unexpected love

την άγγιξε 52

Αλεξ pov

Παλτο πηρα

Πορτοφολι πήρα

Κλειδια αυτοκινητου πηρα

Τελεια.

Ολα ειναι ετοιμα.

Εκτος....

Παιρνω μεσα απο το συρταρι το οπλο μου για παν ενδεχομενο και κατευθυνομαι προς την εξοδο.

Ρυθμιζω το οπλο και ανοιγω την πορτα.

Σταματαω ομως αποτομα.

Οχι , επειδη ξεχασα κατι.

Αντιθετως.

Πηρα οσα χρειαζομουν για να βοηθησω το φιλο μου το οποιο απο οτι φαινεται θα αργησει να γινει.

Το οπλο ειναι ακομα στο χερι μου και εκεινη ειναι το μονο που κοιταζει.

Τι εγινε??Δεν εχει ξαναδει ποτε της οπλο??

Για ολα λοιπον υπαρχει πρωτη φορα.

Βηχω για να επικεντρωθει παλι σε εμενα και να αφησει αυτο το μαραφετι.

Σκληρος να εισαι υπενθυμιζω στον ευατο μου για αλλη μια φορα.

Μην λυγισεις.

Ουτε στα ματια της ,ουτε στα χειλι της ,ουτε στο σωμα της.

Θυμισου οτι σου εχει κανει.

Πονο

Δακρυα.

Θλιψη.

Θυμο.

Αυτα ειναι τα αισθηματα που ερχονται στο μυαλο μου κρατωντας καλα κλειδωμενο ενα "τον ερωτα"

Με κοιταει με αυτα τα ματια που δεν μπορεις να αρνηθεις και πολλα.

Εχουν περασει τουλαχιστον 5 λεπτα και ομως φαινεται σαν να εχει περασει ενας αιωνας.

Ισως πρεπει να μιλησω.

Ξαναβηχω για να κανω την φωνη μου πιο βαρια και πιο τραχια

"Τι θες εσυ εδω?" της απευθυνομαι 

Ριγη βλεπω να διαπερναν το σωμα της με τη φωνη μου.

ΠΟΣΟ ΨΕΜΑ

"Θελ-θελω να μι-μιλησου-σουμε"τραυλιζει.

Παραλιγο να χαμογελασω με την ομιλια της.

Ειναι οτι πιο γλυκο εχω ακουσει.

Η φωνη της μελωδικη.Θα την ξεχωριζα αναμεσα σε αλλες τοσες.

Ειναι μοναδικη.

Ομως...Δεν πρεπει να λυγισω.

Ειμαι δυνατος.