Demons~Completed

Chapter twenty one

Περνούσε ωραία μαζί του.

Η συντροφιά του ήταν λες και ο φύλακας αγγελός της, είχε κατέβει από τον ουρανό και τώρα περνούσε τις μέρες του στη γη πλάι της.

Αλλά για πόσο καιρό μπορεί η ζωή να σου φερθεί όμορφα;

Πόσες μέρες σε θέλει χαρούμενο πριν σε ρίξει και πάλι στον πάτο;

"Σε μια εβδομάδα είναι Χριστούγεννα! Τι θέλεις να κάνουμε για τις γιορτές;"

Τον ρώτησε με τόσο ενθουσιασμό και ανυπομονησία όπως ρωτούσε τη μητέρα της όταν ήταν παιδάκι.

"Εμ, δεν ξέρω..ό-ότι θες."

Δεν κατάλαβε την αμηχανία του και το ύποπτο του βλέμμα και συνέχισε να μιλάει για τα Χριστούγεννα λες και θα τα γιόρταζε για πρώτη φορά, ενώ ο φίλος της ήταν χαμένος στις σκέψεις του.

"Ξέρεις Amelia, πρέπει να σου πω κάτι."

Όλος ο ενθουσιασμός χάθηκε από το πρόσωπο της και η ανησυχία πήρε τη θέση του.

"Τι έγινε;"

"Αύριο, θα φύγω. Θα πάω στο Manchester να δω τους γονείς μου. Θα κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί."

"Τι;"

Θλίψη.

"Συγγνώμη που δεν στο είπα νωρίτερα αλλά προέκυψε και-

"Δεν πειράζει. Εγώ τώρα, πρέπει να φύγω, καλό ταξίδι."

Αμήχανη σιωπή.

Τον αγκάλιασε και έφυγε τρέχοντας.

Οι ανησυχίες της ήρθαν στην επιφάνεια.

Θα έχανε το μόνο της στήριγμα.

Ίσως να ακούγεται παράλογη αυτή η έξαρτηση που είχε αναπτύξει από την συντροφιά του.

Μα έτσι ήταν η Amelia.

Παράλογη και εξαρτημένη από πλάσματα που ξέρουν πολύ καλά πως να την πληγώνουν.

⭐  ⭐   ⭐

ΣΕ 4 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ:((

Θέλω να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ που σπαταλάτε τον χρόνο σας διαβαζοντάς της. (Θα σας ξανα ευχαριστήσω πιο αναλυτικά σε ξεχωριστό κεφάλαιο.)

Bye bye little monkeys🐵