İNTİKAMIN PENÇESİNDE (+18)

25 ▶ | "KOVMAK"

Önceki bölümü hatırlamak amaçlı, okuyabilir ya da göz atabilirsiniz...

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.

Keyifli okumalar...

25. BÖLÜM | KOVMAK

Lavin, beyaz hasta kıyafeti içinde Edim'e doğru ilerledi..

Genç adam, yanına gelmeyince başını kınıyor gibi iki yana sallayarak, Edim'e yaklaştı. İkisi göz göze geldi; uzunca bir bakışma geçti ve geçmeye devam ediyordu. Hâlâ inanamıyordu, yerinde kaskatı olmuş hâlde kalmıştı. Gözleri yeniden Lavin'in arkasında kalan yoğun bakıma ilişti. Tüm bunlar gerçek miydi? Ölüm ve kötü olan her şey az önce kapanan cemakanların ardında mı kalmıştı sahiden? Sanki bu olanların hiçbir anlamı yokmuş gibi geliyordu.

Genç kız, sıkıca sarıldı.

Ama Edim... Şaşkınlıkla yerinde çakılmıştı.

Birden bir şeyleri yalanlama ihtiyacı duydu...

Lavin miydi?

Onun olduğunu yalanlamasa bile, şu sarılmayı yalanlayabilirdi. Çünkü o Lavin'di işte, sarılmazdı. Sarılmazdı, değil mi? Daha onunla aralarındaki buzda çatlak bile açamamıştı.

Yoksa yanılıyor muyum diye geçirdi aklından.

Lavin, genç adamın içinden kendisiyle konuştuğunu bilmeden, sarılmadığını fark ettiğinde, üzülerek ayrıldı ondan. "Niye bana karşılık vermedin?" diye sitem eder bir tonda sordu. "Hem... Niye bakıyorsun öyle, sevinmedin mi?"

"Ben," dedi ve sustu Edim. Sanki bu gece susmak zorundaymış gibi hissediyordu.

Susup yüzüne baktı. Genç kızın yüzüne bakmanın güzelliğini anlatacak hiçbir kelime, cümle yoktu. Elini genç kızın yüzüne uzattı. Parmak uçlarıyla dokundu genç kıza, ona dokunmanın hazzının çok daha büyüğünün olabileceği bir şeyde mümkün değildi. Üstelik yüzü parlıyor, sanki güneş yüzünden akıyordu parmaklarına. Sonunda, "İnanmıyorum," dedi emin olduğunda. Genç kızın yüzünü adam akıllı avuçlarının içine sabitledi. "Sen gerçeksin."

Lavin gülümsedi, "Öyleyim," dedi genç adamın gözlerinin içine derin bir anlamla bakarken. "Benden kurtulamadın."

"Senden kurtulmayı isteyen kimdi?" diye sorulu bir cevap verdiğinde, aklına amcasının yaptıkları döküldü. "Lavin, ben amcam için..." Genç kız parmaklarıyla genç adamın dudaklarının üzerini örttü. "Sen suçlu değilsin, Edim," dedi gülümseyerek. "Biliyorum."

Genç adam, "Ne oldu sana? Seni içerde başkasıyla değiştirmiş olmasınlar," dedi yorgunca ve ince bir alayla. Kızın alnına bir öpücük kondurdu.

Lavin, güldü. "Bak giderim," diye tehdit savurdu.

Genç adam, Lavin'i kendisine çekip sıkı sıkı sarıldı. "Kim bırakıyor da gidiyorsun," dedi başının tepesine çenesini dayarken. "Seni ben kaçırdım, sen benim mahkûmumsun." Edim ayrıldı genç kızdan. Ve baştan aşağıya doğru kızı inceledi yaralı olmasına rağmen hiç yara almamış gibi seri hareket etmesi tuhaftı. Ona şüpheli gözlerle bakarak, "Sen yaralıydın, yarana ne oldu?" diye sordu.

Lavin, kaşlarını çattı. İlk defa fark ediyormuş gibi, "Yara mı?" diye sordu mırıldanarak. Sesindeki bu tınıdan dolayı Edim şaşırdı Genç kız birden uzaklaştı; adımları korkakça, gözleri yaş doluydu.

Edim, bu haline anlam veremediğinden, biraz olsun bir duvar gibi yükselen morali sarsıldı. VŞimdi yüzündeki duygu endişeydi. Genç kıza yaklaşmaya çalıştı. Evet, mecburiyet altında kalarak sadece çalıştı. Çünkü; Lavin eliyle onu durdurmuştu.