More Than Just A Kick

Chapter 4

" Do you want apple, babe? I brought some for you?" Heto na naman si Step. Hindi na naka-moved on doon sa scenario.

" Stop calling me babe!" Angal ko. Ang mga kasama namin ay tinutukso na kami.

" Franstep!"
"Ayieee!"

Asar nila pero tahimik lang si Marsan na kumakain.

Sa hiya ay mabilis na inubos ko ang aking pagkain at iniwan sila doon. Pinindot ko ang elevator button and nagbukas agad ito. Pasara na sana ang pinto kaya lang ang bilis ni Marsan, iniharang niya ang paa niya sa elevator. Good thing may sensor kaya nakahabol siya. Kaming dalawa lang sa elevator and he's so near me, hindi man lang umiwas.

" Why did you walk out?" He ask.

" I'm not at ease with them. Lalo na kapag tinutukso ako kay Step." I answer. He look at me intently.

" Why?" His word are hard when he let it out.

" It's irritating." I exclaim.

He said okay but I saw that his eyes are not convinced. Hindi ko na namang mapigilang tumitig sa kanya, at gayundin siya sa akin.

Ting! Tunog ng elevator, hudyat na nasa groundfloor na kami. Ka'gad ko naman narinig ang pagtikhim niya kaya iniiwas ko ang aking mga mata.
Nauna akong lumabas at iniwan siya sa likuran ko.

" Balik tayo sa taas." Sabit niya bigla.

" Huh?" Tugon ko na nagtataka.
At humarap sa kanya at halos nagdikit ang katawan namin. Kaagad naman siya umatras.

" Sabi ko balik tayo sa taas." He repeat.

" But why?" I ask out of curiosity.

" Basta." And he suddenly hold my hand. At kinaladkad niya ako pabalik sa elevator.

" Hayss." I sigh.

Pinindot niya yung number 2. At dumiretso kami pabalik sa grocery store na kanina ay kinainan namin.

"Here." Sabi niya nang makarating kami sa ice cream station.

Tinaasan ko siya ng kilay.

" My treat." He said and smiled. "Pili ka na."

" No." I just said. Tinalikuran ko siya dahil hindi ko mapigilan ang pagngiti ko.
Hinarap niya ako at nakita ko ang malungkot niyang mata.

" Ayaw mo?" He ask. " What do you want?"

" Wala." Sabi ko ngunit hindi ko talaga mapigilan ang pagngiti ko.

" Are you sure? Eh, nangiti ka na nga,"

Liningon ko yung freezer at binuksan iyon. Pinili ko yung chocolate.

" I want this one. Pero ako na ang magbabayad." Sambit ko.

" No way. I want to treat you." He grins.

" Pero bakit?" Tanong ko.

" Because you're sad and stressed of Stephen." He said. " And I want you to be happy. Its a trivia thing that chocolate ice cream can reduce sadness and stress."

Kumuha din siya nung kanya katulad ng akin at binayaran na niya sa counter. Wala na rin akong nagawa.

Habang kinakain namin yung ice cream ay tumitingin pa kami sa mga stalls. Hindi ko alam kung bakit hindi pa niya binibitiwan yung kamay ko. Awkward tuloy, dahil marahan ko itong tinanggal.

And because of that nginisian niya ako. Iniwas ko agad ang tingin ko sa kanya at pinagtuunang kainin ang ice cream ko. Nang makatapos na akong kumain ng ice cream ay may dinukot siya sa bulsa niya. Inilibas niya doon ang panyo.