The Mafia Kidnapped Me (Shqip)

Kapitulli 20

U shkembyen me njeri-tjetrin ne ate korridor,shkembyen edhe shikimet e shkrira mes tyre,nje pjese e shpatulles u perplas me te,pakez fare.Mjaftonte te copetohej cikash i gjithe trupi,te shkaterrohej neper pjese te vogla.

Ashtu te nderprere nga njeri-tjetri,kthyer me kurriz,i foli.

'Te pashe pas kaq shume kohesh te dalesh nga dhoma jote'pershperiti lehtas,ajo kishte qendruar perreth dy jave ne dhomen e saj,pas asaj bisede ne zyren e tij.

'Ose nuk more kurajon te me kontrolloje njehere' iu kunderpergjigj atij duke iu dredhur zeri. Uperpoq te largohej por qelizat e dores se tij,pershkruan te sajat,u bashkuan sic u perplas dora e tij ne krahun e ssj,sic e terhoqi pas vetes.Por nuk e perplasi pas tij,e afroi aq sa duhet afer,perballe fytyres se tij.E ndjente afer  frymen e tij,sesi merrte fryme me veshtiresi,ajri i ngrohte qe dilte nga buzet e tij,perplasej ne qerpiket e saj.

'C'deshiron te thuash me kete?'e veshtroi me sy te torturuar nga lodhja shpirterore e tepert.

'Asgje.Cfare pretendon te deshiroj? Nuk deshiroj asgje tjeter,pervecese,ti Don te krijosh nje te ardhme madheshtore me te fejuaren tende,nje familje te mrekullueshme'qendronte pasiguria e shprehjes ne ato fjale,shtrengoi syte fort dhe uli koken,per te mos u perplasur ne shikimin e ftohte te tij.

'Nuk ndihesh e tille,'ngriti ngadale mjekren e saj me gishtat e tij dhe afroi fytyren me shume afer saj.

'Ku di ti te lexosh ndjenja, 'syte e zbutur te tij tashme u kthyen ne nje kristal te ftohte.U step prej saj,nuk qendronte me ajri i ngrohte ne mes.

'E kuptoj qe nuk ndihesh ashtu'foli duke leshuar gishtat ne floke,e duke i kaluar mijera here.

'Nuk ke sesi ta kuptosh,kur ti vete,nuk di c'jane ndjenjat'ktheu shikimin drejt saj,me nje pershkrim te cuditshem.

'Nga ta dish?Kam ndjenja'

'Per ke atehere?'do te thoshte Anastasian,jo,ai nuk do te thoshte asgje.U afrua perballe fytyres se saj,preku lekuren e faqes ngadale,lehte me gishtin e tij te ashper.E cuditshme,qe ai kontrast i lekurave perputhej aq mire.

'Ty.'pershperiti,u afrua rreth buzeve te saj,i ceku pakez,me pas leshoi nje puthje te rende mbi to.Ishte puthje e vogel,la shenje.Ngriti koken,e rrethoi me shikimin e tij te zbutur,por nuk mund ta pranonte kete.

U spostua larg tij,e vereu me sy te turbulluar.

'Ti..nuk..mundesh te me puthesh mua!Mos u trego i poshter, te tradhetosh dike ne kete menyre. T'u japesh shpresa te vdekura te tjereve'

'Nuk mund ti largosh ndjenjat e mia,per ate shkak!'po afrohej dalengadale,i drejtoi doren.Duke leshuar lote,po hidhte hapa mbrapa,larg tij.

'Me dergo ne shtepi'pershperiti ate kerkese qe e tronditi Lorenzon.

'Cfare!?'i tronditur ndaloi.

'Sic me degjove,me dergo ne vilen e tim ati'

'Nuk mundesh te shkosh perseri atje. Eshte ai pedofili qe te perdor,nuk mund ta lejoj,'lotet ishin thare,nderkohe qe degjonte ate te bertiste i shqetesuar.

'Mos u shqeteso,se nje pedofil eshte me mire se nje genjeshtar'vetullat e tij u verenjten,kur ajo rikujtoi serish biseden e fundit qe bene ne zyre, ku ai kishte mohuar ndjenjat e tij.Gjuajti doren e tij me shuplake per t'a larguar.

