Stolen Heart

Hoofdstuk12

Sil POV

We stonden voor een huis. Niet al te groot maar zeker niet klein. "Hier, hier gaan we wat stelen." Zei Sam en lachte in zich zelf. "Sam! Het huis van Arne?"riep Michiel. "Ja" knikte Jarne zelfzeker. "Wat doet Lieve hier?"vroeg Mathias, je kon horen in zijn stem dat hij erg geschrokken was. "Heb je haar ook gedwongen?" Mathias werd boos. "Kerel, dat koppig wicht heeft zelf gekozen." Zei Sam kalm. "Koppig wicht?! Wablieft?!" Riep Mathias. Lieve kwam bij de groep staan. Ze knipoogde naar me. Lieve deed helemaal niet mee om te stelen. Lieve was wel slimmer dan dat. Waarschijnlijk ging ze de boel proberen te saboteren ofzo. Maar ja, Lieve is te goed om in te breken. Dat doet ze echt niet. "Laat haar gaan!" Hoorde ik Mathias schreeuwen. "Maar ik doe je liefje toch niks Mathie?" Zei Sam plagend. "Of toch wel?" Zei Sam en hij nam een pistool uit zijn zak. "Sam steek dat terug!" Riep ik. "Je bent gestoort!" Riep Mathias die richting Sam wou lopen. Jarne hield Mathias tegen. Niemand kan tegen Jarne op. Hij is erg gespierd.. "Nog één woord van jullie alle vier en ik schiet, op haar!" Hij wees naar Lieve. Iedereen schrok. Ik moest mijn lippen op elkaar bijten om niks te zeggen. Maar ik kon me niet in houden. "Ziek ben je! Ziek in je hoofd!" Riep ik. "Ik schiet he!" Riep hij terug. Een jongen aan de poort doekte op. Ik zag niet wie hij was, een zwarte schim. "Scheer je weg!" Riep hij. De stem herkende ik. Zo snel we konden liepen we weg. Ik trok Lieve mee in een struikje beetje verder op. "Wat doe je?" Fluisterde ze.

"Ik wil niet meer mee met Sam..." Zei ik terug.

"Ah oke, kom maar met mij mee." Zei ze terug.

Ik zag dat Sam nog niet vertrokken was. In tegenstelling tot Jarne die al lang vertrokken was met Mathias en Michiel. Hier moest iets aan gebeuren zo kan dit niet verder. Lieve en ik probeerde stilletjes uit de bossjes te komen, maar Sam had ons in het oog. Hij schoot twee keer op Lieve, een kee rin haar been en een andere keer in haar buik. "Sam stop!!!" Ik werd histerisch. Ik liep naar hem toe. Vroeger deed ik boxen ik kende wel wat slagen. Ik sloeg hem op zijn neus en langs opzij tegen zijn hoofd. Lieve lag neer op de stoep, Sam lag KO half op de weg. Ik werd zot. Ik toetste het nummer van de amulance en de politie in. Of dat wilde ik toch doen. De ploitie besloot ik uiteindelijk niet de bellen. Ik nam Sam's pistool met mijn handschoentjes op en smeet het in de struiken. Ik ging op de dorpel zitten, Sil waar ben je aan begonnen? Wast ben je mee bezig? Waarom help je die gast nu nog? Er rolde tranen over mijn ogen. Ik viel met mijn hoofd in mijn handen. De ambulance hoorde ik al van ver aan komen.


Lieve POV

Alles werd zwart. Ik voelde een steek in mijn been en een steek in mijn buik. Alles werd weer wit. Een fel licht scheen recht in mijn ogen. Ik zal Sil en Mathias praten met een paar verpleegsters beetje verder op.
"Gaat het met je?" Vroeg Sil. Ik knikte en probeerde om een lachje te produceren maar ik had een verlamd gevoel. Ze wreef over mijn voorhoofd. Mathias had mijn hand vast en lachte. Zijn ogen waren antstaanjagend, er zat zo veel emotie in.


Sam POV

"We bellen je ouders even." Zei de zuster. Ik knikte. Ik zag dat Sil mijn richting uit kwam. Ik had echt behoefte aan een kus, die zal ik wel niet krijgen. "Sorry!" Zei ze. Sorry waarvoor? Waarom moet zij sorry zeggen? Ik heb haar leven omgegooid zij niet. "Moet ik blijven slapen?" Vroeg ze aan me. "Nee, mam komt al slapen." Zei ik. Shit! Waarom zeg ik dat nu? Nu kan ik alles gaan uitleggen. Dat ik nog ouders heb, dat ik al jaren inbreek met Jarne en dat ik niet eens geld van mijn oma kreeg. "Je mam? Die leefd toch niet meer? Sam het zal van die slag zijn dat je vanalles vergeten bent, maar je mam is er niet meer..." Zei ze. Tuurlijk wist ik alles nog! Behalven wat er gisteren gebeurd is maar voor de rest herinner ik me alles. Er werd geklopt op de deur. "Sam? Sam?! Gaat het met je?" Riep een bezorgde hoge vrouwenstem door de ziekenhuis kamer. "Moeder van Sam. Jij bent?" Vroeg mam, ze is een vrouw rond de 45 met kort blond haar, in nette kleding aan Sil. "Silke, zeg maar Sil." Zei ze beleefd. Ze wierp een boze blik naar me. "Ik ga maar eens." Mompelde ze. "Leugenaar!" Zei ze nog tegen mij op een toon die ik alleen kon horen. Ze sloeg boos de deur dicht. Ik ben echt de grootste loser ooit.



_____________


Hey lezertjes! Dankje voor de reads en votes zeker blijven doen!!! Love you!!!

Vote&comment

XXX


KUSSJES
~Sofie