Φωτεινές ηλιαχτίδες εισέβαλαν ξαφνικά στο οπτικό μου πεδίο και έκλεισα αμυντικά τα μάτια μου, τοποθετώντας προστατευτικά την παλάμη μου στο σημείο πάνω απο τα μάτια μου, προκειμένου να καθαρίσει η όραση μου .
Κοίταξα τριγύρω μου εξεταστικά , καθώς πλέον η όρασή μου είχε επανέλθει πλήρως, και τοτε συνειδητοποίησα που βρισκομουν. Στο μαύρο διακριτό όχημα το οποιο με οδηγουσε στην επόμενη αποστολή μου. Καθοριστική για το μέλλον μου. Για να είμαι ομως ειλικρινής, η προστασία ενός κακομαθημένου πλουσιόπαιδου ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε εκεινη τη στιγμή.
Αυτό που με ενδιέφερε πραγματικά ήταν το τι θα συνέβαινε με εμένα και λέγοντας αυτο εννοώ τι θα κανω μετά από αυτή την αποστολή, επειδή το μέλλον μου ήταν κάθε άλλο παρα ξεκάθαρο.
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε το ξαφνικό φρενάρισμα που ακολούθησε. Κοίταξα για πρώτη φορά απο τη στιγμή που ξύπνησα , τον οδηγό στο μπροστινό κάθισμα, έναν καραφλό μεν αλλα γυμνασμένο δέ μεσήλικα με ένα δυσδιάκριτο τατουάζ που ξεκινούσε απο τον λαιμό του και κατέληγε στην πλάτη του υπέθεσα. "Φτάσαμε κυρία Samuels." ανακοίνωσε ενω βοηθώντας με να βγάλω τις αποσκευές μου έξω. Αφου με βοήθησε, με μία τυπική χειραψία με αποχαιρέτησε και απεμεινα να κοιτάω το ξενοδοχείο έξω από το οποίο με ειχε αφήσει, λίγο πιο εξω από το κέντρο του Λονδίνου, στο Stratford.
Κατευθύνθηκα προς την ανοιχτή ξύλινη πόρτα της εισόδου και μπήκα μεσα κοιτοντας αποδοκιμαστικα τον χώρο γύρω μου - υπερφορτωμενος στην προσπάθεια του να φανεί αρκετά περίβλεπτος και με το κύρος που θα του αναλογούσε.
Στο λόμπυ βρήκα μία κοπέλα , όχι πάνω από τριάντα, να μιλάει στο τηλέφωνο. Κατευθύνθηκαν προς το μέρος της. "Γεια σας, τι θα θέλατε; " είπε με ένα ψεύτικο χαμογελο να εμφανίζεται στα χείλη της.
"Εχω κλείσει το δωμάτιο C28 για το τριήμερο στο όνομα ..." εκανα μια παύση. Ποιό ειπαμε οτι ειναι το νεο μου ονομα; Πρόσεχε τι θα πεις Rose - όλα αυτά τα χάπια έχουν καταστρέψει το μυαλό μου " Stacy Dollen " απάντησα τελικα.
"Μάλιστα. Δώστε μου την ταυτότητα σας για να εξακριβώσω τα στοιχεία σας και θα σας οδηγήσω στο δωμάτιο σας. " ειπε χαμογελαστά αναδυκνειοντας για άλλη μια φορα το αψεγάδιαστο χαμόγελο της.
Της έδωσα την πλαστή ταυτοτητα και μετά την συμπλήρωση στοιχείων, μου έδωσε το κλειδί για το δωμάτιο μου και κατευθύνθηκαν προς αυτο .Αφού θα εμένα εκει μόνο για το τριήμερο δεν άδειασα τις βαλίτσες.
Αντ'αυτού κατευθύνθηκα προς το δωματιο C11 το οποιο βρισκόταν μερικους διαδρόμους μακριά απο το δωμάτιο μου, όπου και θα με ενημέρωναν πλήρως για την κατάσταση.
Χτύπησα την πορτα και μεχρι να μου ανοίξουν ξεκίνησα να "χτενιζω" με τα δάχτυλα μου τα μαλλιά μου, μία ενοχλητική συνήθεια που έχω καθε φορά που αγχώνομαι.
