Bab 29

5.5K 343 8
                                    

"Iman..." Panggilku lembut ni mesti kes semalam tak selesai lagi ni.

"Iman..." Again aku panggil tapi dia tak jawab.

"Iman..." And again dia still tak jawab apalah nasib aku...

"Iman aku nak balik kampung esok jumpa Tok wan boleh? Esok kan cuti sampai ahad depan punya depan." Ni suara merayu bukan nak manja. Dah lah kat sekolah gile nak manja memang bagi kaki lah.

"Iman bolehlah... Aku dah lama tak jumpa Tok wan... Please..." Aku start kenyit² kan Mata banyak Kali. Ingat comel? memang comel pon.. Ecehhh perasan tahan babun.

"Hmm.." Aik?! Jawab pulak?

"Seminggu eh???" Iman terus menggelengkan kepala.

"Kenapa? Seminggu lah... Rindu sangat ngan tok wan.." Iman terus mengerutkan kening.

"Hmm... Tapi Ada syarat!" Adui aiii main syarat² pulok dah...

"Ape dia?" Aku sanggup buat apa saja.

"Kau kena berbaik dengan abang qayyum." Tersentak aku dengar ayat Iman.

"Kenapa mesti aku berbaik dengan pembunuh keluarga sendiri? Wei kau percaya lah lepas dah bunuh keluarga aku...dia tinggal dengan kita tak pasal² kita yang di bunuh pulak!" No no no! Aku takkan maaf kan pembunuh keluarga sendiri!

"Kau tau tak ape sebenarnya yang buat kan kau tak boleh maafkan Qayyum?" Aku terus menggeleng.

"Sebab ego kau tinggi. Setiap orang pasti akan berubah dan setiap orang pasti akan dapat peluang kedua." What? Kau nak menang kan Qayyum?
"Aku nak Tanya kau. Sanggup ke kau maafkan salah seorang Dari adik beradik kau bunuh family sendiri? Kau fikir?" Iman terdiam sekejap.

"Bukan Qayyum yang bunuh mommy ngan daddy tapi-" belum sempat Iman habis cakap aku dah menyampuk.

"Tapi ape? Dia setan bertopengkan manusia!" Nasib baik ni kat blok C sekarang ni form 4&5 tangah rehat. So kitorang meronda lah.

"Sya! Cuba kau dengar ayat aku sampai habis! Kau dah melampau! Tampa apa² bukti sampai kau kata abang kau tu setan bertopengkan manusia?! Tu lah kau ego tinggi melangit! Itu adalah ketentuan allah mungkin Allah lagi sayang kan mommy ngan daddy sya!" Aku just diam je. Mungkin betul apa yang Iman cakap. Ego aku tinggi. Kau bodoh qiesya! Kau gile! Kau fitnah abang yang bukan²!

"Qiesya...aku tak berniat nak Marah kau tapi...itu adalah kenyataan. Sekarang ni kau berpijak pada dunia yang nyata sya. Kau kena sedar. Kau kena jatuhkan ego kau... Mungkin ini bukan yang mommy ngan daddy nak kan. Mesti dia sedih kalau tengok kau ngan Qayyum berengang. Cuba kau fikir. Nanti kau balik pandai² lah aku Ada hal." Iman terus beredar Dari situ. Tapi aku still keras diam tak tau nak cakap apa. Memang aku yakin ni semua salah aku. Mungkin setan bertopengkan manusia tu adalah aku. Ego! Emo! Selfish! Bodoh!

'Mommy...daddy..ni semua memang salah sya...maafkan sya mommy daddy...sya jahat! Sya salahkan abang pasal semua bende!' Monolog Ku dalam hati.

***********************************
"Assalamualikum." Suara aku sangat² slow perlahan dalam 5cm jarak je boleh dengar suara aku.

"Sara dah balik? Nak minum? Abang buat kan." Alahaiii...baiknya abang aku ni...

"Tak pelah. Aku boleh buat sendiri." Tapi aku still tinggikan ego aku.

"Sara... Sara nak makan? Abang boleh masak? Mama kaluar gi shopping ngan kawan² dia luqman ngan papa kerja. Harraz tengah tido kat atas Ayra dengan Iman still belum balik lagi so tak de Makanan. Nak abang masak?" Aku terus menjeling abang aku.

"Tak payah aku pandai lah masak. Selama mommy ngan daddy tak de masak makan minum semua aku dah pandai buat." Aku terus menuju ke bilik dan menghempas pintu

"Sara..." Suara Qayyum terus jadi gendur.

************************************
Seminggu dah berlalu sekarang ni cuti panjang Iman langsung tak nak bercakap dengan aku. Abang Qayyum macam biasa pujuk aku Tanya nak makan minum tapi aku still tinggikan ego aku.

