CBD Company √

Chapter Forty-One

Vote and Comment :)

Enjooyyyy...

I quickly open my eyes cause I'm pretty sure na hindi ako tinamaan ng bala. At nakita ko si El at Ran na inaagaw ang baril kay Trixie. Siguro nong hindi pa naipuputok ni Trixie, pinigilan na siya nila El at Ran. at ang unang putok ng bala tumama sa kisame.

"The Fuck!! Let go of me!!!" rinig kong sabi niya, habang nakahiga sya at si Miranda at El ay pinapatungan siya.

"Trixie tumigil kana!" sabi ni El habang pinag aagawan parin nila ang baril!

"You bitch! Umalis kayo dyan!!" sigaw niya ulit! Naramdaman ko na lang na hinawakan ako ni Zack at hinatak palabas.

"No Zack, nasa panganib sila! I need to help them You need to help them!! Zack please..." iyak kung sabi.

" Crisia think first!! Think for our baby! Okey. Dito ka lang.!" at bumalik siya sa loob. Jusko! Hindi sana mangyari kong anong iniisip ko. Lord please!!

Bang!

Agad na pumasok ako sa loob. Damn! What's going on now!?
Nakita ko si Miranda na nakatingin kay Zack also El and Trixie. Nakatalikod sa direksyon ko si Zack.

"Zack!!" please god! No!no!no!
Bigla nalang siyang natumba,

"please No!no!no! Please Zack, don't close your eyes. Honey please.." hagolhol kong iyak habang nakaunan siya sa hita ko.

"Tignan mo na ang ginawa mo Trixie!! Tignan mo ano masaya kana ha!?" sigaw naman ni Miranda habang nakaupo si Trixie at umiiyak!

"I'm s-sor----"

"SORRY!!?? WALA NG MAGAGAWA YANG SORRY MO!! NASIRA MO NA! ALAM MO HINDI KO MATANDAAN KONG KAILAN KA DUMATING SA BUHAY NAMIN! BASTA ANG ALAM KO SINISIRA MO ANG PAMILYA KO! SINIRA MO KAMI!!" iyak ng iyak kong sabi.  Zack lumaban ka please wag mo kaming iwan.

Agad naman bumukas ang pinto at nakita namin ang mga pulis na pumasok at dinamput nila si Trixie! Nakita ko naman ang huling pumasok sina Jannah at Ethan!

Iyak parin ako ng iyak at feel ko hinahagod niya besh ang likod ko.

"Besh! H-hindi ko k-kayang mawala siya, " iyak kong sabi sa kanya.

Ewan ko, iniisip ko pa lang na mawawala sya! Hindi ko kakayanin! Sana naman hindi! Marami pa akong araw na gusto siyang makasama at mga anak namin!

"Hindi siya mamamatay besh, Alam namin na dadating si Trixie," anong pinagsasabi niya.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Tinawagan ako ni Zack, at sinabi niyang may pinaplano si Trixie, so ako, ni ready ko na ang kapulisan at hindi na namin sinabi sayo kasi ayaw naming matakot ka at ma stress, kaya kaming tatlo lang ni Ethan, zack at ako ang nakakaalam, hindi naman namin akalain na tatawagan ka ng baliw na yun! Edi sana! Hindi kana nakapunta dito, tignan mo tuloy nasayang pa luha mo...." Anong nasayang!! E.nabaril nga sa dibdib si Zack!

"besh naman e! Hindi sayang yan, nabaril siya! Asan na ang mga medic!!!" iyak kong tanong sa kanya.

"besh gaya nga ng sinabi ko kanina  diba, nakaplano ang lahat at tsaka buhay yan, ni hindi nga nadaplisan ang bala ang balat niyan eh!" e! Bakit may dugo!! Ano hindi ko maintindihan!!

"kung hindi siya natamaan bakit may dugo.."

"ang slow mo talaga besh kahit kailan! Naka bulletprofe yan!" W-what!! Na-naka bulletprofe?

