Her insanın zayıf olduğu bir nokta vardır. Kiminin ailesi, kiminin ölmüş bir akrabası veya arkadaşı. Herhangi biri. Ama elbet bir insanın zayıf olduğu bir nokta vardır.
Çoğu zaman bu zayıf noktalarımızı insanlardan saklarız. Onlar görmesinler isteriz, görseler bile dokunmasınlar isteriz. Canımız yanmasın isteriz.
Ama bazen öyle anlar gelir ki, vücut acıya muhtaç kalır. Hücreler o kadar çok mutlulukla doludur ki; insan daha fazla yapamaz. En ufak şeye ağlar, sinirlenir, bağırır, mutsuzluk arar.
Buda demek oluyor ki, şu hayatta ne kadar mutlu olursak o kadar üzülürüz ve ne kadar mutsuz olursak o kadar mutlu oluruz.
İşte, bu da mükemmel evrenin yaradılışındaki kusursuzluğu, dengeyi açıklar.
----
Baekhyun başını Chanyeol'ün göğsüne yasladığında Chanyeol'ün dudaklarından küçük bir hıçkırık dökülmüştü. Kollarını kısa olana dolayıp iyice çekti onu kendisine.
Ailesel sorunları hiçbir şekilde önemli değildi. Şuanda tek istediği şey onu göğüs kafesinin de içine sokarak sonsuza kadar orada saklamaktı.
Baekhyun biraz daha sokuldu Yoda'ya. Damarlarında babasının kanından aktığını düşündükçe sinirleniyor, boğazının altında sürekli belirginleşen damar onu bir şekilde uyarıyor ve başına keskin bir ağrı bırakarak yok oluyordu.
Chanyeol şimdi hazırdı, Baekhyun'a bilmediği her şeyi anlatmak ve ona aşkını kanıtlamaya. Biliyordu ki bu tek şansıydı. Aşkını kurtarmak için tek şansıydı ve bunu kaçırmamalıydı.
Baekhyun ise inanmak istiyordu. Onun da kolay bir geçmiş yaşadığı söylenilemezdi fakat Chanyeol'a göre hepsini biliyor olmalıydı. Bu yüzden sustu ve ilk defa acıyla titreyen kalın sesi dinlemeye başladı.
"Küçüklüğümden beri biliyordum. Birine aşık olacağımı biliyor ve bunu anneme defalarca soruyordum. 'Anne kime aşık olacağım? O nasıl biri olacak?' diye. Annem bana nasıl cevap verirdi biliyor musun? 'İyi kalpli,kısa boylu ve yardımsever birine aşık olacaksın oğlum.' derdi. Küçükken ona inanmaz, annem bunu söyleyince güler ve ona falcı olmadığını söylerdim."
Burnunu çekip devam etti. Bu sırada Baek'in inci tanesi büyüklüğündeki gözyaşları onun göğsüne damlıyordu.
"Büyüdüm ve hayatın gerçekleri yüzüme bir tokat misali yapıştı. Tutundum. Sana uykuya dalar gibi aşık oldum. Yavaş yavaş, sonra birden. İşte o an, anneme inanmadığım için kendimi dünyanın en aciz insanı gibi hissettim. Sanki bana senelerce doğru kişiyi göstermişte ben onu çok geç fark etmişim gibi."
"Chanyeol, ben-"
"Lütfen. Sadece dinle."
Baekhyun başını kaldırıp onunla göz teması kurdu fakat uzun olan titreyerek ağlıyordu. Zar zor konuşuyor ve yere bakıyordu.
"Çok geç olsa da seni buldum Baekhyun. Hayatımda doğru kişiyi buldum derken, yine ve yine. Küçüklük yaşantımda beni terk eden adam, senin ve benim ortak babam çıktı Baekhyun. Ne tepki vermeliydim? Ağlamalı mı? Yoksa gülmeli miydim? Onun bu rezil oluşuna mı güleyim? İlkokul yıllarını hatırlıyor musun? Şu elinde fotoğraf makinası olan küçük şişman, gözlüklü oğlanı bir hatırla."
Baekhyun hafızasını zorlayarak o günleri düşündü ve mırıldanarak onayladı.
"Senin fotoğraflarını çekip duvarlarıma astım. O zamanlar lanet bir homofobiktin ama ben sana çok aşıktım. Sana layık olabilmek için her şeyi yaptım. Senelerce, kendimi geliştirmek, büyütmek, seni kollayabilmek için her şeyi yaptım. Sonra annem de öldü. Sana ara vermek zorunda kaldım. 17 yaşındaydım. Daha neredeyse bir çocuktum. Savunmasız ve güçsüz bir çocuk. Annemi toprağa verdikten sonra yine senin fotoğraflarınla konuştum ve ardından da çocuk esirgeme kurumuna sevk edildim. Yine oradaydın. Ben annemin mezarının başında ağlarken yanıma geldin ve omzumu sıvazladın. Sen annem için ağlarken ben sana tekrar aşık olmak üzereydim."
Baekhyun Chanyeol'ün hayatını dinlerken gözyaşlarını tutamıyor, arada bir hıçkırıyordu.
"Orada da peşini bırakmadım. Senin hakkında her şeyi öğrenmek için kendime 5 yıl kadar bir süre biçtim. Sonra kendi ayaklarım üzerinde durmak için bankadan büyük miktarda bir para çekip bir yer açtım. Oldukça fazla para kazandığımda birinin üstüne yaparak bütün parayı kendime harcamaya karar verdim. Tek kişiydim ve bok gibi param vardı. Sana yatırdım. Yaşamak için tek umudum olan sana yatırdım. Sana dokunmak istediğim zaman ise mesaj attım."
"Chanyeol-" "Henüz bitmedi."
"Sırf benim hayatımda küçücük bir bit tanesi kadar değeri olmayan piç babam yüzünden, umudumu kesmeyeceğim. Baekhyun,benim umudum olur musun?" "Huh?"
"Benimle birlikte yaşar mısın Byun Baekhyun? Bana intihar etmemem için o iki sihirli sözcüğü söyler misin?"
"Seni seviyorum, Park Chanyeol. Hem vücudunu, hem de güzel kalbini. Ruhuna bile aşığım. Senin vücudunun her bir zerresinin her bir tanesine sahibim. Ve vazgeçmeye de niyetim yok."
Chanyeol istediği cevabı alınca dudaklarını kıvırarak gülümsedi. Ve ikili, tuzlanmış dudaklarını birleştirerek bir kez daha fısıldadılar gökyüzüne sonsuzluklarını,
Bir kez daha, Ve sonsuza dek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
----- BİŞEY DİYİMMİ EFSANE OLDU BE BU BÖLÜM FİNAL OLSUN MU OLMASIN MI? DJFÖFKLF
