~~The Teacher~~

~14~

"Ik ga weg.", zegt Stijn.
"Weg? Maar de les is pas net begonnen.", grapt Giel.
"Ik heb een nieuwe baan.", vervolgt Stijn zijn verhaal verder.
Ik staar hem verbaasd aan. Weg? Nieuwe baan? Maar het is midden in het schooljaar!
"Wat is je nieuwe baan dan?"
"Waarom ga je weg? Vind je ons stom?"
"Wie wordt onze mentor? En gymleraar?"
De hele klas is verbaasd en heeft veel vragen. Iedereen mag Stijn. Hij is gewoon een chille leraar.
Stijn vertelt alles:
"Ik heb samen met een vriend een vluchtelingenschool opgericht. En daar ga ik werken. Het was eerder nog niet af en ik moest wel werken. Dus ben ik hier nog niet weg gegaan. Maar nu is alles af en ga ik hier weg. Jullie nieuwe mentor en tevens gymleraar wordt Marc Dadels."

Ik voel een steek vanbinnen. Ik voel me alleen gelaten. Hij gaat weg. Het persoon op wie ik verliefd ben zie ik daarna waarschijnlijk nooit meer. In ieder geval niet elke week.
"Jullie mogen nu huiswerk gaan maken. Voor komende week hebben jullie veel huiswerk en ook een aantal toetsen. Succes!", zegt Stijn. Ik pak mijn oortjes, zet heel hard muziek op en maak dan een poging tot leren. Maar het lukt niet. Het is gewoon zo rot dat Stijn weg gaat. Het is wel beter, zou Yara waarschijnlijk hebben gezegd. Ik heb het haar nog niet verteld. Ik heb het niemand verteld, want ik weet niet wie me zou begrijpen. Iedereen is veel met jongens bezig. Maar ze vinden het al erg genoeg als ze op een jongen uit de derde zijn. Die zijn onbereikbaar. Dan hoef ik echt niet aan te komen met Ja ik ben op mijn leraar van 30 jaar. Ik zou zo graag iemand willen hebben die me begrijpt, waar ik mijn gevoelens bij kan uiten over Stijn. Maar er is niemand.
"Wat vind jij er van dat Stijn weg gaat?", vraag ik aan Nina in de pauze. "Jammer, hij is aardig maar ik begrijp het wel. En ik ben benieuwd naar de nieuwe mentor en gymleraar. Misschien is hij super knap!", antwoord ze. Zie je wel, ze vind Stijn niet knap.
"Ja inderdaad.", zeg ik maar. Iedereen praat een beetje samen terwijl ik me verdiep in mijn telefoon. Na school wacht ik niet op mijn vriendinnen en loop de klas uit.
"Stijn is echt een racist."
"Ja echt hè. Hij gaf mij van alles de schuld terwijl Isa het deed. Vuile, blanke racist." 2 jongens voor mij uit mijn klas hebben het over Stijn. Ze waren aan het klote en waren echt onbeschoft. Stijn had gelijk, hij deed niks racistisch.
"Stijn is geen racist! Het was terecht wat hij deed!", roep ik naar de jongens. Ze draaien zich verbaasd om. "Helemaal wel. Isa lette ook niet op en die had geen straf."
"Hij geeft alleen ons de schuld omdat we een andere huidskleur hebben." "Waarom verdedig jij hem eigenlijk?" "Eh, gewoon. Laat ook maar." Ik loop geïrriteerd door. Ik pleur mijn tas in mijn fietsmand en verlaat zo snel mogelijk de fietsenstalling.

"Yo, Myrthe. Had je haast ofzo?", vraagt Yara die naast me komt staan met haar fiets.
"Oh nee. Ik had geen Zin in de drukte van mensen."
"Wat was dat nou eigenlijk met Bram en Lars?", vraagt Yara.
"Eh niks.", zeg ik een beetje geïrriteerd.
"Oja?"
"Het was niks. Maar zullen we gaan? Sorry ik ben niet zo vrolijk vandaag."
"Vertel jij mij altijd alles? Als je ergens mee zit?"
Ouch, deze vraag zag ik niet aankomen.
"Ja tuurlijk. Hoezo?", zeg ik.
"Ik heb het idee dat je geheimen hebt. En ik wil dat je weet dat je alles kan zeggen."
Ik voel me schuldig. Moet ik het dan toch vertellen?
"Ik heb gevoelens voor Stijn."

Eindelijk weer een hoofdstuk! Het heeft ff geduurd. Hopelijk wel een leuk stuk. Laat het weten door te vote of een reactie achter te laten.
X