Sonbaharın Sesi

Lanet Olası Tesadüfler.

Noktalama işaretlerimde hatalar olabilir. Keyifli okumalar. Oy vermeyi unutmayın... Keyifli okumalar.

Kalp atışları hızlanmıştı ve daha hızlı nefes alıp vermeye başlamıştı. Korkuyordu biraz da karşısına çıkmaya. Ama en sonunda,

"Ne olursa olsun artık" dedi ve hızlı haraketlerle odasından çıktı. Merdivenleri bugüne kadar yapmadığı şekilde çok hızlıca indi ve kapıdan hızlıca kendini dışarı attı. Heycanlı bir şekilde etrafına bakındı ama daha demin penceredeyken gördüğü onu şaşkına çeviren kişi ortalıkta görünmüyordu. Heyecanla oradan oraya koşuyordu.

"Tanrım nerede bu? Daha demin buradaydı. Ben dışarı çıkana kadar nereye kaybolmuş olabilir? " diye mırıldanıyordu. Bulunduğu sokağın somuna kadar koştu,oradaki ara sokaklara baktı. Ama gördüğü hiçbir yüz aradığı yüz değildi. Tekrardan evinin önüne döndü hala çok heycanlı ve telaşlıydı. O an orada bulununlara,

"Daha demin burada bir kadın vardı. Esmer,uzun boylu,zayıf. Adı.. Adı Larisa. Onu gördünüz mü?"

Önüne çıkan,görduğü herkese heyecanla onu soruyordu;Larisayı."Onu burada gördünüz mü? daha demin buradaydı..."

Norsheff i o telaşlı ve heycanlı haliyle görenler kendilerine Larisa'yı sorduğunda ona önce garip bir bakışla bakıyorlar sonra da sadece 'Görmedim' demekle kalıyorlardı. Norsheff kime sorduysa o Larisa'yı görmemişti.

Larisa ortalıkta yoktu. Norsheff hala 'Daha demin buradaydın Larisa. Nereye kayboldun?' diyordu üzüntülü bir sesle. Onu tekrardan kaybetmiş olması,kendisine bu kadar yaklaşmışken yeniden uzaklaşması,ona bugün de dokunamaması onu bir hayli üzmüştü. Kendisini evinin bulunduğu iki katlı eski binanın önündeki kaldırıma bıraktı. Düşüncelere daldı. Bu kadar kişiye sorup onlardan Larisa'yı görmediklerini duyması Norsheff i Larisa'nın gerçekten orada olmadığını yorgunluktan öyle sandığını düşünmeye itti. Bugün ki yaşadıkları-bayılması- onu böyle bir düşünceye itmekte etkili olmuştu. Oturduğu kaldırımdan yavaşça kalktı 'İyi değilim' mırıldanmalarıyla. Son bir umut ile yeniden baktı sonbahara boyanmış sokağına. Ama hala nereye gittikleri belirsiz,başları önüne eğik,ıslanmış insanlar ve arabalardan başka birşey yoktu. Yani Larisa yoktu. Daha demin kendisini hızlıca dışarıya attığı kapıdan tekrar içeri girdi. Tam merdivenlerden yukarı çıkacakti ki aklına hastaneden gelince ona çok yorgun gözüktüğünü söyleyen ve onu birşeyler yemesi için aşağıya çağıran ev sahibi Bayan Polina'nın bu teklifi geldi. Pek istemese de bunu gerçekleştirmeyi yorgun olduğunu düşünmesi ve acıkması Bayan Polina'nın kapısını çalmasına neden oldu. Bayan Polina kapıyı açtığında utanarak

"Şeyy Bayan Polina.. Ben.. Bir kaç saat önce demiştiniz ya.."

Polina, Norsheff'in ne anlatmaya çalıştığını anlamıştı. Gülümseyerek

"Evet Norsheff buyur içeri gel."

Norsheff ayakkabılarını kapı girişindeki klime silip elbiselerinin tozunu üstünden sirkeledikten sonra yavaş adımlarla içeri girdi. Oturma odasına doğru yöneldi. Içinde bulunduğu evin kendi yaşadığı harabe ile hiç bir yönden benzerliği yoktu. Kendini hiç bilmediği bir yerde bulduğundan yabancılık çekiyor gibiydi. Bayan Polina'nın önerisi ile pencerenin altındaki tek kişilik kırmızı koltuğa oturdu. Bayan Polina,

"Sen biraz burada bekle Norsheff. Ben hemen geliyorum." diyerek mutfağa yöneldi. Bayan Polina gittikten sonra Norsheff,oturduğu koltukta başını ellerinin arasına alarak iyi küçüldü ve sesizce konuşmaya başladı.