YAZ YAĞMURUM(TAMAMLANDI)

!KORKAK!

...Aşağıya inip şirketten çıktım. Sinirlerim oldukça bozuktu. Ayrıca içimde sanki bir şey unutmuşum gibi bir his vardı. Arabama bindim. Kemeri takıp yola çıktım. Yolda unuttuğum şeyi hatırlamama benim arabanın aynısın farklı rengindeki araba sebep oldu. Kendi kendime "Arabam bu renk olsa fena olmazmış. Arabayı boyatsam nasıl olur?"dedim. Boya! Boyayı unuttuk. Telefonumu aldım. Numarayı tuşladım ve kulağıma götürdüm. İki kere çaldıktan sonra cevap verdi.
-Alo. Efendim aşkım.
-Aşkım biz boyaları unuttuk.
-Tamam ben alırım dönerken.
-Tamam aşkım yarın evde görüşürüz.
-Görüşürüz.
Telefonu kapattım. Eve gelmiştim. Arabayı kitleyip binaya girdim. Merdivenleri çıkıp anahtarımla kapıyı açtım. Evde bizimkiler vardı. İçerde telefonları ellerinde oturuyorlardı.  Benim geldiğimi anlayınca Efe bana yöneldi. Zaten diğerleri de çoktan anlamışlardı. Odama gidip üstüme rahat bir pantolon ve kısa kollu pembe bir bluz geçirdim. İçeri yolunda giderken"Napıyonuz lan tiplerine s..." tam ağzımdan bizimkilere kurduğum en güzel tabiri kullanacakken içerden Ecenin öksürük sesleri duyuldu. Bu bunu her ne kadar küfür eden kardeşine küfür duyurmamız için yapıyordu. Gidip Efe'nin yanına oturup dirseğimi omzuna dayadım. Karnımın gurultuları duyuluyordu.
A:Yemek yediniz mi?
Uzun bir süre sessizlik olduktan sonra Efe yemediklerini söyledi. Yerimden kalkıp mutfağa gittim. Kalan çorbadan 2 kaselik yerini ayırıp ısıttım. Isınınca 2 kaseye koyup bir tepsiye koydum. Tuz ve kaşıkta koydum. Ekmeği koluma takıp burnumla ışığı söndürdüm. İçeri gidip Efe'nin yanına oturdum. Diğerleri ise bana minnet dolu bakışlarla bir bakıyorlardı.
Ef:Bence hiç öyle bakmayın. Ahu ablam bunu size vermez.
A:Aynen.
U:Hiç umut yok mu?
M:Karşı bakkalcı Umut var. Ya sanki Ahu'yu tanımıyorsun.
Onlar sohbet ederken ben çoktan çorbaya ekmekleri doğramış yemeye başlamıştım bile...
Baran'dan
Boyaları almış eve gidiyordum. Ufuk beni aradı. Kulaklığımı taktıktan sonra cevap verdim.
-Alo.
-Alo oğlum hemen Ahulara gel.
-Hayırdır.
-Oyun oynayacağız.
-Tamam. Üstümü değiştirip geliyorum.
Eve geldiğimde hızlıca üstüme yeşil bir kısa kollu ve gri bir şort giydim. Evden çıkıp Ahu'lara geldim. Zili çaldığımda kapıyı Melek açtı. İçeri girdim. İçerdeki ellerine kağıt ve kalem almış çizgiler çiziyorsun. Sehpadan bir kağıt ve kalem aldım.
B:Ee ne oynuyoruz gençler?
A:Tahmin edersen ödül var.
Ef:İsim şehir oynuyoruz abi.
B:Hı? Ulan bende oyun deyince tabu monopoly falan oynarız sanıyom.
U:Bizde aynısını düşünmüştük.
Yarım saat önce...
Ef:Öf ben çok sıkıldım.
A:Aynen ya.
U:Baran'ıda oynayıp oyun oynayalım.
A:Olur ne oynayacağız?
U:Efe seçsin.
Ef:İsim şehir oynayalım.
Ec:Yok devenin...
U:Şş... Ne kadar kötü bir fikir olduğunu anlasamda artık çok geç.
M:Yaktın bizi Ufuk.
Yarım saat sonra...
A:Neyse artık eskide kaldı. Çizdin mi aşkım?
B:Çizdim. Başlayalım. Ahu say içinden...Dur.
Ahu:K
Herkez gibi bende doldurmaya başladım. Biraz sonra bitti.
B:İsim? Benimki Kemal.
A:Kemal.
Ef:Kamil.
Ec:Kübra.
U:Kasım.
M:Kadir. Baran Ahu 5 diğerleri 10...
...10. elden sonra herkes sıkıldı. Puanları hesapladık. Puan tablosu içler acısıydı:
Efe:100
Ece:75
Melek:75
Ufuk:75
Ahu:75
Ben:75
Efe hunharca gülüp korkudan oynamamak istediğimizi düşünüyordu. Esnemesinide unutmamak lazım. Koltukta uyumasına sonra Ufuk'la ben onu Ece'nin odasına taşıdık. Telefonum çalıyordu. Arayan Efe'ydi. Bu kuzenim olan. Ahizeyi kaldırıp cevap verdim.
-Alo. Noldu?
-Nerdesin?
-Arkadaşlarla oturuyom.
-Nerdesin söyle patladım sıkıntıdan. Geliyim.
-Ahulardayız hadi gel.
Kapattı. İçeri gittiğimde Efe'nin geleceğini haber verdim. Ece 'ninse birden yüzü düşmüştü. Ufuk'la ben kızlar romantik film isterken dabbeyi hazırlamıştık. Ahu ve Melek bizim yanımıza film başlamadan sokulmuştu. Ece ise çok korkuyordu. Yada başka şeyler düşünüyordu.
Ece' den

