Rough Play

Chapter 3

All rise! Chapter 3 is up! Sorry for the long wait. :)

Salamat sa readers ni DLM. 💕 Advance Merry Christmas readers 😉

Short UD lang pero susundan namin yan agad para makabawi sainyo. Neks nemern.

----------------------------------------------------------------------

Chapter 3

I felt my head is aching. Urgh! Blame the alcohol plus my friends. Marami-rami ata akong nainom last night. While my eyes is close, hinilot-hilot ko iyong sentido ko. I won't do that again. Hindi na ako ulit iinom.

Marahan kong binuksan iyong mata ko. And to my surprise...

"Dale?" He was looking at me. And I saw amusement dancing in his eyes.

Then I realized... Na hindi ko ito kwarto. My eyes grew wider at awtomatikong dumako ang mata ko sa katawan ko.

Oh my gosh!

Malakas akong napabuga ng hangin. I thought... Aish, Lex! Ano bang iniisip mo? God! Ang lakas ng kabog ng puso ko. Umiling-iling pa ako. Baka naman aparisyon lang ang nasa harapan ko.

Pero hindi, dahil sa nakangisi pa siya ng nakakaloko.

Napatayo ako ng bigla.

"What? I didn't do anything, babe." he even wiggle his brows. Inirapan ko siya.

"Ano bang malay ko kung may ginawa ka sa akin huh, Mr. Villamor?" He furrowed his brows.

"Will you drop that 'Mr' thingy? Hell, it irritates me." Inikutan ko siya ng mata. Nakita ko ang pouch ko sa bedside table at agad ko itong kinuha.

Mas mabuti pang umalis na ako dito.

"Hey, where are you going?"

"Hindi ba halata? Aalis na ako." mataray kong sabi sabay talikod sa kaniya.

But darn! He blocked my way when I was about to leave.

"Who told you to leave, Lex." ang lalim ng tingin niya. Nakakalusaw.

What the hell, Lexi?! Napalunok laway ako ng wala sa oras. My eyes went to his lips. No! Mali 'yan Lexi. Gumising ka! 'Wag mong pagnasahan ang labi ng lalaking iyan na nasa harap mo ngayon... Lalo na't estudyante mo iyan.

Inalis ko na ang tingin ko sa labi niya and damn! Nagtama ang mga mata namin. His eyes, there's something na mayroon sa kaniyang mata.

"Beautiful," he mouthed. My heart did a somersault. Para na talagang mababaliw iyong puso ko! And it's effin wrong! Malamang sa epekto parin ito ng alak... Yes, maybe.

I shook my head.

"Out of my way." mautal-utal ko pang aniya. God. Why I even stutter? Grabe ata talaga ang hangover ko.

"Not until you eat breakfast with me." he said and tinangay ako papalabas ng kwarto niya at dinala sa kusina niya.

"Sa bahay nalang ako kakain, Mr. Villamor. I refused to-" Tulala ako matapos niya akong halikan sa labi.

Goodness! This is not right!

Matapos iyon ay nakangisi siya habang hinahanda iyong mga pagkain. Ako nakatayo parin at 'di makagalaw.

He freaking kissed me!

"Why did you do that!?" singhal ko sa kaniya.

There's his usual smug smile. He leaned in. Napa-hakbang ako patalikod. We were only inches apart from each other. At akala mo'y nakipagkarera ako sa sobrang lakas ng kabog ng puso ko.