"Kai.....အခ်စ္...."
တကယ္တမ္း သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူေလးကို မခြဲႏိုင္....။
"Sehun......."
ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ Chanyeolနဲ႔Baekhyun ကိုပင္ ဂရုမစိုက္ပဲ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးတိုးလာတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ေငြေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားကို တယုတယနမ္း႐ိႈက္ရင္း ေထြးေပြ႔ထားမိသည္။
"ေသခ်ာေပါက္ ျပန္လာရမယ္ေနာ္...ျပန္လာမယ္မလားဟင္.....ကြၽန္ေတာ့္ကို ကတိေပးၿပီးသားေနာ္.....ပ်က္လို႔မရဘူးဆိုတာ သိတယ္မလား....."
"ကိုယ္ကတိေပးၿပီးရင္ ဘယ္တုန္းကမ်ားပ်က္ဖူးလို႔လဲ....."
"ၿပီးေတာ့....ၿပီးေတာ့........ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ သတိရရမယ္ေနာ္.....တျခားသူေတြကို မၾကည့္ရဘူးေနာ္...."
Kaiရဲ႕ ခ်စ္စရာသဝန္စကားေလးကို Sehun သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာၿပီး...
"အခ်စ္ကလည္း....တျခားသူေတြကို မၾကည့္နဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ္က မ်က္လံုးႀကီးမွိတ္ၿပီးေနေနရမွာလား....ေျပာ...."
သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး လက္ထဲက႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို အတင္းျပန္ဖက္ထားရင္း....
"စတာ....စတာ....စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ အခ်စ္ရယ္.....ကိုယ္က မင္းကလြဲၿပီး...ဘယ္သူ႔ကိုမွမျမင္တာ သိသားနဲ႔....."
"ကြၽန္ေတာ္ ေစာင့္ေနမွာ သိတယ္မလား..... ဘယ္ေလာက္ထိပဲၾကာၾကာ......
ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ Sehunျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးထားမယ္...."
ခ်စ္သူရဲ႕ စကားေလးတစ္ခြန္းက သူ႔ကို ျပဳစားႏိုင္လြန္းသည္။
"ကိုယ္ မင္းကို ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခ်စ္တယ္....အခ်စ္.....ဒါေတာ့ အႂကြင္းမဲ့ယံုေပးပါကြာ....."
Kaiရဲ႕ နဖူးေပၚဝဲက်ေနေသာ ဆံစႏုႏုမ်ားအား သပ္တင္ေပးရင္း မ်က္ႏွာလွလွေလးနဲ႔ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္မ်ားကို အလြတ္က်က္ေနမိသည္။
"Shixun....သြားရေအာင္......ေနာက္က်ေတာ့မယ္...."
Chanyeolရဲ႕ ေခၚသံကို မေက်နပ္စြာ ညည္းညဴလိုက္တဲ့ သူ႔ကို Kaiက အလွပဆံုးျပံဳးျပခဲ့ေပမဲ့ မ်က္ဝန္းညိဳမ်ားကေတာ့ ဝမ္းနည္းမႈကို သိုဝွက္မထားႏိုင္ခဲ့ေပ....။
YOU ARE READING
ဒ႑ာရီ
RandomA story of an emperor and a village boy who fall in love with each other...... Oh Sehun Kim Jongin Sekai Kaihun Chinese historical era