Agad ko namang tinignan si Zack! At ang animal nakangisi!

"Walanghiya ka pala e! Sinayang mo luha ko.!" sabay palo ko sa tiyan niya.

"ANO!!" sabay namang sabi ni El at Ran.

"Ang bingi nyo talaga!!" sabi naman ni Zack at bumango ma, tumayo na ako at sila sin, bale nakaupo kasi kami sa sahig.

"Nakipag agawan pa kami ng baril, buti nalang di tayo tinamaan Ran.." sabi pa ni El.

"Magaling kaya tayo.." pagmamayabang pa ni Ran.

Hinubad naman ni Zack ang tux na suot niya at huhubarin na sana niya ang sando. Tumikhim naman ako

"This is not the proper place to remove that.." sabi ko naman sa kanya. At nagtawanan naman silang lahat. Anong nakakatawa!

"bro! Your Wife is being possesive.." sabi pa ni Ethan! Abat! Sipain ko kaya siya!

"No I'm not!" pinamulahan ko naman ang sinabi niya. Naman kasi!

"O siya,siya We have to go bye Cris, basta ha ninang kami." ngumiti naman ako sa kanila. At nag wave na. At lumabas na sila.

Pinandilatan ko naman si besh na parang sinasabing' -ano pang ginagawa mo dito look-'

"ah-eh a-alis na rin kami. Tara na nga tan-tan.." sabay hatak niya kay Ethan. Tan-tan daw oh!

"bye~" at nag wave na ako sa kanila. Narinig ko namanh tumikhim ang animal sa likod ko. Humanda ka sa akin ngayon.
Hinarap ko siya at nginitian.

"Masaya ka?" tanong ko sa kanya at nakangiti pero sa loob-loob ko malapit na akong sumabog!

"Super!" super pala ah!

"Walanghiya ka pala! Eh alam mo bang pinakaba mo ako ng sobrang-sobra! Hindi ko alam ang gagawin ko k-kong may mangyari man sayong hindi maganda tapos-- tapos alam mo namang h-hindi magandang biro y-yun e! Tinakot ko ako." sabi ko sa kanya habang sinusuntok ko siya sa dibdib at hindi naman niya ako pinigilan hanggang sa tumigil na ako at humagul-gul ng iyak. Niyakap niya ako at nagiiiyak sa dibdib niya.

"I'm sorry I didn't mean to scare you that way, hindi ko naman kasi naisip na tinawagan ka niya, I'm really sorry dahil I act that she really hit me the bullets.. I'm sorry to scare you.." iyak parin ako ng iyak sa bisig niya.

"W-wag mo ng ulitin please lang,hindi ko alam kong anong gagawin ko kong mawala ka sa akin.." sabi ko ulit sa kanya.

"I promise.." sabi niya. Kumalas na ako sa yakap at tinignan siya.

"Bakit ganon na lang ang galit niya akin Zack..?" tukoy ko kay Trixie.

"She's not angry with you, hindi lang niya matanggap na hanggang ngayon ikaw parin ang mahal ko, I know you don't remember her, siya ang nerd ng school natin noon, she is obsess daw sa akin, but, kahit masama yung nagawa niya sa atin, sa akin, I can still forgive her.." yeah! Kahit naman talagang sobrang sama mg ginawa ng tao sayo, dapat patawarin mo parin, hindi ka dyos para hindi ka magpatawad, buti nga ang dyos kayang magpatawad ikaw pa kaya diba?

"tama ka. O siya, magbihis kana, ang dami ng dugo, eww," natawa naman siya.

Sana lang wala nang ganong problema ang dumaring. Alam kong hindi maiiwasan ang ganong problema, pero sana hindi na maulit pa.

"Two months na lang angel makikita na natin sila..." napangiti naman ako.

Tama! Makikita na namin ang kambal!

Malapit na po kayo :)

Gusto nyo po ba ng special chapter. Kasi kong hindi po hanggang epilouge nalang to.

Salamat po sa pagbabasa :)