Çömez Dadı

21. Bölüm Hoşlanmıyorum

Hiç tanıdığınız birinin bambaşka biri olduğunu düşünüp iliklerinize kadar ürktünüz mü?

Bacakları titreyerek sorgu odasından dışarı çıktı Hayal. Rüzgar içerdeki adamı tartaklarken ürkmüş çareyi oradan kaçmakta bulmuştu.  Babasının onu Rüzgar'a göndermesine akıl erdiremiyordu. Evde süt dökmüş kedi gibi uslu iyi kalpli olan Rüzgar karakolda bambaşka birine dönüşmüştü. Ürkmemek elinde değildi.

"Kaçmam lazım." Başını iki yana salladı sakinleşmeye çalışıyor derin derin nefes alıyor ama başarılı olamıyordu. Kim olduğunu öğrenen Rüzgar aynı şeyleri ona yapabilir canını yakabilirdi. Kısa sürede babası kadar güvenmiş sırtını patronuna yaslamıştı Hayal. Şimdi geri dönüp bakınca hızlı davrandığını düşünüyordu. Rüzgar güvenilir bir adam değildi.  O tatlı kibar gülüşünün ardında sinirlenince gözü hiçbirşey görmeyen bir adam yatıyordu. Çocuklarına ninni okuyan adam sorguda dur diye bağıran birini yumrukluyor konuş diye bağırıyordu.

"Hayal iyi misin? " Alev ile birlikte yanına gelen Defne'ye baktı.  Başı gözü dönüyordu. Tek kelime etmeden arkadaşının koluna girdi. "Gidelim, hemen."

"Nereye?"

"Sahi Hayal nereye?"

Başını Defne'nin sorusunu tekrar eden Alev'e çevirdi Hayal. Bir an o küçücük odada Alev ile Rüzgar'ın arasında sıkışıp kaldığını düşündü. Sonunun o odadaki adamdan daha hazin olacağından emindi. Bunca zaman Alev’i sadece aşık olduğu adamı kıskanan bir kadın olarak görerek hata etmişti. Alev en az Rüzgar kadar başarılı bir polisti. Sadece gözlerine baktığınızda dahi orada saklı olan başarma hırsını görüyordunuz. Kıskandığı dadının aslında peşinde oldukları mafyanın kızı olduğunu öğrenirse herşeyi yapardı. Aşık olduğu adam işe geri dönsün diye sahte arkadaş tutan birinden bahsediyorduk. Sadece bunu hatırlaması bile sorgu odasındaki Rüzgar kadar Alev'den ürkmesine neden oluyordu Hayal'in.

"Gidelim dedim." Tüm gücüyle arkadaşını çıkışa çekiştiriyor korkudan titriyordu.

"Ne oldu ? Neden böyle tuhaf davranıyorsun? "

"Gitmek istiyorum. Savaş bize kalıcak bir yer bulur. O eve geri dönmeyeceğim. "

"Neden ne oldu ki?"

"Nefret ediyor benden,  babamın yerini öğrenmek için adamın birini dövüyordu. O evde güvende değilim. "

"Rüzgar'dan bahsediyoruz. Adam sana bebek gibi davranıyor."

"Ama kim olduğumu bilmiyor. Öğrenmeden gideceğiz. " Tekrar Defne'nin koluna girip çıkışa doğru çekiştirdi.  Bir şekilde buradan uzaklaşmak istiyordu. Ancak o zaman sakinleşebilir mantıklı karar alabilirdi.

"Bu hale gelmene neden olucak ne  yapmış olabilir ki? O Alev cadısı oraya seni bilerek gönderdi. Sırf gör diye. Bunu yanına bırakıp kaçıcak mıyız? Taş gibi adamı ona mı yem ediceksin?"

"Umrumda değil.  Rüzgar'dan hoşlanmıyorum."

"Bal gibide hoşlanıyorsun."

"Hoşlanmıyorum."

"Hoşlanıyorsun."

"Hoş-lan-mı-yo-rum." Arkasına dönüp karakoldan dışarı çıktı Hayal. Defne'nin peşinden geleceğini bildiği için tek başına hareket etme kararı almıştı.

Dışarı çıktığında derin bir nefes aldı. Temiz hava ciğerlerine ulaştığında kendini daha iyi hissetmeye başlamıştı. Birkaç adım atmıştı ki kızgın kalabalığı gördü.  Hep bir ağızdan bağırdıkları için ne dedikleri tam olarak belli olmuyordu. Her tarzdan insan vardı babasını protesto eden. Kapalısı açığı, genci yaşlısı  onlarca insan bir olmuş babasının cesedi için emir yağdırıyordu.