Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πέντε χρόνια αργότερα βρίσκεται μπροστά μου.Ο άντρας εκείνος που στα δικά του χέρια έγινα γυναίκα
Ο άντρας που μου χάρισε το πολυτιμότερο δώρο.Την κορούλα μου.
Ποτέ δεν τον ξέχασα.Πως να ξεχάσω άλλωστε τον πατέρα της κόρης μου;
Θυμάμαι εκείνη την νύχτα σαν χτες.Ήταν το καλύτερο βράδυ που είχα περάσει ποτε μου.
Έφυγα σαν κυνηγημένη το επόμενο πρωί χωρίς να του αφήσω περιθώρια να με πλησιάσει. Φοβόμουν. Εκείνος θα έφευγε στην Αμερική και θα με ξεχνούσε.Δεν είχε σημασία.
Μου έδωσε να καταλάβω πως δεν ήταν απλά ένα βράδυ για αυτόν.Είχε νιώσει διαφορετικά μαζί μου,δεν ηταν απλά ένα πήδημα.Μαζί μου έκανε έρωτα
Ήταν η πρώτη μου φορά, με έκανε να νιώσω ξεχωριστή και δεν με πίεσε καθόλου
Μα εγώ ήμουν χαζή και έφυγα. Εκείνος μου μίλησε ειλικρινά και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να φύγω.Έτσι απλά...
Ο Αλέξανδρος θα έφευγε στην Αμερική, δεν είχε σημασία.Δεν φανταζομουν πως θα έμενα έγκυος.
Εννιά μήνες αργότερα κρατούσα την μικρή μου στην αγκαλιά μου. Θα έδινα τα πάντα για να ήταν μαζί μου και ο Αλέξανδρος.
Τώρα όμως...Τώρα είναι εδώ μπροστά μου.Λίγα μέτρα μόνο μας χωρίζουν
Το κεφάλι μου το νιώθω βαρύ
Αν καταλάβει κάτι;αν καταλάβει για την μικρή;Θα θέλει να μου την πάρει σίγουρα.
Δεν γίνεται
Όχι όχι δεν μπορώ ούτε να το σκέφτομαι
Όλα γυρίζουν γύρω μου,δεν νιώθω καλά.Το κεφάλι μου θεέ μου...
"Δάφνη" η φίλη μου φωνάζει,η ανησυχία της φαίνεται καθαρά
"Λίζα...Πονάω" καταφέρνω να ψελλισω πριν το σκοτάδι καλύψει τα πάντα
