Taehyung,yavaşça kapıyı çaldı ve birkaç adım geri giderek evi ikinci kez süzdü.Gerçekten çok büyüktü.Jungkook'un ailesi zengin olmalıydı!
Jungkook kapıyı açtı ve güldü.
"Niye etrafına bakıyorsun öyleKapı deliğinden sana bakıyordum ve büyülenmiş gibiydin."
"Sadece eviniz çok büyükmüş,hyung."
"İçeri gel."
Hâlâ evi inceleyen Taehyung'u bileğinden tutarak içeri sürükledi.Salona girdiklerinde Taehyung daha da şaşırdı.Bu salon onların evindeki salonla boy ölçüşemezdi bile.Burası onlarınkinden 3 kat daha genişti.Hatta 5 kat!Köşe takımlarından birine otuduklarında Jungkook,Taehyung'a döndü.
"İçecek bir şey ister misin?"
"Hayır,teşekkür ederim."
Jungkook,Taehyung'a yaklaşarak yüzüne düşen perçemlerini kaldırdı ve Taehyung'un gözlerini kocaman açmasına neden oldu.
"Neden suç işlemiş çocuklar gibi başını yere eğiyorsun?Yüzünü göremiyorum."
Taehyung,Jungkook'un elini kavrayarak yavaşça aşağı indirdi.
"Komiksin,hyung.Yüzümü görüp ne yapacaksın?"
"Buluşmak istedin ve şimdi yüzünü göstermiyorsun bile kkk."
Taehyung başını yukarı kaldırdı ve gülerken konuştu.
"Tamam,hyung.Al doya doya bak yüzüme."
Jungkook,Taehyung'un burnunun ucuna dokundu ve gülümsedi.Ardından bağdaş kurdu ve gözlerini ona dikti.
"Evet.Seni dinliyorum."
"Mmhh?"
"Bana o gün olanları anlatmak için buluşmak istedin.Ayrıca o kadar uzun süredir konuşmuyoruz ki beni özlemiştin.Önce bana olanları anlat ve sonra iltifatlarını kabul edeceğim."
"Hyung,bu yüzden buluşmak istememiştim.Sadece seni görmek istedim."
"Taehyung.Burası benim evim ve istediğimi yapacaksın."
"Ama.."
"Anlaştık mı?"
Jungkook'un bu konuyu açması Taehyung'un gözlerinin dolmasına yetmişti bile.
Jungkook,onu böylece görünce bir koluyla sardı ve diğer elini saçlarına götürdü.
"Hayır,Taehyung.Ağlama lütfen."
"Hyung,o gün annemin doğum günüydü ve ben ona bir pasta ve hediye alıp doğum günü şarkısı söyleyemedim.Sadece mezarına çiçek bırakabildim.Hepsi bu."
Jungkook,parmaklarını Taehyung'un saçları arasında gezdirirken,o da gözyaşlarını serbest bırakıyordu.Verilecek cevap yoktu.Jungkook ona "Geçecek." diyemezdi.Geçmeyecekti.Taehyung,titreyen sesiyle konuşmaya devam etti.
"Ona iyi ki vardın dedim.İyi ki varsın değil.Dondurmayı neden bu kadar çok seviyorum biliyor musun,hyung?Çünkü sadece mutlu olmaya çalışıyorum.Annem ne zaman üzülürsek bir dondurmanın her şeyi geçireceğini söylerdi.Düşüp dizimi kanattığımda bana bir dondurma alırdı ve saçlarımı okşardı,iyi hissederdim.Annem birkaç günlük iş seyahatine çıktığında..Gitmeden önce bana dondurma almıştı."Ne zaman üzülürsek.." dediğinde "Bir dondurma her şeyi geçirir." diye tamamlamıştım onu.Ama gerçekten her şeyi geçirmiyor,hyung"
Jungkook,saçlarını okşamaya devam ederken diğer eliyle Taehyung'un gözyaşlarını sildi.
Bölüme çok uygun bir ending..Kendimi tebrik ediyorum
