Çömez Dadı

20. Bölüm Protesto

"Bu ne şimdi? "

"Neye benziyor?" Tepsiyi mızmızlanan Deniz'in önüne koydu kendinden emin bir şekilde Defne. Diğer iki çocuk Hayal ile birlikte uslu uslu hazırlanan yemeği yerken yüksek IQ'lu ufaklık söyleniyordu. "Kahvaltı işte. Afiyet olsun."

"Bu mu kahvaltı. Uzaylı yiyeceğine benziyor bunlar. "

"Allah allah..." Kendi tabağını önüne alıp gülümsedi. Tabak çalışması on numaraydı işte. İnsanın bakınca bile iştahı açılıyordu. " Bol proteinli yumurtalı krallara laik bir tabak. Sen demedin mi sabahları yumurta yemek isterim diye. "

"Bu mu yumurta, sarısı nerde bunun? Başka gezegenden gelmediğine emin misin bu yumurtaların?"

"Sarısında ne kadar kalori var sen biliyor musun? Sadece yağ deposu. Ben her sabah beyazından yapılmış omlet yerim."

"Omlet demek için en azından içine patetes koymak gerekmiyor mu? "

"Ondada nişasta var. Yenicek en son sebze patates. Sen havuçları ye bak çiçek yaptım."

"Ben çocuk değilim." Çatalı bırakıp bardağını eline aldı Deniz. Yanında oturan Hayal sessiz sakin yemeğini yiyor tek kelime etmiyordu. "Bu yumurtadansa Hayal'in yanık kanserojen yiyeceklerini tercih ederdim." Bulaşmasına rağmen tepki vermeyen dadısına bakıp iç çekti. Bir şeyler tuhaftı. Neşe dolu çocuksu dadısı kaybolmuş yerine sürekli iç çeken biri gelmişti. Yakışmayan hareketler sergiliyor olgun bir insan gibi davranıyordu. Kafasına Hayal'in bu halinin nedenini çözmeyi koyup kahvaltısını incelemeye devam etti.

Kupadaki içicekten bir yudum almış buruşan bir suratla öksürmeye başlamıştı. "Bu ne zehir mi?" Bardağın içine bakıp içtiği garip şeyin ne olduğunu anlamaya çalıştı. Bembeyaz süt yerine uzaylı içeceğini andıran yeşil şeye kocaman açılmış gözlerle bakıyordu. "Neden yeşil bu? Sütüm nerede?"

"Önce bir detoks yapalım. Siz hamburger çocuklarının içi ne haldedir kim bilir." Bardağı zorla çocuğun eline tutuşturup "İç."dedi Defne. " Korkacak birşey yok. İçinde ıspanak, maydanoz, pırasa, ve birazda çimen suyu var."

"Allah'tan bir şey yokmuş. " Bardağı tezgaha sertçe bırakıp yerinden kalktı Deniz. Kokoş kız kardeşi Duru yüzünü buruştura buruştura içeceği içerken Atlas çoktan kendi hakkı olanı bitirmişti.

"Sen birşey demiycek misin?" Babası olmadığı zamanlarda gizlice onlara pizza hamburger söyleyen dadısına gözlerini dikti Deniz. "Hem senin neden sesin soluğun çıkmıyor. Bu kız geldiğinden beri sessizsin. Sana birşey mi yaptı?"

"Ben ne yapıcam Hayal'e?"

"Sana sormadım." İşaret parmağını sosyetik aşçıya salladı Deniz. Hayal'in sandalyesinin önüne geçip "Heeey! Sana diyorum."dedi.

"Biz Hayal ile arkadaşız bir kere. Dün gece koyniş koyniş uyuduk hatta. Değil mi Hayal?"

"Sen neden burada kalıyorsun ki? Evin yok mu? O oda Hayal'in bir kere. " Elini tezgaha vurup suratını astı Deniz. Babasının kararlarına akıl fikir erdiremiyordu. Tanımadığı etmediği insanları eve alıp kısa sürede güveniyordu. Hayal'de yabancı bir insandı ama saf bir karaktere sahipti. Yedi yaşında bir çocuğa sırlarını kaptıracak kadar masumdu. Yeni gelen aşçının Hayal üzerinde otorite kurduğunu düşünmeye başlamıştı. "Pişşt. Okula geç kalacağız. Hadi bizi okula götür. "

"Ben süreceğim arabayı. Hayal araç kullanmada pek iyi değil."

" Kim dedi, Hayal iyi araç sürer bir kere. Biz gideriz sen evde kal."

"Baban öyle istedi. Hem Hayal'de rica etti. Değil mi Hayal?"

"Efendim..." Gözlerini dikmiş onun cevabını bekleyen ikiliye şaşkın şaşkın baktı Hayal. Günlerdir düşünmekten kafası kazan olmuştu. Ne zaman uyandı ne zaman aşağıya indi ne zaman yemek yedi ondan bile haberdar değildi. " Bir şey mi diyorsunuz? Ben dalmışım."