~~The Teacher~~

~1~

Ik kom thuis. Mama zit op de bank. Ze huilt, ze huilt hard. Ik laat mijn tas op de grond vallen en ren naar haar toe. Ik sla een arm om haar heen. En leg mijn hoofd op haar schouder. Ik weet dat ze dat fijn vindt. ''Ik...ik... hij'', snikt mama. 

''sst.. Je hoeft niks te zeggen.'', zeg ik rustig. Mama hangt tegen me aan en word iets rustiger. Maar dan gaat ze weer heel hard huilen. 

''Ik kan er niks aan doen. Het gebeurde gewoon..'', zegt mama.  Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar dat maakt me niks uit. Het gaat nu om mama, niet om mij. 

''Ik heb gezoend, met die man op het plein.'', zegt mama als haar tranen op zijn. 

''Dat is toch niet erg?'', zeg ik bezorgd. 

''Maar je vader dan? Myrthe dit moet vreselijk voor je zijn.'' 

''Nee mam, het moest toch een keer gebeuren'', zeg ik kalmerend. 

''Oh Myrthe niet zeggen. Hoe moet het nou?'', jammert mama. 

''Ssst. Ga anders even rustig slapen. Kom ik breng je boven.'', zeg ik en sta rustig op. 

''Maar je moet eten..'', stribbelt mama tegen, terwijl ze het heel graag wilt. 

''Ik zorg zelf wel voor iets. Het gaat nu even om jou.'' Langzaam lopen mama en ik de trap op. Ze gaat liggen en ik doe gordijnen dicht en loop naar beneden. Ik had nog heel veel huiswerk maar dat maak ik vanavond wel. Nu eerst wat eten  klaar maken, zodat mama niks meer hoeft te doen. 

~~~~

Een halfuurtje later heb ik wat pasta voor mezelf gemaakt. Mama ligt nog steeds te slapen. Ze was er echt helemaal doorheen. Maar ik wist dat het ging gebeuren. Ik zag het al een tijdje aankomen. Mama verdient het. Ze heeft zo'n moeilijke periode gehad. Ze lag vaak uren te huilen en zei dat het haar schuld was. Maar ze kan er niks aan doen. Die andere vrouw had na moeten denken. Dan was er niks aan de hand geweest. Dan was papa nog hier en was mama nog vrolijk. Maar dat komt wel weer. Ik maak nog wat huiswerk, ruim alles op in de keuken. Boven ga ik even bij mama kijken en ga daarna zelf slapen. Het was weer een goede dag: Ik heb iedereen blij gemaakt die het nodig had.