Life with murderer/Ticci Toby

Rozdział 13

Co za mała wariatka... 

-Oszalałaś!?-zacząłem się drzeć jak idiota.

-Hahaha! A co przestraszyłeś się? -patrzyła na mnie uwodzicielskim spojrzeniem.

-N..nie ale mieliśmy trenować a ty mi perfidnie uciekasz i jeszcze straszysz!

-Oj i tak wiem, że się przestraszyłeś. Dobra idziemy hihi.

To było słodkie jak się na mnie tak patrzyła. Czułem mocne rumieńce na twarzy. Ale jak to ja ocknąłem się i ciągle powtarzałem: 

-Nie nie dam się omamić.

Perspektywa Katie

On był uroczy. Mimo, że miał chustę na twarzy wiedziałam, że się rumieni. Ale z jednej strony nie chciałam go w sobie rozkochiwać. Coś czułam, że może to się skończyć źle. Bardzo źle. Drażni mnie uczucie, ponieważ wiem, iż będę musiała go zabić. A nie chce żyć dalej z myślą, że go rozkocham a później zabiję. To okrutne mimo tego, iż oni sami są psychicznymi mordercami. Muszę stworzyć plan. Najpierw pokonania ich a później ucieczki. Minęły cztery dni obozu. Aż dziwię się, że nikt mnie nie zauważył. Spojrzałam na telefon. 00:12. Zdałam sobie sprawę z jednej rzeczy. Ludzie z obozu powinni wrócić wczoraj. Nie mogli się przestać o mnie martwić to dziwne a zwłaszcza pani Alex. Mają mój numer, zasięg mam. Olśniło mnie. Mordercy. A jeśli zabili moich przyjaciół!? Muszę to sprawdzić. Nie miałam przy sobie żadnej broni. A nie mogłam powiedzieć Toby co chce zrobić. Było by jeszcze gorzej. Spojrzałam się do tyłu. Toby szedł ze spuszczoną głową a w rękach trzymał siekiery. Podbiegłam szybko do niego i wyrwałam mu z ręki siekierę po czym z całej siły uderzyłam go z niej w głowę. Chłopak upadł na ziemię a ja ze łzami w oczach pobiegłam w stronę ośrodka.

Hej :)

Przepraszam, że w piątek nie było rozdziału ale miałam niespodziewane zawody.

Widzimy się już za tydzień ;)

Pamiętajcie o tym, że do 28 października macie czas na zadawanie mi pytań pod rozdziałem "Surprise' z okazji 500 wyświetleń!

Dzięki, że jesteście <3

Pozdrawiam

~_Katie_46