[SF/OS] #โมเม้นของจีมิน Kookmin / Yoonmin ➰ BTS .

[KM] Belt

     "อืมม.. อย่างนั้นแหละ"

     คำพูดที่ออกจะติดเรททำเอาจองกุกชะงักเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ผิดสังเกต นิ้วเรียวเผลอลากสัมผัสหน้าท้องนิ่มผ่านผ้าบาง— จีมินอมยิ้มก่อนจะแกล้งก้มหอมแก้มคนร่างสูง

     ผลั่ก!

     "ย่า! ทำไมต้องผลักฮยองแรงด้วยเล่า!"

     "จีมินอา วันนี้นายใส่ชุดนี้กลับนะ"

     "หืม? ทำไมครับ?"

     "เถอะหน่า— หน่านะ"

     "ครับ"

     ปาร์คจีมินในร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อยืนมองสไตล์ลิสอย่างมึนงง แต่ก็สลัดความคิดค้างคานั่นไป เพราะอย่างไรเขาจะกลับชุดแสดงชุดนี้มันก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

     จะว่าไปแล้ว ไปหาจองกุกดีกว่า~

     "จองกุกกี้~"

     "โอ๊ะ! ฮยอง"

     ร่างเล็กโถมกอดใส่แผ่นหลังกว้างของมักเน่ตัวโต แก้มยุ้ยๆ ถูไถไปกับลาดไหล่กว้างอย่างออดอ้อน

     กลิ่นบนตัวจองกุกหอมที่สุดสำหรับจีมินแล้ว

     "เก็บของเสร็จแล้วเหรอครับ— แล้วทำไมใส่ชุดนี้กลับอะ"

     "ไม่รู้เหมือนกัน นูน่าบอกให้ฮยองใส่กลับน่ะ"

     จีมินว่าพลางปลดกระดุมคอเสื้อเผยให้เห็นถึงไหปลาร้าชุ่มเหงื่อ เรียกสายตาของจองกุกให้มองต่ำลงจนแทบเห็นถึงร่องเนินอกเล็ก

".. อ๋อ"

เสียงทุ้มเอ่ยเข้าใจอย่างแผ่วเบา ดวงตากลมมองกายสวยงามตรงหน้าครู่หนึ่งก่อนจะเบยสายตาไปทางอื่น ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือเล็กกุมมือใหญ่และออกแรงดึงไปข้างหน้า

"ไปกันเถอะ เมเนฮยองรอเราสองคนอยู่นะ"

"ครับ"

     "จองกุกกี้~"

     "ครับ?"

     เวลาเริ่มเข้าใกล้วันใหม่แล้ว แต่เจ้าของร่างอย่างรุ่นพี่น่ารักกับน้องเล็กตัวโตก็ยังไม่คิดที่จะเข้านอนเหมือนเมมเบอร์คนอื่นๆ แต่คงเพราะเห็นว่าพรุ่งนี้ไม่มีตารางงานอะไรด้วยแหละ

"พรุ่งนี้ไปคืนชุดกับฮยองหน่อยสิ คงว่างใช่ไหม?"

ปาร์คจีมินว่าพลางถือชุดพร้อมกับสายรัดหนังวางไว้บนอีกฟากของโซฟาที่จองกุกนั่งอยู่

"ไปคนเดียวดิ"

"ย้า! จอนจองกุกนายกล้าปฏิเสธฮยองเหรอ!?"

มือเล็กแกล้งระดมทุบที่ไหล่แกร่งทำเอามักเน่ร้องโอ้ยพลางบอกให้หยุด แต่คนอย่างปาร์คจีมินมีเหรอจะฟัง หมั่นเขี้ยวเจ้าเด็กมักเน่ซะขนาดนี้ ก็ยิ่งแกล้งเข้าไปใหญ่ ทำให้จองกุกเริ่มทนไม่ไหวจัดการรวบตัวคนตัวเล็กไว้บนตักแกร่ง

"ผมเจ็บนะฮยอง"

     เสียงหัวเราะคิกคักจากคนตัวเล็กในอ้อมกอด เดาได้เลยว่าพี่ตัวเล็กไม่ได้สำนึกผิดอะไรหรอก จองกุกกรอกตาไปมาก่อนจะจัดการดึงคนตัวเล็กให้นอนราบกับโซฟาตามด้วยตัวเองทาบคร่อมตาม เรียกแววตาตื่นตระหนกได้เป็นอย่างดี

     "จะ.. จองกุก"

     "ทำผมเจ็บยังไม่สำนึกผิดอีกนะครับ"

     จองกุกยกยิ้มมุมปาก ข้อมือเล็กสองข้างถูกรวบขึ้นเหนือหัวด้วยมือหนามือเดียว ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่จ้องมองอยู่แบบนั้น

     "ก็นายปฏิเสธฮยองอ้ะ"

     "ฮยองยังใช้ชุดนั่นยังไม่คุ้มเลย จะไปคืนทำไม"

     "ไม่คุ้มอะไร? จะไปทำอะไรอีกล่ะ?"

     "ก็อย่างเช่น.. ทำแบบนี้ยังไงล่ะ"

     มือหนาคว้าสายรัดหนังเข็มขัดมาถือ ก่อนจะจัดใส่ให้กับคนตัวเล็กที่เริ่มขัดขืน ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อเชิ้ตตัวบางค่อยๆ ถูกถอดออกเอาไปผูกไว้กับข้อมือทั้งสองแทน

     "จะ.. จองกุก! จะเล่นอะไร!"

     "หึๆ เล่นบ่อยจะตาย กลัวอะไรล่ะครับ"

     เสียงงุ้งงิ้งร้องขัดขืนออกมา พร้อมกับร่างมักเน่ตัวใหญ่ที่กำลังก้มลงจนอะไรๆ ก็แนบชิดไปหมด จีมินที่ตอนแรกอยากจะแกล้งน้องเล็กแต่ตอนนี้เขากลับกำลังโดนแกล้งซะเอง

"ไหนๆ ผมก็ขอชุดเขามาแล้ว ก็ใช้ให้มันคุ้มสักหน่อยละกันนะครับ"

"อ๊ะ อ๊า! จองกุก ฮยองเจ็บนะ อย่าดึงเข็มขัดซี่~ อื้ออ"

และการโดนแกล้งครั้งนี้คงจะหลับยาวไม่ทันคืนชุดพรุ่งนี้แน่ๆ เลย

〰 ถ้าชอบแล้วก็ช่วยคอมเมนท์ให้กำลังใจกันนะ 〰