Neden geliyordu ki? Hemde komedi filmi. Zaten o günden beri onu gördüğümde daha farklı şeyler hissediyorum. O gün Baran'ın bana o gün(bölüm:ACABA?) gelip onun başka birini sevdiğini söylemesi değiştirmişti. En gıcık olduğumsa sanki ben onun en yakınıymışım gibi sürekli benimle uğraşması. Film tam başlıyordu. Kapı çaldı. Tüm bakışlar bana çevrildi. Bense onun geldiğini bildiğim için açmak istemiyordum. En sonunda pes ettim. Gidip açtım. "Hoşgeldin" dedim. Yanımdan geçti. Cevap ver"me"di. Yapma ya şunu. Yüzüm artık o kadar düşmüştü ki az sonra yeri süpürerek gidecektim. Girerken oda mutluydu. Baran'la Ahu'yu görünce onun benden farkı yoktu. Ben koltuğun bir ucuna o diğer ucuna oturdu. Filmi başlattılar. Ortalarına doğru oda çığlık ve çığlıklara karşın kahkahalar vardı. Ben de rezil olmamak istemediğim için çığlık atmamak için zor tutuyordum. İşte son nokta kızların en korkağın devreye girer. Aynı anda hem çığlık atıp hemde aynı anda koltuğun diğer ucuna uçma rekorunu kırdım. İyide koltuğun öbür ucunda Efe var. Korku dolu bakışlarla kafamı kaldırdım. O ise sinirli bakışlarıyla bakıyordu bana. Bir anda nedeni ni anlamadığım bir şekilde bağırdı.
-Napıyorsun Ece! Sen bunu yapma hakkını nerden buldun! Ben kimle bu hayalleri kuruyorum kimler...!
Son cümlesini düşük sesle ve yarım söyledi. Gözlerimden düşen damlaların her biri her harfe karşılıktı. Herkes bana bakıyordu. Melek ve Ece onu sevdiğimi biliyordu. Hemen beni Ahu 'nun odasına götürdüler. Melek Baran ve Efe'yi gönderip Ufuk' la yanımıza geldi. Ufuk kapıdan girer girmez ayağa kalkıp karşısına geçtim.
-Ben bilerek yapmadım. Korktum ben. Sarılacak biri yoktu benim yanımda. Kötü bir bişey yapmadım ben Ufuk yapmadım. Bir erkek olarak sen söyle ben ne yaptım?
Ufuk bana sarıldı. İçimizde Melek dışında ikimiz onu abi olarak görürdük. Konuşmaya başladı:
-Üzülme. Bizi üzme. Bizim yüzümüzden üzülüyorsun. O filmi açmamız hataydı.
-Melek nolur burada kal.
-Tamam kalcam merak etme.
Ufuk gitmesi gerektiğini söyleyip gitti. Kızlarla yatağa yatıp. Konuşmaya başladık.
E:Ahu ben sen olmak zorundayım.
A:Anlamadım.
E:Efe seni seviyor. Bu çok belli...
Ee bölüm nasıl? Beğendiyseniz voteye basın. Beğenmediyseniz nedenini yoruma yazarsanız çok mutlu olurum. Bu arada umarım birtanem olan Aysem70'in hikayesi olan Tatlı Belam'ı umarım okuyorsunyzdur. Okumuyorsunuz hiç vakit kaybetmeyin derim. Bye bye✋👐