Drunk problem.

Part 2: First met

"Saar kom nu! zo dadelijk ben je nog te laat op je eerste schooldag!" Riep mijn vader, die onder aan de trap stond. "Uhg jaa ik kom eraan." Antwoorde ik vermoeid. Ik deed snel wat kleren aan en liep naar beneden. "Aah daar ben je eindelijk." Zei mijn moeder toen ik aan plaatsnam aan de tafel. Simba draaide een kringetje rond mijn stoel en gaf me kopjes, ik aaide hem over zijn zachte vacht. Simba was onze kat, hij had een rosse vacht en was heel erg lief. "Miauw!" Gilde Pim, mijn kleine broertje, in de hoop dat de kat terug zou antwoorden. Ik draaide met mijn ogen. "Spannend hé, de eerste schooldag op een nieuwe school." Zei mijn vader opeens terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde. "J-ja." Antwoord ik met een mond vol cornflakes. "Ik durf te wedden dat iedereen hartstikke aardig zal zijn." Mijn moeder probeerde me natuurlijk alleen maar moed in te praten en me gerust te stellen. Maar dat hielp niet echt, ze had geen idee hoe moeilijk het leven van een 15-jarig meisje ooit kan zijn. Wat als niemand me leuk vind? Heb ik wel de juiste kleren aan? Wat zal ik met mijn haar doen vandaag? Ik moest wel een goede indruk achterlaten bij al die mensen.
*PING* Ik kreeg een berichtje binnen, van Harry! *En is het een leuk huis? Klaar voor je eerste schooldag?* Ik stuurde snel terug. *Het huis is best gezellig maar lang niet zo als ons oude huis, en nee wat denk je zelf?* Ik stopte mijn telefoon in m'n jaszak en dronk snel het glas sinaasappelsap leeg dat voor mijn neus stond. "Ik ben er mee weg, daaag!" Ik drukte snel nog een kus op Pims voorhoofd en liep naar buiten.

"Hier gaan we dan." Nu begin ik echt zenuwen te krijgen! Ik sta voor de grote schoolpoort van mijn nieuwe school. Zo veel vragen razen door mijn hoofd: Zouden er wel leuke mensen zijn? Krijg ik vrienden? Hoe zie ik er uit? Ben ik wel mooi genoeg? Zou ik niet op een bus kunnen stappen en terug naar ons oude huis gaan?

Ik raapte al mijn moed bij elkaar en stapte de schoolpoort binnen. Er waren een aantal mensen die me aankeken, dat snap ik wel. Ik was namelijk 'dat ene nieuwe meisje op school'. Ik liep voorbij een groepje meisjes. Stiekem hoopte ik dat iemand hallo zou zeggen maar helaas, het enige wat ze deden was kijken.

Ik besloot om naar het secretariaat te gaan. Zij konden mij misschien zeggen waar ik heen moest. "Hallo? Is daar iemand?" Vroeg ik terwijl ik in de kamer keek. "Ooh hoi!" Antwoorde een vrouw terug. Ze zag er vriendelijk uit, maar je zag dat ze duidelijk gestrest was. "Sorry ik had je niet gehoord, ik ben namelijk een aantal belangrijke papieren aan het zoeken. Ik heb geen idee waar ik ze gelaten heb!" De vrouw keek nog een keer rond in de kamer. "Ik ben nieuw hier en ik heb geen idee waar ik heen moet." Zei ik na een paar minuten. "Wat is je naam dan zal ik het eens opzoeken?" Vroeg ze aan me. "Sarah Cartner." Antwoordde ik kort. Ze begon iets in te typen op de computer die voor haar stond en een aantal minuten later draaide ze zich weer naar mij: "Je moet boven zijn. Lokaal 204, dat is in de blauwe gang." Ik bedankte haar en liep naar de grote trap toe. Ik was al een paar minuten te laat dus liep ik wat sneller. Na even te zoeken vond ik het lokaal. Ik durfde eerst niet maar toen klopte ik toch op de deur. "Aaah dat zal het nieuwe meisje zijn!" Hoorde ik iemand roepen. De deur ging open en ik zag een heleboel  ogen op mij gericht. "Goeiemorgen! Jij bent vast en zeker Sarah!" Riep de vrouw die de deur had opengedaan blij. "J-ja." Stotterde ik. Waarom moest ik nu weer zo verlegen zijn? "Ga maar langs Sam zitten." Ze wees een plek achteraan in de klas aan. Er zat al een jongen aan het tafeltje. Hij keek omhoog toen ik de stoel verschoof en toen pas viel het me op dat hij niet lelijk was. Hij had lieve bruine ogen en zijn bruine haar zat gewoonweg perfect. "Heyy!" Zei hij met een lieve stem, en hij lachte vriendelijk naar me. "Hoi!" Fluisterde ik terug.

Dit is Sam!