. "Wie was nu eigenlijk die jongen gisteren?" de vraag van mijn moeder liet me blozen. Snel draaide ik me om zodat ze mijn gezicht niet kon zien. "Uhm gewoon iemand uit m'n klas." antwoordde ik uiteindelijk. "Oh hij zag me er een toffe jongen uit!" daar kon ik mijn moeder geen ongelijk in geven. "Ja hij is wel aardig." zei ik tenslotte. Ik nam plaats aan de tafel en begon te eten.

"Ik ga vertrekken hé! Tot straks." riep ik nog snel voor ik de deur uit ging. Ik wandelde in een sloom tempo naar school toe. Eenmaal daar aangekomen stond ik weer helemaal alleen op de speelplaats. Mijn ogen zochten Sam maar ik kon hem niet vinden. Tot mijn grote verbazing kwam er een groepje op mij afgelopen. Het waren twee meisjes en twee jongens. Ik herkende ze niet dus ze kwamen waarschijnlijk uit een andere klas. 1 van de meisjes keek me nogal vuil aan. Ze had bruine haren en veel make-up op. Het andere meisje had blonde haren en net zoals haar vriendin , veel make-up op. In tegenstelling tot haar vriendin keek zij niet boos. De twee jongens zagen er nogal stoer uit. De jongen die naast het meisje met de bruine haren liep, had zelf ook een donkere haarkleur en hij had een oorbel. De andere jongen had donker blonde haren en zag er niet lelijk uit. "Hey, ben jij nieuw hier?" vroeg het meisje met de blonde haren. "uhm ja dat klopt." zei ik verlegen. Ik was bang dat ze me gingen slaan, dat ene meisje keek me zo boos aan dat ik niks anders verwachtte. "Ik ben Julia!" deelde het meisje met de blonde haren mee. "Ik ben Lorenzo." dit zei de jongen met de oorbel. "Noah!" vertelde de andere jongen. iedereen keek het laatste meisje aan. Ze keek me nog altijd even strak en boos aan. Ze plakte een nep glimlach op haar gezicht: "Hoi, ik ben Evi!" zei ze opgewekt. "Hey, mijn naam is Sarah." stelde ik mezelf voor. Ze stelde me nog een hoop vragen en zo leerde we elkaar een beetje kennen. Evi zweeg grotendeels. *RINGG* De bel ging. "Welke klas zit jij?" vroeg Lorenzo nog snel voor we gingen. "4.5 jij?" reageerde ik. "4.12, we zien je straks wel weer." zei hij snel en hij glimlachte. "ja, is goed, tot straks!" Ik was zo blij! Was het mogelijk dat ik eindelijk vrienden kreeg?

Ik had nu wiskunde. Man wat haatte ik dat vak. Gelukkig zat ik naast Sam, ik verheugde me erop om hem weer te zien. "Heyy, nog eens bedankt voor mijn boek hé!" Zei ik toen ik ging zitten. "Oh geen probleem! Je hebt een leuk huis trouwens." Het was zo lief van hem om een compliment te geven over mijn huis. "Dankje!" zei ik blij. De rest van de dag was nogal saai, alleen het stiekem staren naar Sam was interessant. Voor ik het doorhad ging het belsignaal. De dag was al om! Na school stonden mijn nieuwe vrienden op me te wachten bij de poort. Ik was best blij dat ik eindelijk iemand had. "Vanavond is er een feest bij Vincent thuis. Kom je met ons mee?" Vroeg Noah. Evi gaf hem een dodelijke blik. "Ik weet het niet, dat lijkt me geen goed idee." zei ik tenslotte. Ik kende die Vincent helemaal niet en daarbij ik mocht helemaal nog niet naar feestjes van mijn ouders. "Toeeee, je hoort er nu ook bij! Het wordt echt super leuk!" Julia trok aan men arm terwijl ze dat zei. Ik kan nu echt geen nee zeggen. Ik heb nu net vrienden en dan ga ik weer de seut zijn door te zeggen dat ik niet mag. "Oké, ik kom mee! Hoelaat?" Zei ik vastberaden. "8 uur vanavond. Geef je adres dan komen we je ophalen." Zei Lorenzo. "Beukenlaan 12" Ik wist niet of dit zo een goed idee was maar ik kon nu niet meer terug. "Tot vanavond!" riep Julia toen ze op haar fiets sprong en samen met Evi wegreed.