~~The Teacher~~

~13~

Daarna ga ik er met een perfecte duik vanaf. En duik een paar meter maar onder. Mijn bikinitopje schiet omhoog. Lucht happend kom ik weer boven. Zie ik het nou goed is dat Stijn? Hij loopt in zijn zwembroek en loopt richting de duikplank. Nee niet mijn kant op komen. Shit!

Hij duikt het zwembad in. Ik begin steeds meer te stressen. Hij komt steeds meer in mijn richting. De enige oplossing om ongewenste situatie te voorkomen is weg gaan. Weg gaan van hem. Nooit gedacht dat ik dat zou doen, maar het moet wel. Ik haal diep adem en duik naar beneden. Ondertussen frut ik nog wat aan mijn topje. Yes! Hij zit weer goed. Snel ga ik weer naar boven. Zie ik Stijn nog ergens? Hij staat bij een aantal meiden uit mijn klas alweer op de kant. Snel zwem ik er naar toe, maar helaas: hij loopt al weg. Een steek gaat door me heen. Jaloezie? Zij wel de aandacht van Stijn, maar ik niet? Doe normaal! Hij praat gewoon tegen ze. En ik zwom zelf weg, met een goede rede. Daar kunnen Stijn en die meiden niks aan doen. Maar waarom moet mij dat nou weer overkomen? Ik zoek mijn vriendinnen weer op en we gaan weer terug naar onze handdoeken. Ik vertel ze niks over het gebeuren van net.

Na de lunch hebben we nog een uurtje. Ik en nog 3 andere meiden willen nog gaan zwemmen. De anderen blijven liever bij de handdoeken. We gaan naar een wat kleiner zwembad, daar is het wat rustiger. Op een stelletje van 20 jaar, en een groepje kinderen zijn we de enige. We doen wedstrijdjes wie het langste onder water kan blijven, het langste een handstand in het water kan maken en wie het snelste zwemt. Als we doen wie het verste kan zwemmen zonder boven te komen win ik. Met een grote voorsprong. Het is echt gezellig. Het groepje kinderen gaat weg en het stelletje is een halfuurtje geleden al weg gegaan. We hebben het zwembad dus met z'n vieren. Of vijven? Stijn komt net aanlopen.

''Stijn, doe je mee een wedstrijdje?'', vraagt Nina.

''Jaa, dat is leuk!'', roep ik.

''Ehm... nee.'', zegt Stijn.

''Ah please Stijn!''

''Nee ik moet nog even langs andere kinderen. Over een halfuurtje vertrekken we. Gaan jullie omkleden?''

Ik baal, hoe gaaf was het geweest als hij mee zou doen. Dan zou ik echt wel een wedstrijdje met hem doen. Niet dat ik dat zou winnen hoor.

Ruim een halfuur later zitten we op de fiets terug naar school. Wat een onzin wordt er verteld in al die verhalen! Zoiets gebeurd bij mij nooit. Er is gewoon niks leuks met Stijn en mij gebeurd. Alleen de vreselijke situatie bij de duikplank. Ik maak toch nooit kans bij hem. Logisch hij is 17 jaar ouder. Natuurlijk vind hij mij niet leuk. Maar hoe graag zou ik dat willen. Dat hij mij leuk vind en dat wij samen zijn. Want dat zou ik willen. Maar al te graag.

Nina had nog aan me gevraagd of we samen zouden fietsen. Precies daarna vroeg Lana het ook aan Nina. ''Gaan jullie maar samen.'', had ik gezegd. En dan maar hopen dat Stijn naast mij komt fietsen. Oneven aantal hè. Hij begon ook achteraan, net zoals ik. Maar al snel ging hij alleen voorop fietsen. Jammer...

Een wat korter hoofdstuk. Maar hopelijk wel leuk! Komen Stijn en Myrthe ooit samen, zoals Myrthe wilt? Wie weet? Misschien wel...