οχιι 53

3.3K 335 60
                                    

Αλεξ pov....
(Υπόσχομαι τελευταιο)

-πρωι-
"Οχι"κουνιεμαι απο εδω και απο εκει.
"Οχι"ξανακουνιεμαι
"ΟΧΙΙ"ουρλιαζω και σηκωνομαι απο το κρεβάτι με κλειστα ματια.
Γαμωτο αλλος ενας εφιαλτης
Πέφτω πισω με δύναμη και προσπαθω να ξανακοιμηθώ.
Θυμαμαι την χθεσινη νυχτα καλα κια παραξενευομαι που δεν την ξύπνησα.
Προσπαθω να την εντοπίσω με το χερι μου πανω στο παπλωμα και οταν δεν την βρίσκω ανοιγω το ενα μου ματι αγκυροβολημένος.
Δεν ειναι εδω.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.
Σγκωνομαι σαν σιφουνας πανω απο το στρωμα και τα ματια μου περιπλανευουνται στον ευρύχωρο δωμάτιο.
Ο καθρευτης,το σκαμπο,η ντουλαπα,το παραθυρο.
Ολα ειναι στην εντελεια.
Σχεδον τιποτα δεν λειπει.
Σχεδον...
Απο το νου μου περναει φευγαλαια η σκεψη οτι μπορει να ειναι κάτω και να μου ετοιμαζει φαγητο.
Φορωντας απλα ενα ασπρο πουκάμισο μου και τα μαυρα δαντελενια εσωρουχα της.
Στην σκεψη αυτη ενα ριγος διαπερνάει το κορμι και οι πατούσες μου σε κλασματα δευτερολεπτου ακουμπουν το κρυο ξυλινο πατωμα.
Φοραω ενα απλο μαυρο μποξερακι και κατευθυνομαι χοροπηδωντας πανω κατω προς την κουζίνα.
Η απογοήτευση μου ειναι εμφανης οταν δεν την εντοπιζω σε αυτο το σημειο.
Δεν μπορει να με αφησε.
Γεγονότα απο χθες μου ηρθαν στο μυαλό

Flashback.
Ειναι απο κατω μου και εγω δεν μπορω ουτε να ανασανω απο το παθιασμενο φιλι που δινουμε.
Η γλωσσα μου με βια ακουμπαει την δικια της σαν να προσπαθει να αντλησει απο μεσα της ολο το οξυγονο.
Καθως κακα τα ψέμματα το οξυγόνο μου ειναι εκεινη.
Οσα σκέφτομαι τα λογια της τοσο πιο πολυ τρελενομαι.
Θελει να της κανω ερωτα.
Τοσο καιρο σκεφτόμουν αυτην την μοναδικη στιγμη και επιτελους γίνεται πραγματικοτητα.
Καθυστερημένα αλλα δεν πειράζει.
Το καλο πραγμα αργει να γινει.
Τοποθετω το χερι μου μεσα απο την μπλουζα της και αρχίζω κυκλικα με το ακροδαχτυλο μου να να ακουμπαω το καυτο της δερμα.
Αυτο την εξιταρει καθως πιο πολυ  ανεστεναγμοι ακούγονται στο χώρο.
Τραβαω την μπλουζα της προς τα κατω απο την μεγαλη θηλια της μπλουζα και παθαίνω συγκοπη.
Σουτιεν?
Οχι σουτιεν...
Ο απο κατω παραπονιεται αρκετά με αυτο το θεαμα.
Ποσο θελω να την νιωσω μεσα μου.
Πως συγκρατουμαι ενας θεος ξερει.
Πιανω το ενα στηθος της και το μαλασσω σαν να ειναι μπιμπερο.
Βογγητα ακουγονται απο το μερος τηε οταν αρχιζω κυκλικα να γλιφω την ρογα.
Την ιδια διαδικασια επαναλαμβανω και στο αλλο μερος.
Βγαζω γρήγορα την μπλουζα της και με λαγνω βλεμμα παιρνω μια καλύτερη ματια στο στηθος της.
Χωραει τελεια στην παλαμη μου.
Ειναι σαν να εχουν φτιαχτει ακριβως για αυτον τον λογο.
Σηκώνει την μεση μου και μου  την βγάζει ετσι ωστε και οι δυο να εχουμε γυμνα κορμια.
Ακουμπαει το στερνο μου και διαγραφει γραμμες.
Βγαζω το παντελονι της με ενα τραβηγμα και αναρωτιεμαι πως δεν σκιστηκε.
Μοναδικο το θεαμα.
Την εχω στο κρεβατι μου με μονο το απο κατω εσώρουχο.
Κατι το οποιο ονειρευομουν εδω και 2 χρονια.
Γλιφω τα χειλι μου και δαγκωνω το εσωτερικό του της γλωσσας μου για να συγκρατησω τον ευατο μου.
Σηκωνεται απο πάνω και βγαζει το παντελόνι μου με ενα βλεμμα ολο λαγνεια.
Αν συνεχισει ετσι βλεπω να τελιωνω στο σωβρακο μου
Θεε μου.ποσο αλλο θα αντεξω?
End of flashback.

unexpected loveΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα