ကြၽန္ေတာ္ ျမစ္ကမ္းေဘးမွာထိုင္ကာ Monguရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း......
"Mongu-ah....Sehun ကဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာမလဲမသိဘူး.....ေစာင့္ရတာ ေမာလွၿပီ...."
မေန႔ညကလည္း အိပ္မက္မေကာင္း.....။ အိပ္မက္ထဲမွာ Sehunလက္ကို လွမ္းဆြဲပါေသာ္လည္း ဆြဲမရခဲ့.....။
'ကြၽန္ေတာ့္ကို ထားသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္....ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အၾကာႀကီး အၾကာႀကီး ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးခ်မ္းတဲ့ဘဝေလးကို အတူတူေနခ်င္ေသးတယ္......'
"Jongin....!"
ကြၽန္ေတာ္ရွိရာ အသည္းအသန္ေျပးလာတဲ့ Baekhyun......
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ Baekie....."
"Se....sehunတို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီ....ဒါေပမဲ့.....Jongin...!....."
Baekhyun စကားကို ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိမ္ကို အေျပးျပန္ခဲ့လိုက္သည္။
'Sehun ျပန္လာၿပီတဲ့.......ေပ်ာ္လိုက္တာ.........အစုတ္ပလုတ္ႀကီး....သူ႔ကို လြမ္းရတာ ေသေတာ့မယ္.....ခဏေနေတြ႔မွ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထုပစ္ရမယ္......'
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အျပံဳးေတြက သိပ္အၾကာႀကီးမခံလိုက္....။
ကြၽန္ေတာ္ ဧည့္ခန္းတံခါးနားကေန ၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားေတြက မယံုႏိုင္စရာ....။
က်ြန္ေတာ္႕ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္အားလံုးကို ႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္သလို.......။
ဧည့္ခန္းထဲကို မဝင္ဘဲ ကိုယ့္အခန္းကိုသာ ျပန္လွည့္ခဲ့လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကို ေနာက္ေက်ာနဲ႔ ဖိကပ္ကာ ပိတ္ရပ္လိုက္ရင္း.....
"ကြၽန္ေတာ္က အရင္မင္းဆက္ရဲ႕ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသားပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ပိုင္တဲ့ေနရာကို ျပန္ယူဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီလို႔ ထင္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မိသားစုအေပၚတင္ေနတဲ့ အေႂကြးကို ေက်ေအာင္ ဆပ္ရေတာ့မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကထြက္သြားေတာ့မယ္......ဒါေၾကာင့္.........ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ လာႏႈတ္ဆက္တာပါ.....ဒီအေတာအတြင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ဒီေက်းဇူးကို တစ္သက္မေမ့ပါဘူး...."
YOU ARE READING
ဒ႑ာရီ
RandomA story of an emperor and a village boy who fall in love with each other...... Oh Sehun Kim Jongin Sekai Kaihun Chinese historical era
