Άρωμα Αγάπης!

15. Και η υπομονή έχει όρια!

Η Λυδία πρόλαβε να επιστρέψει στο σπίτι πριν τον Γιώργο και εκείνη την γυναίκα. Ο αδερφός της μόλις την είδε καλά την αγκάλιασε.

"Πως είσαι Λυδία;" την ρώτησε ο Λεωνίδας.

"Πιο χειρότερα δεν γίνεται."

"Ελπίζω να ήσουν με τον Παύλο όλο το βράδυ."

"Ναι με τον Παύλο ήμουν Λεωνίδα. Κοιμήθηκα μαζί του. Ήθελα να ζήσω για τελευταία φορά ελεύθερη και γυναίκα πριν καταδικαστώ στην κόλαση που με περιμένει."

{Την ίδια στιγμή στην εταιρεία...}

Ο Παύλος μπήκε στο γραφείο του και ο Κώστας τον ακολούθησε από πίσω. Εκείνος κατευθύνθηκε και πάλι στο ποτό.

"Άντε πάλι τα ίδια." Αναφώνησε ο Κώστας που είδε για άλλη μια φορά τον Παύλο να βάζει ποτό.

"Άσε με σήμερα. Νομίζω ότι βλέπω έναν εφιάλτη. "

"Είδες εχτές την Λυδία; τι έγινε; τι είπατε;"

"Την είδα την Λυδία εχθές ναι. Κάναμε έναν παθιασμένο έρωτα γιατί ήταν η τελευταία μέρα που θα μπορούσα να την έχω και το πρωί που ξύπνησα το μόνο που έμεινε από αυτήν είναι η μυρωδιά της και η ανάμνηση της."

"Τι εννοείς η τελευταία μέρα που την έχεις;"

"Παντρεύεται σήμερα το απόγευμα με τον Γιώργο."

"Τόσο άσχημα τα πράγματα δηλαδή. Τι να πω ρε Παύλο; Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα είναι πολύ δύσκολο να είστε μαζί."

"Θέλω να την σώσω και να την βοηθήσω να γλυτώσει γιατί την αγαπάω και δεν έχω μία λύση. Δεν ξέρω που μένει για να του την πάρω από εκεί. Την εκβιάζει με εμένα καθ με τα αδέρφια της. Για αυτό κάνει ότι της λέει. Και θα τον παντρευτεί γιατί κάποιος θα πεθάνει. Είτε είμαι εγώ ή κάποιος από τα αδέρφια της."

"Κατάλαβα δεν της έχει αφήσει άλλη επιλογή. Θα είναι σε μαύρο χάλι εκείνη. Πως θα ζήσει σε αυτήν την ζωή. Θα είναι σαν φυλακισμένη. Μπορεί να την εκβιάζει όλο της την ζωή και ακόμα χειρότερα πράγματα."

"Πραγματικά δεν με κάνεις να αισθάνομαι καλύτερα. Νιώθω σαν κάποιος να μου ξερίζωσε την καρδιά. Νιώθω άδειος , μόνος και χαμένος.  Είμαι τρελός για εκείνη. Δεν μπορώ να πάψω να την αγαπάω και να την σκέφτομαι. Γυρνάει το πρόσωπό της στο μυαλό μου. Στην ιδέα ότι θα κοιμάται δίπλα σε έναν άλλον άντρα με τρελαίνει. Δεν έχω ζωή πια. Μπορείς να το καταλάβεις αυτό;"

"Τι θα κάνεις δηλαδή; αν εκείνη παντρευτεί τι θα πεθάνεις;  Ξέρω ότι την αγαπάς και δεν αντέχεις στην ιδέα να την αγγίζει κάποιος άλλος άντρας. Αν είναι να υποφέρεις τόσο γίνε ο παλιός επιπόλαιος Παύλος που δεν τον ένοιαζε τίποτα, που δεν πονούσε από έρωτα και που δεν νοιαζόταν για καμιά γυναίκα."