My Love (DÜZENLENİYOR)

Güven

Beynimdeki sıcaklık ve az önceki olan sıcak temastan dolayı vücudum hararet alarmı çalmaya başlamıştı ta ki James'i görene kadar. Vücudum resmen bir anda buz kesmişti. Korkuyordum olay çıkmasını istemiyordum. Zaten sanmam da bu kadar adamın içinde mevzu çıkartmazdı herhalde yani umarım çıkartmazdı. Scott'a biraz daha yaklaştım ve arkasına usulca sindim. Bu sırada James konuşmaya başladı.

-Rosie hazırlan gidiyoruz.

Sanırım Linda hiçbirşeyi anlatmamıştı ya da anlatamamıştı.

- Sen mi burdan siktirip gidersin yoksa ben sektire sektire mi gönderiyim seni asalan parçası?

Scott sert bir mizaçla karşılık verdi. Müdehale etmezsem mevzu çıkacaktı kesin çünkü James inat biriydi biliyorum. Son bir umut Lindaya baktım belki olanları anlatmıştır diye ama umut yoktu belli onu da zorlamıştı James. Linda bana özür diler gibi bakıyordu. Onun hatası değildi bu durum tamamen benim hatamdı. James'e hiçbir şey söyleyememiştim yani son gelişmelerin hiçbirinden haberdar değildi. Daha ayrılmamıştım bile. Arkadan Scott'un kolunu tuttum ve geriye çekip " bırak da ben halledeyim" dedim. Scott yüzüme öfkeyle baktı ve "Rosie içeri geç" dedi. Yani ne vardı dikleşecek anlayamıyorum. Ama kararlıyım bunların ikisi konuşarak halledemezlerdi. Bu yüzden bakışlarımı biraz daha yumuşattım ve"Scott güven bana. Bırak konuşalım. Senin eşinim ama ondan daha ayrılmadım." dedim. Scott'un kaşları çatıldı. Düşünüyordu ama belliydi ki bu durumdan hiç hoşnut değildi. Hiçbir şey söylemedi. Yarı açık olan kapyı sertçe sonuna kadar açtı ve salona doğru geçti. Ben de Lindaya dönerek "Sen salona geç ben James'le yalnız konuşacağım" dedim. O da beni onaylayarak geçti. Bahçede adamlar ve aşağı katta da Scottla Linda olduğundan James'i yukarıda ilk kaldığım odaya götürdüm. İçeri girdiğimizde James bir anda bana sarıldı. Başıma öpücükler kondurarak "Seni çok özledim" diyip duruyordu. Usulca kollarınadan ayrıldım ve ona bakmaya başladım. 

- James ben bunu yapamayacağım.

Yüzündeki gülümseme solmuştu

- Neden bahsediyosun sen Rosie? senin götürmek için geldim. Bundan sonra kimseye ihtiyacın yok. Küçük bir yerde ev tuttum ve herşeyi ayarladım. Birlikte çok mutlu olacağız hayatım güven ba......

-James ben evlendim.

James'in sözlerine daha fazla katlanamayacaktım. Çok mutluydu. Benimle planladığı hayallerini duydukça onun için daha da üzülüyordum. Bu yüzden sözünü keserek söyledim. Yüzü düştü afallamıştı. Ama dirayetliydi. Hemen kendini toparladı.

- Kağıt üstünde sadece Rosie bunu halledebiliriz. Eşyalarını topla merak etme hepsini yoluna koyacağız.

- James HAYIR! 

- Ne yani?  yoksa....  yoksa siz?

-Evet James ben Scott'un karısıyım o da benim kocam tabi ki birlikte olduk.

James'in suratı kıpkırmızıydı. 

-Onunla yattın. Beni aldattın.

James odanın kapısını setçe açtı ve merdivenlerden aşağı inerek kapıya yöneldi. Ben de arkasından koşarak ona yetiştim. Scott ve Linda kopan gümbürtüye ayaklanıp yakınımıda bitmişlerdi bile. Biliyorum James'e yalan söylemiştim çünkü hayatımızdan çıkmasını istiyordum. Ama böyle saçma sapan bir cümleyi yutacak da değildim bu yüzden sırtına ellerimi bastırarak bütün gücümle onu ittim. Sertçe bana döndü. Dikkatini çekmiştim paşanın. Kendimi tutamayarak haykırmaya başladım.

- Bak James hayat şartlarım seçimlerimin dışında beni buraya getirdi. Ama bu yolun doğru olduğunu ben seçmesemde yaşadım. İnan bana pişman değilim. James farkında mısın bilmiyorum ama hiçbirşeyimiz gerçek değil. Çocuk gibi takılıp duruyorduk. Seni suçlayamam genciz  ciddi düşünmek için çok erken ama bizim sonumuz hep belliydi. Scott olmasa da biz olmayacaktık. 

James'in yüzünde birden fazla ifade vardı. Şu anda fazlasıyla bocalıyordu. Bu yüzden kendimi toplayıp sakin bir ses tonuyla devam ettim.

- Senin inadını ve bana karşı olan duygularının farkıdayım. Şu an ben de bu duyguların farkındalığıyla konuşuyorum. Evet çok güzel zamanlar geçirdik güzel şeyler paylaştık. Ama bitti. Benim hayatım değiştiği zaman herşey bitti. Diyeceğim o ki ben Scott'u seviyorum James. Lütfen bu işi takıntı haline getirip huzurumuzu bozma. Bırak onunla mutlu olayım.

Dediğim zaman James geri geri kapıya doğru yöneldi. Linda da omzuma dokunup onun yanına gitti. James kapıdan çıkmadan önce kırgın bakışlarının ardından çıkan öfkeli sesiyle konuştu.

-  İyi o zaman MUTLULUKLAR DİLERİM!!!

Bunu vurgulayarak söylemişti ve ardından kapıyı çekip gitmişti. Sinirden bacaklarım titriyordu. Küstah illa son anda birşey söyleyecekti.

Scott arkamdan belime sarıldı ve boynumu öptü. Beni döndürerek ona bakmamı sağladı.

- İyi misin? sana zarar verdi mi?

kafamı hayır dercesine salladım. Konuşmak istemiyordum. Hatta mümkünse bu konuyla ilgili bir daha hiç konuşmasak harika olacaktı tabi bu imkansızdı. Scott bu illa yukarıda ne konuştuk diye soracaktı. Ama sormadı kolunu omzuma doladı ve beni salona götürmeye başlamıştı. Sanırım bu iyi bir şeydi bana güveniyordu.