ISLAK KELEBEK

2...

9 sene önce

"Anne ben hazırım"

Küçük kızın heyacanlı sesi salonu hatta bütün evin içini doldurmuştu. Aysima hanım onun bu heyecanına güler vaziyette ellerindeki fırın eldivenlerini çıkarırken küçük kızının seslenişine kayıtsız kalmayarak salona doğru yola koyulmuş üzerine giydiği bol kıyafetleri görünce ise şaşkınlığını engelleyemeden eşine katılarak gülmeye başlamıştı.

"Ya anne yaaa!"

Küçük kızın olduğu yerde tepinmesi onu daha da komik göstermişti.

"Ama kızım bunlar benim kıyafetlerim"

Gülmeyi keser kesmez küçük kızına verdiği cevaptan sonra onun yanına diz çöken Aysima kızının bu yaptıklarına artık alışmış olmasına rağmen her gördüğünde aynı tepkiyi vermesine bir son verememişti.

"Hiçte bile bunlar benim dolabımdaydı"

"Hmm öyle olsun. Peki o zaman dudağındakilerde mi senin dolabındaydı?"

Küçük kızının dudağını büzmesi üzerine genç kadın kızının elini tutarak diz çöktüğü yerden doğrulmuştu.

"Bak ne diyeceğim. Bu gün benim dediklerimi giyersen yarın seninle yeni kıyafetler almaya gideriz. Ne dersin?"

"Oluur"

Gazetesiyle ilgileniyormuş gibi yapan Buğra bey alışveriş kelimesini duyduktan sonra gazetesiyle ilgilenmeyi keserek konuşmaya dahil olmuştu.

"Neden bu işlerden hep ben zararlı çıkıyorum küçük hanım"

"Kız dayanışması babacım sen anlamazsın"

"Hıı yani ben anlamıyorum öyle mi

"Evet"

"Tamam o zaman dedende anlamaz siz gelmeyin ben giderim dedenin yanına"

"Yaa anne bide beni tehdit ediyor."

"Hmm tamam o halde biz de ikimiz gideriz olmaz mı Yağmur?"

Annesinin teklifi küçük kızın hoşuna gitmiş olacak ki annesin elinden çekiştirerek merdivenleri çıkmaya başlamıştı bile. Aysima hanım ise onun bu hareketine gülerek Buğra'ya göz kırpıp onu takip etmeye başlamıştı. Onlar merdiveni tırmanmışlardı ki Buğra bey yenilgiyi kabul ederek onlara seslenmişti.

"Yarım saat içinde gidiyorum ona göre hazırlanın"

"Tamam baba "

Yağmur'un odasına geldiklerinde odadaki her şey gibi pembe olan gardırobun kapaklarını açıp elbiselere bakmaya başlamışlardı.

"Ama anne giyecek hiçbir şeyim yok ben n'apıcam"

Kızının ağlamak üzere olduğunu belirli eden sesine karşılık gözlerini devirerek elbiseleri karıştırmaya başlamıştı Aysima hanım. Kızı kesinlikle kendisine benzemiyordu. Gülerek dolaptan bir kıyafet çıkarıp kızına göstermek üzere havaya kaldırmıştı. Küçük kızın somurtmaya devam etmesi beğenmediğinin bir göstergesiydi.

"Anne o olmaz onu dedemin doğum gününde giymiştim"

"Peki ya bu"

Farklı bir kıyafeti ona gösterdiğinde yine olumsuzlukla sonuçlanmış bundan sonraki beş elbisede de aynı sonuca ulaşmıştı.

"Hadi ama Yağmur baban bizi bırakıp gidecek"