Nuk deshironte meshire,jo prej tij.

Filloi te vraponte,duke e lene ate aty te trullosur.Ktheu koken pas dhe degjoi ate te bertiste me fal.

'Mos kerko te falur,sepse nese do te te vinte vertete keq,nuk do me kishe lene te keputur ne te qara ne dyshemene e dhomes.Nese do te te kishte ardhur vertete keq,nuk do te me kishe lenduar.Po thua me fal,qe te ndihesh mire me veten.Jo,ty ste vjen keq'bertiti duke iu dridhur zeri,vrapoi te kalonte ne nje korridor tjeter dhe degjoi nje fjali rrenqethese.

'Te dua..'jo, duhet te kishte qene imagjinata e saj,nuk duhet te hante serish genjeshtrat e tij.Nje Doni te pashpirt,ishte pjese e nje Cosa Nostre,vriste njerez te pafajshem,perdorte femrat,nuk kishte ndjenja.Cfare e kishte ai nje genjeshter?Dicka te perditshme.

⌛⏳

Largoi syte nga dritarja,te cilen kishte ore po e veshtronte,bashke me imazhin e paster perpara syve te saj.

Hapi deren dhe mendoi te zhdukte mendimet e shumta duke shetitur neper shtepi,ecte ngadale ne ate qetesi mbizoteruese dhe te frikshme.

Nuk kishte ikur asnjehere ne katin e trete,keshtu qe vendosi te shkonte atje.Po ngjiste shkallet,kaloi neper dhoma,serish kishte qetesi.

Ndersa,duke shkelur kembet afer nje dere,degjoi te qara.Dera ishte gjysme e hapur,hyri me veshtiresi ne aq sa ishte hapur,pa bere zhurme.

Vereu nje siluete mashkulli ne ate erresire te pakuptimte,leshoi frymen dhe ai ktheu koken.
Veshtroi syte e tij te shkelqenin.Ishte ai.Beri gati te dilte nga ajo dere por e nderpreu zeri i tij i keputur.

'Te lutem vetem tani mos u largo prej meje,'i vinte edhe asaj te qante,te degjonte zerin e tij ne ate menyre.Po qendronte ne vend pa bere asnje levizje.'Te lutem.'

U afrua dhe u ul ne nje kolltuk prane tij.Po veshtronte jashte dritareve,por nuk mund te perqendronte vemendjen ne peisazhin perpara.As nuk doja te perplaste shikimin me te.

'Ishte yt ate,ai qe shkaktoi gjithcka,'fjalet e tij i terhoqen vemendjen dhe i kushtoi shikimin e bute atij.Filloi te derdhte lote.Shpirti i dhimbte t' a degjonte ne kete menyre, te shkonte menjehere prane tij dhe t'a shtrengonte ne nje perqafim. Te mos ndihej i vetem. 'Ai..vrau time me,bashke me motren time...une isha vetem 10 vjec..Nje femije mi dolcezza, nje femije.Me prene shpresat, me thyen zemren. Humba mbeshtetjen qe femije'

Nuk ishte vetem ai qe leshonte lote ne ato momente, ngasherima e saj degjohej teksa i dhimbte zemra te degjonte ate t'i deshmonte ate fatkeqesi.

U ngrit me te shpejte nga kolltuku ishte ulur,u trondit plotesisht.Po i dridhej trupi.Ajo ishte e bija,e nje vrasesi maskara,kishte lene jetim nje djale,i kishte vrare te emen,dhe shoqen e tij me te mire,motren.E atij qe ajo kishte krijuar ndjenja ne veten e saj,sado ta mohonte.

Nuk  dinte se cfare po ndodhte,nisi te vraponte me te shpejte jashte dhomes,zbriste me shpejtesi shkallet derisa mberriti ne oborrin e gjelbert jashte,nisi te vraponte me shume,drejt portes.Nuk e meritonte vendin ketu,jo prane tij.Meritonte me shume se ajo.