Αφρο pov
Οι μερες κυλουσαν ομαλα.Τι ομαλα δλδ ,κάθε βραδυ εκλαιγα.Δεν μπορω άλλο.Τον θελω.Τον χρειαζομαι.Καθε βραδυ το ιδιο πραγμα.Βλεπω να με φιλαει και να λεει ότι είναι μονο δικος μου.Τον πιστευω!Και το πρωι όταν ξυπναω ,η πραγματικοτητα με χτυπαει κατακεφαλα και ξανακλαιω.Ποσο εχω κλαψει για αυτόν?
Πολύ....
Σημερα ερχεται!
Εχω να τον δω 5 μερες.
Ουτε τηλεφωνο ,ουτε τιποτα.
Φυσικα ,τι άλλο περιμενες Αφρο μου?
ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ.ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ.ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ?
Στο μυαλο μου ακομα στροβιλιζουν οι εικονες εκεινου και εκεινης αγκαλια.
Ποναει πολύ ο ερωτας.
Πιο πολύ από οσο φανταζεσαι.
Το κουδουνι χτυπαει και εγω σηκωνομαι απο την τραπεζαρια και κατευθυνομαι προς την πορτα.
Βλεπω την Μαρια αγκαλια με τον Αχχιλεα.
Τοσο ωραια εικονα.Μακαρι να ημουν στην θεση της αλλα οχι ,εχω καποιο γοητρο καθως και εναν εγωισμο.Δεν θα τον αφησω να με παρασυρει ξανα .Δεν θα ενδωσω.
Από διπλα βλεπω τον Αλεξ και έναν αλλον τον οποιο δεν εχω ξαναδει ποτε στην ζωη μου.
Σηκωνεται πανω και με κοιταζει με το πιο υπεροχο χαμογελο που εχω δει ποτε στην ζωη μου.Αχχ γιατι το κανει αυτό?
Μπαινει μεσα με γρηγορα βηματα και με αγκαλιαζει δυνατα.
Θελω να κλαψω αλλα όχι όχι .Αφρο συγκρατησου.
Δεν τον αγκαλιασα.Τα χερια μου ηταν κατω κουρασμενα.
Βγηκε και με κοιτουσε.Απο διπλα ηρθε ο κυριος που το ονομα του μου διαφευγει.
«Από εδώ είναι ο Μιλτος ,ο καινουργιος σου σωματοφυλακας»
Τον κοιταω εντρομη.
«Ο ποιος μου?»
«Μεχρι να βρω τον Χριστο θελω να ξερω ότι εισαι καλα.Για αυτό ,σου εφερα σωματοφυλακα.»
«Ξεχνα το» του λεω εντρομη
«Μην εισαι πεισματαρα , δεν θελω να ανησυχω για εσενα κάθε φορα που βγαινω εξω»
Τον κοιταω θυμωμενα.
Καταλαβα.
Το παιζει και καλα ότι νοιαζεται για να με πληγωσει όπως και πριν.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
unexpected love
Romance«Τωρα φερε τις παντοφλες μου»πεταει στο ακυρο «Οριστε?» «τι δεν καταλαβες?»ρωτησε σαν να ειπε κατι τελειως φυσιολογικό «Από ότι βλεπω αγορακι , χερακια εχεις ,ποδαρακια εχεις ,ματακια εχεις ,ενταξει τωρα και ανυπαρκτο εγκεφαλο εχεις αλλα...