Κάτι το οποιο συμβαίνει αρκετά συχνά τα τελευταία τρία χρονια.
Η πόρτα άνοιξε και ένας ψηλός άντρας νε σκιύρα μαύρα μαλλιά, ντυμένος επίσημα για κάτι τόσο άτυπο, με υποδέχθηκε ζητώντας μου ταυτότητα.
Αφού βεβαιώθηκε, έκανε στην άκρη να περάσω μέσα στο δωμάτιο το οποίο φαίνεται να ειχε διαμορφωθεί ιδιαίτερα για το γεγονός αυτο, καθώς το μοναδικό πραγμα που υπηρχε ήταν ένα τραπέζι με δεκα καρέκλες να το περιβάλλουν . Δεν μπορούσα παρά να γελάσω με την αχρείαστη τυπικότητα και σοβαρότητα της όλης κατάστασης.
Επνιξα το γέλιο μου και κάθισα στην αναπαυτική καρέκλα στην οποία αναγραφόταν το όνομά μου με μεγάλα και στρογγυλά γράμματα. Μέσα σε λιγότερο απο δέκα λεπτά οι καρέκλες που προηγουμένως ήταν κενές μέσα στο ανατριχιαστικά άδειο δωμάτιο, γέμισαν με γυναικες και άντρες ντυμένοι σε επίσηνα ταγιέρ και κοστούμια αντίστοιχα, ανταλλάσσοντας τυπικές χειραψίες ανά μεταξύ τους.
Ξαφνικά ενιωθα άβολα μέσα στη βολική ενδυμασία που μας παρέχει η σχολή, με ενα ελαστικό μαύρο τζιν , ένα γκρι κοντομάνικο μπλουζάκι και μία μαύρη αθλητική ζακέτα. Ετσι μαζεύτηκα στη θέση μου.
Γέμισαν όλες οι θέσεις εκτός από δύο, όταν μία γυναίκα όχι μικρότερη απο 40 , κοντό καρέ ξανθό φρεσκοβαμμένο μαλλί, με ρυτίδες να κάνουν την εμφάνιση τους εδώ και εκεί, παρά τα κλασσικά μπότοξ που είχε εμφανές κάνει, πήρε το λόγο. Αφού παρουσίασε τον εαυτό της ως Helga Fiscal και όλους τους υπόλοιπους, των οποίων τα ονόματα είχα ξεχάσει σε δέκατα δευτερολέπτου, ξεκίνησε να αναφέρει τους κανόνες του συμβολαίου του οποίου υπέγραψα καθώς και όσα είχαν ήδη πει με τον κύριο Warden, τον τωρινό επικεφαλή της σχολής.
Μετά απο τα τυπικά που ήξερα ήδη, η Helga Fiscal ή όπως αλλιώς λεγόταν, έκανε νόημα στον τύπο που μου άνοιξε προηγουμένως την πόρτα. Εκείνος ενευσε καταφατικά, και αμέσως άνοιξε την πόρτα ορθάνοιχτη. Μέσα μπήκε ένα ψηλό αγόρι, στην ηλικία μου, αν όχι ένα ή δύο χρόνια μεγαλύτερο, με γυμνασμένο σώμα, ντυμένος απλά σε αντίθεση με όλους τους άλλους εδω μέσα. Καστανές μπούκλες και λακκάκια όταν χαμογελούσε στόλιζαν το γαλήνιο αυτό πρόσωπο, με τα μάτια του να περνάνε κάθε άλλο παρά απαρατήρητα, και να σε μαγνητίζουν με ένα μόνο τους βλέμμα.
"Καλώς ήρθες Harry" είπε η Helga και τον οδήγησε σε μία από τις δύο άδειες καρέκλες.
Και μπορώ να φανταστώ γιατί τόσα κορίτσια κάνουν σαν τρελά για αυτόν.
Αμα ήμουν οποιαδήποτε άλλη, μπορεί να έκανα πιθανότατα το ίδιο.
Αλλά δεν είμαι.
~~~~~~~
ΓΕΙΑ ΣΑΣ!
Δεν είμαι σίγουρη ότι βγήκε το πρώτο τσάπτερ όπως ακριβως το είχα στο μυαλό μου.
But it's worth the shot.
All the love ~Katya
