ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ

"ΚΑΝΌΝΕΣ "

Μπορώ να πω πως με κοιτούσε έντρομη.Δέξου μωρό μου.Σε θέλω κοντά μου,σε θέλω οσο τίποτα άλλο στην ζωή μου.Δεν θέλω να με φοβάσαι

"Τι εννοείς; " ψέλλισε με μια ανάσα, φοβόταν!

Οχι οχι μωρό μου!

"Εννοώ οτι απο εδω και πέρα τα πράγματα θα αλλάξουν. Η Μαρία είναι κόρη μου και θέλω να είμαι κοντά της!Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Το μονο που σου ζητώ είναι να με δεχτείς στην ζωή την δική σου και της κόρης μας"

Κόρης μας

"Αλέξανδρε συγγνώμη που δεν σου μίλησα νωρίτερα. Έχεις καθε δικαίωμα να είσαι μαζί με την κόρη σου. Η Μαρία χρειάζεται να ζήσει κάτω απο τις κατάλληλες συνθήκες. Εγω ομως δεν μπορώ να τις προσφέρω στο παιδί μου... Είμαι μια άχρηστη.Ένα τίποτα." τα γόνατα της λύγισαν, την συγκράτησα στην αγκαλιά μου και μαζί βρεθήκαμε στο κρυο δάπεδο

Το πρόσωπο της είχε γεμίσει απο δάκρυα θλίψης.Το έβλεπα στα μάτια της πόσο υπέφερε.Η Λίζα είχε δίκιο

Μόνη της παλεύει τοσα χρόνια αδερφέ μου.Μόνη..

Τι έχεις περάσει μωρό μου!

"Μόνο εσύ ως πατέρας της μπορείς να της τα προσφέρεις.Σε παρακαλώ κάντην ευτυχισμένη. Το παιδί μου να χαμογελάει θέλω μόνο... "

"Μαζί θα την κάνουμε ευτυχισμένη Δάφνη.Μαζί! Με ακούς; Η Μαρία χρειάζεται και τους δυο γονείς πλάι της"σκουπίζω με τον αντίχειρά μου τα δάκρυα της

"Μαζί θα είμαστε σε αυτό Δάφνη.Πάρτο χαμπάρι πως δεν πρόκειται να σε αφήσω. Το έκανες μια φορα.Ο φόβος σου μας καταδίκασε. Αν δεν είχες φύγει τοτε ολα θα ήταν διαφορετικά..."

"Συγγνώμη " φτάνει μωρό μου

"Ήρθε η ωρα να αλλάξουμε τα πάντα Δάφνη μου. Αν ακολουθήσεις τους κανόνες μου ολα θα πάνε καλά μεταξύ μας. Όλα!" δεν θέλω να την τρομάξω με αυτούς τους κανόνες. Τους χρησιμοποιώ σαν πρόσχημα. Δεν είμαι υπερ των κανόνων.Δεν εχω δικαίωμα να την εξουσίαζω.
Θέλω μονο να δεχτεί να είναι μαζί μου. Να προσπαθήσουμε

Τα μάτια της με κοίταξαν γεμάτα έκπληξη. Θα περίμενε να θυμώσω. Πως θα μπορούσα;
Σε άλλη περίπτωση ναι, αλλα η δική μας είναι διαφορετική.

"Τι κανόνες Αλέξανδρε αν είναι να με τιμωρήσεις τοτε..." πάντα τόσο μιλάει;δεν κρατήθηκα

Τα χείλη μου συγκρούστηκαν με τα δικα της στο λεπτό. Λες και τα αποχωρούσαν σαν διψασμένα για να πάρουν ζωή. Το φιλί μας απαιτητικό!

Ήταν ότι ήθελα αυτή την στιγμή. Το χερι μου τυλιγμένο γύρω απο την λεπτή της μέση, την είχα οσο κοντά έπρεπε. Τα σώματα μας κολλημένα και οι καρδιές ένα

"Μωρό μου... " ψέλλισα με δυσκολία μέσα απο το φιλί μας, παλεύοντας παράλληλα να βρω την ανάσα μου

"Δάφνη απο εδω και στο εξής θα υπάρξουν κανόνες.Δέξου μωρό μου... Δεν αντέχω μακριά σου... Μικρή μου μάγισσα "

Την θέλω κοντά μου.Μπορεί να έγιναν ολα ξαφνικά μα η ιδεα της οικογένειας τα αναιρεί ολα. Νιώθω έτοιμος. Νιώθω πως η Δάφνη είναι κατάλληλη. Πλεον εχω ενα παιδί. Μια υπέροχη κόρη που θα κάνω τα πάντα για αυτή

Η μικρή μου. Η κόρη μου. Ο άγγελος μου!

"Αλέξανδρε... " την βλέπω να κλείνει τα μάτια, οπως φαίνεται το φιλί μας της άρεσε

"Άκου με μωρό μου" αγγίζω το μάγουλο της, ενω την νιώθω να ανατριχιάζει στο άγγιγμα μου

"Κανόνας πρώτος" φιλάω πεταχτά τα χείλη της "δεν θα ξανα ακούσω απο αυτά τα χείλη να υποτιμάνε εσένα. Είσαι μια υπέροχη μητέρα που κάνει τα πάντα για την κόρη της παρά τις δυσκολίες. Είσαι η ηρωίδα της Δάφνη.Μην τολμήσεις να υποτιμήσεις τον ευατό σου ξανά"

"Κανόνας δεύτερος " την φέρνω πιο κοντά μου "θα μιλήσουμε στην Μαρία και μόλις βγει απο το νοσοκομείο θα έρθετε να μείνετε μαζί μου" εκπλήσσεται, παει να μιλήσει μα την διακόπτω φιλώντας την ξανα. Αυτή την φορά το φιλι μας είναι πιο αργό,γλυκό

"Τελευταίος κανόνας " λέω μολις απομακρυνόμαστε "απο εδω και περα θέλω να είμαστε μαζί. Ζευγάρι.Να προσπαθήσουμε να μάθουμε ο ένας τον άλλον για το καλό της κόρης μας" η έκπληξη της ειναι μεγάλη

Δέξου μωρό μου. Σε θέλω!

Κλείνει τα μάτια και έπειτα απο λιγα δευτερα με κοιτάει

Πες μου

"Οχι!.. "

Συνεχίζεται!