"Έρχομαι Λίζα μου,χίλια συγγνώμη,αργήσαμε να ξυπνήσουμε " με γρήγορες κινήσεις άρχισα να ετοιμάζομαι.
Ξέχασα πως σήμερα ήταν να την συναντήσω.Μόλις επέστρεψε από το Λονδίνο και έχει μόνο δύο μέρες να την δω πριν φύγει.
Η Λίζα είναι η καλύτερη μου φίλη και μοναδική.Ζεί εδώ και δύο χρόνια στο Λονδίνο γιατί κάνει το μεταπτυχιακό της,όταν έρχεται Ελλάδα προσπαθούμε να περνάμε όσο χρόνο έχει μαζί
Έντυσα την μικρή ζεστά και αφού πήρα την τσάντα μου ξεκινήσαμε για την γνωστή καφετέρια που πάντα την συναντάω όταν έρχεται
***
"Μαμάκα,η Λίζα" αναφώνησε η μικρή μόλις την είδε και έτρεξε αμέσως στην αγκαλιά της
Την αγαπάει πολύ
"μικρό μου τερατακι" την πείραξε η Λίζα και η Μαρία άρχισε να γελά
"κορίτσι μου" ήρθε κοντά μου με την μικρή στα χέρια της αγκαλιάζοντας με
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι,ενώ η Μαρία πήγε να παίξει στο παιδότοπο που είχε το μαγαζί "πως είσαι;" με ρώτησε πίνοντας λίγο από την ζεστή της σοκολάτα
"πως να είμαι ρε Λίζα;δουλειά δεν έχω,οι λογαριασμοί τρέχουν και το χειρότερο πρέπει να φύγω από εκεί που μένω.Ο ιδιοκτήτης αποφάσισε πως θέλει να κάνει ανακαίνιση και εμείς τον εμποδίζουμε" είπα με μια ανάσα πιάνοντας το κεφάλι μου,έμεινε να με κοιτά έκπληκτη
"τι του ήρθε τώρα του τρελού;και εσείς τι θα κάνετε;"
"Μακάρι να ήξερα.Δεν έχω χρήματα για άλλο σπίτι και πραγματικά Λίζα δεν ξέρω τι να κάνω.Και δεν με ενδιαφέρει ο εαυτός μου αλλά για την μικρή νοιάζομαι.Τι θα κάνω;"
"Έλα εδώ κορίτσι μου" με αγκαλιάζει προσπαθώντας να με ηρεμήσει
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Πως να βρω ηρεμία όμως;αν ξέρω πως σε λίγες ημέρες ούτε σπίτι δεν θα έχω;πως θα αντέξω;πως;
