Fine, Hate Me. [VOLTOOID]

Deel 17☽ - 2nd Chance🤞🏻

{Liz}

Wanneer ik op school aankwam merkte Marie & Steffie dat er iets was. Ik vertelde het verhaal..

"Je moet met hem praten, hij was zichzelf niet." Zei Marie rustig.

"Ik ga hem slaan!" Riep Steffie. "Wat een sukkel!"

"Wie is een sukkel?" Vroeg Ben, die blijkbaar achter me stond. Hij moet nu niet aankomen, en doen alsof er niets gebeurd is.

"Jij!" Riep Steffie boos, ze wou op hem afstappen, maar ik hielt mijn hand voor haar.

"Kunnen we praten?" Vroeg ik. "Alleen." Zei ik, en ik gaf teken naar Steffie & Marie dat ze moesten gaan. Marie glimlachte en stak een duim op, en Steffie deed teken dat ik hem moest slaan. Ik grinnikte.

"Het spijt me." Zei Ben. "Ik.. Ik liet me meeslepen door de jongens.." Zei hij zacht. "En ik weet dat dit het niet goed maakt, maar ik voel me schuldig. Héél schuldig."

"Beloof me dat je nooit meer zo tegen me doet." Zei ik rustig.

"Ik beloof het." Zei Ben.

"Ik was bang van je, Ben. Je was zo agressief.. Zo kwaad en helemaal niet jezelf." Zei ik zacht.

"Dat weet ik, en het zal niet meer gebeuren. Dat beloof ik." Zei hij. "Ik hou van je, Liz."

Ik moest even nadenken bij deze zin, en daarna zei ik: "Ik ook van jou, Ben."

Ik weet het, hij deed zo gemeen. Maar iedereen doet wel iets fout, dus hij verdient een tweede kans, vind ik.

"Zijn we terug.. Zoals eerst?" Vroeg hij zacht.

"Ja." Zei ik glimlachend.

Ben glimlachte en zei: "Zie ik je straks?"

"Ja." Zei ik en ik gaf hem een korte kus. Zodra hij weg was, kwamen Steffie & Marie aangelopen.

"En? En?" Vroegen ze nieuwsgierig.

"Ik heb het hem vergeven." Zei ik.

Marie lachte blij en gaf me een knuffel, Steffie omarmde me ook.

"Jullie hebben het goedgemaakt.. Maar mag ik hem één keertje slaan? Gewoon dat hij voelt dat hij fout zat?" Lachte Steffie.

"Steffie.." Zuchtte ik.

"Oké, oké. Ik hou al op." Lachte ze.

Achter Steffie kwam Axel aangewandeld, hij deed teken dat ik moest zwijgen. Daarna sloeg hij zijn armen rond Steffie. Steffie schrok en draaide zich snel om, zodra ze Axel zag kuste hij haar.

"Ze zijn zo schattig samen." Fluisterde ik tegen Marie.

"Ja, vind ik ook." Glimlachte Marie.

--

Toen ik thuiskwam stond er niemand in de keuken. Ik liep door tot de living, ook niemand. Daarna naar boven en daar stond mama in haar kamer, kleren uit haar kast aan het halen.

"Hallo, lieverd." Zei ze, toen ze me zag. "Ik moet naar New York voor 2 weken."

"Ah, oké." Zei ik. Ik ben het al gewoon dat ze weg moet voor haar werk.