Alam niyo ba yung feeling na, parang may karera ng kabayo sa dibdib niyo?
Kumbaga sa English lesson, yung 'Butterflies in my stomach.'
Ganun, ganun yung nararamdaman ko kay Lienne ngayon..
There. Dumating na sina Andrei. Ba't nakashades si Lienne?
"H-hello? H-he-he." Andrei
Nakatitig lang kami sa kanila.
"Ahmm, excuse me. Pupunta lang ako sa cr." Lienne
"Samahan na kita?" sabay naming sabi ni Andrei.
"Ah. Eh. W-wag n-na." Lienne
Biglang hinila ni Aeriel yung braso ko palapit sa kanya..
"Oo nga. Wag na. Kaya na niya mag-isa. Diba Lienne?" Aeriel
Tumango naman siya.
Ano bang problema ni Aeriel? Nakakainis ah.
Umalis na siya. Nung dinaanan niya ko, parang mugto yung mata niya?
Umiyak na naman ba siya?
Dahil na naman ba sa akin?
Sabi ko noon, lalayuan ko muna siya.
Pero bakit ngayon, parang hindi ko kaya..
Mahal ko na ata siya?
End of Jaycee's POV
Lienne's POV
"Samahan na kita?" sabay na sabi nina Andrei at Jaycee.
"Ah. Eh. W-wag n-na." ako
Biglang hinila ni Aeriel yung braso ni Jaycee.
"Oo nga. Wag na. Kaya na niya mag-isa. Diba Lienne?" Aeriel
Tumango na lang ako.
Ano bang gusto ni Jaycee?
Kung kailan naman gusto ko nang lumayo sa kanya tsaka siya gumaganyan?
Ohmy!
Di ko na alam gagawin ko.
Errr! How? How?
Kung umakyat na lang kaya ako ng Mt. Apo at hintayin ko na lang na mamatay ako dun?
Eh kung pumunta na lang kaya ako sa Jeju Island, isasama ko pa si Yong Hwa para makalimutan si Jaycee?
Hanubayan? Nababaliw na ata ako?
*Turn me on*
Tiffany Calling ...
"Hello?"
(Tapos ka nang mag-cr?)
"Ah, oo. Bakit?"
(Sunod ka na lang sa booth ng engineering. Papunta na kami dun.)
"Sige. Ba--"
(Ay nga pala.. Nag-cr din si Jaycee, kung gusto mo sabay na kayo pumunta dito.)
"Ha? Eh wag na. Sige, papunta na ko jan. Bye."
-End of Call-
Ako? Ayoko ngang makisabay dun. Tss!
Inayos ko na yung gamit ko tapos, lumabas na rin ako ng cr.
Hindi pa man ako nakakalayo, nang may sumabay sa akin sa paglalakad.
Si Jaycee.
"Uhmm, Lienne, ano kasi eh.. ah.. ano.."
Ano bang gustong sabihin nito?
"Uhmm, sorry. Sorry dun sa nasabi ko sa'yo."
Hindi pa rin ako sumasagot. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad.
"Okay lang kahit hindi mo ko mapatawad.."
Tuloy-tuloy pa rin ako.
"Ano, ahh, mamayang 1 pm, may mini concert daw. Tayo daw ang kakanta."
"Oka-- WHAT? Tayo?"
"Oo."
"Uhmm ano, kayo nalang ni Aeriel. Medyo malat kase yung boses ko ngayon. Baka nga umuwi na lang ako e."
"Uuwi ka?"
"Oo."
"Bakit?"
"Hindi maganda pakiramdam ko."
"Iniiwasan mo ba ko?"
Wow lang! Ba't kung umasta siya parang wala lang yung sinabi niya.
Hindi ko na siya sinagot. Dumiretso lang ako sa paglalakad.
"Lienne, tsk. See, I didn't mean to--"
Tuloy lang din siya sa paghabol.
"You didn't mean to? Sorry ha. Di ko alam na di mo pala sinasadya, umiyak tuloy ako. Nag-mukha tuloy akong baliw, krung-krung, eng-eng at tanga.. Buti pa, lumayo ka muna at lalayo din ako. Para wala nang umiyak okay? Gagawin ko nang bato 'tong puso ko.. Bye." ako
Sarcastic diba?
Hindi pa ako nakakatatlong hakbang ay hinila niya ang kamay ko at,
.
.
.
.
.
>///<
Hindi ko pa nga napapatigas tong puso ko, napalambot na niya agad.
(A/N: HAHAHAHA! Ano na bang nangyayari sa story ko? XDD)
VOTE.COMMENTS. <3
Dare to Forget Her and Fall In Love With Me - Chapter Nineteen
Start from the beginning