"Iman...kenapa dengan kau ni? Dah seminggu tak bercakap ngan aku... Tak rindu ke???" Loyar tekak aku.
Tapi Iman just diam je.

"Iman aku Tanya kau ni?" Aku terus menggoncangkan tangan Iman. Iman still diam.

"Iman? Ya Allah aku memohon agar kau tak menghilangkan pendengaran suamiku ini..." Sengaja aku mendoakan dengan kuat. Iman pandang aku sekejap dah tu toleh tempat lain.

"Ish! Aku tengah bercakap ngan dinding ke dengan patung?!" Hati aku tengah Marah ni.

"Ok fine! Kalau kau tak nak cakap ngan aku. Aku akan buat apa yang kau nak! Aku tau kau nak aku terima abang balik kan? Fine! I will do it tapi. Kau jangan sesekali nak bercakap dengan aku lagi!" Aku bangun dan terus beredar.

'Boleh ke kau buat macam tu Iman? Kau nak ke dia tak bercakap ngan kau? Tapi tu untuk kebaikan dia jugak.' Monolog Iman dalam hati.

************************************
'Alah! Macam mana ni! Aku nak cakap? Dah lah aku dah banyak Kali maki hamun abang. Rasa berdosa pulak.' Aku pulak bermonolog dalam hati sambil² tu pandang abang yang tengah duduk sorang² kat meja coffee.

"Sara? Ada apa² yang Sara nak ke?" Tersentak aku dengar abang panggil aku. Dah lah aku hendap dia.

"Err... Ab..ab...abang...sa..sa..Sara nak mintak ma..ma..maaf..." Aduihh!!! Datang Dari mana pulak lah penyakit gagap aku ni datang! Aku terus memukul mukul kepala Ku.

"Sara? Sara ok ke?" Ah Sudah. Abang dah nampak aku ketuk² kepala macam orang gile.

"Tak...Sara nak mintak Maaf dekat abang pasal apa yang Sara buat.." Abang terus tergelak kecil.

"Haha.." Aku mula mencebik.

"Ish! Orang betul² lah!" aku terus pukul lengan abang qayyum yang sasa tu.

"Ye..ye.. Abang gelak je..Sara..Sara tau tak yang abang dah lama maafkan Sara. Abang tau semua ni salah abang. Kalau bukan sebab ikutkan hati memang takkan jadi macam ni..." Suara abang qayyum mula sayu...

"Tak Pelah abang bende dah lepas..."
Abang qayyum terus mencuit hidung aku.

"Sara jom masuk. Kita bercakap kat dalam sebab luar ni nampak mendung lah nanti dah Hujan terhegeh hegeh nak masuk." Baru je cakap Hujan dah Turun lebat. Mula lah nak kelam kabut.

"Abang! Capat masuk! Dah lebat ni!" Abang qayyum Sudah Ada idea nakalnya.

"Sara sini jap! Tolong angkat kan cawan ni!" Jerit qayyum yang masih lagi berdiri di meja coffee. Aku pon datang lah.











1.....












2....













3....












"ABANG!" Kurang Asam! Boleh dia tolak aku dekat luar bumbung! Habis basah baju aku! Eeeeee!!!! Aku pon tarik abang qayyum sekali.

Sekarang ni dua² basah. Ayra abang luqman ngan abang harraz nampak terus join Mandi Hujan. Dengar gelak ketawa yang agak kuat sampai ke ruang tamu.

Mama papa ngan Iman terus keluar Dari rumah.

"Astaghfirullahhaladzimm!!! Ayra! Luqman! Harraz! Qiesya! Qayyum! Masuk rumah! Hujan tu! Jangan main Hujan lah!" Mama Sudah memekik dekat depan pintu. Idea nakal aku Sudah datang... Aku terus tarik tangan mama.

"Eh QIESYA!!" Mama terus habis basah kuyup sebab aku tarik mama Mandi sekali. Haha aku jahat kan???

Daripada mama memekik Marah terus tergelak dan Turut bermandi hujan sama. Papa ngan Iman hanya boleh tergelak je.
______________________________________

"Sudah...Sudah...masuk sini nanti Ada yang demam tak pasal²" kitorang pon akur lah dengan kata² papa...

"Alaaa...papa...lama lah sikit... Kalau papa bosan tengok kitorang Mandi Hujan..papa pon join lah sekali!" Qayyum luqman dengan harraz terus terhenti langkah nak masuk rumah. Aku ngan ayra terus menarik tangan papa Join sekali yeay!!!!

Kitorang tak henti main hujan sampaikan Iman pon kene tarik sekali. Last² satu family Mandi Hujan tak Kira dah besar panjang dah tua ke still ikut sekaliandi Hujan....

'MY NEW HAPPY FAMILY!!!!'

pengawas poyo vs pengawas Tiptop Where stories live. Discover now