Genç bir kızın hayatına yeni bir adım atmak istemesiyle herşey karışır...
Ezgi Soykıran iş hayatına atılayım derken hayatını mahfedeceginden haberi yoktur. Ezgi 20 yaşında bugüne kadar bir cok zorluklarla yaşamıştır. Annesini kaybetmesiyle birli...
Gece yine Lara'nın ağlama sesiyle gözlerimi açtım annem öleli tam tamına 1 sene olmuştu ama Lara hâlâ kendini suçluyor kendisini suçlamasının sebebi ise şöyle
1 Sene Önce Annem ile Lara bağırıyorlardı merdivenlerden aşağıya indim "noluyor burda" dedim umursamazlık ile bağırıp duruyorlardı Lara anneme elini kaldırdı naptigini sanıyor bu "Lara " diye bağırdım indirdi elini annemin gözlerinden yaş aktı sonra kapıyı çarpıp çıktı "Lara noluyor anlatırmısın" dedim ama cevap yok odasına çıktı ve fren sesleri kendimi hemen dışarıya attim o-ordaki annemin arbasi ha-hayır gözümden yaşlar akmaya başladı. Na-nasi koşarak kaza yerine gittim annem kanlar içinde yatıyordu ağzından kanlar akıyordu bu annem olamazdi beni,bizi bırakmazdı hemen ambulansı aradım 20-25 dk sonra ambulans geldi ama annem ölmüştü Lara perişan halde anneme sarılıyor du...
Şimdi
Lara'nın çığlıklar ile ağlamasına dayanamayıp yanına gittim sıkıca sarıldım annemin ölümü bana da çok koyuyor ama ayakta dik durmalıyım babamın ve Lara nın iyiliği için Lara ya daha sıkı sarıldım " ağlama canım senin suçun değildi" dedim bunu üzerine kafasını olumsuz bir şekilde sallayarak "hayır be-benim suçumdu" yanına iyice sokuldum. Lara daha çocuktu 17 yaşındaki bir kız bunları nası kaldırır. Lara öyle ağlarken bende dayanamadim daha fazla, ağlamaya başladım odada sessizlik oluştu sadece hıçkırıklar la doldu
Lara'nın ağlama sesi kesildiğinde yüzüne baktım ve uyuduğunu gördüm. Lara'yi yatagina yatırıp öptüm ve kokladim kokusu aynı anneme benziyor annemin kokusunu özlediğimde Lara'yı öper koklarim... son olarak Lara'nın üstünü örtüp odadan sessizce çıktım babamın odasına gittim neyseki uyuyordu alnından öpüp sessizce çıktım o benim tek dayanagim tamam Lara da öyle ama ne demişler -tek bir adam sana kıyamaz 'baban'- ışte ben bu söze bağımlı yaşıyorum Saate baktığımda 1:23 ü gösteriyordu. Hemen odamın yolunu tuttum yatagima yattim yarin is başvurusuna gidecektim erken kalkacam o yüzden hemen yatalim saçımdaki tokayi çıkarıp yatagimin ucundaki cekmecenin üstüne koydum ve zifiri karanlığa haps oldum karanlık benim huzurum ve sırdaşımdır.
Kimileri sadece geceleri yaşar, kimileri sadece geceleri yaşadığını hisseder... Siz kendinizi nasıl tanımlarsanız tanımlayın, eğer karanlık geçen bulamadığı anlamla bulacaksınız...
Sabah yüzümdeki ıslaklıkla irkilerek uyandım ve başımda dikilen Lara'ya dehşet içinde baktım" ödüm koptu manyak jojuk aklım çıktı " dedim kıkırda dı ve "günaydın " dedi "günaydın kuzucuk saat kaç " dedim "07:00" dedi dehşet içinde yerimden fırladım ve banyoya koştum tabi arkamda merakli ve şaşkın bir çocuk bıraktım soğuk suyla kendime geldim Ve çıktım gardoroba ilerledim kolları dirseklerimde olan ve diz kapagimin 2 karış üstünde biten kolları püsküllü sade siyah bir elbise giydim ve saçlarımı kurutup şekil verdikten sonra bilekligimi kolyemi taktım ince bir eyleynir borda rujla makyajı tamamladim ve son olarak parfumumu sıkıp babamın yanina gittim onuda öptüm ve odama geri dönüp siyah zincirli cantamin icine ruj, güneş gözlüğü, cüzdan, anahtar ve telefonumu sıkıştırıp ayakkabı olarakta seritli deri bir platform giyip çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
