Stolen Heart

Hoofdstuk 1

Lieve POV

Ik klopte op de deur. School is nog maar een week bezig en ik ben al te laat dacht ik bij mezelf. De leerkracht wiskunde keek me aan. Ik kende die vrouw nog niet goed maar haar gezicht, zei al genoeg. Een enge vrouw is ze. Ik deed de deur open heel de klas keek naar de deur. "Sorry dat ik-" begon ik maar werd onderbroken. "Ga maar zitten meid" zei de leerkracht overdreven vriendelijk. Ik ging langs Emiel zitten. "Hoe vaak ben je al te laat gekomen Lieve? Het is nog niet eens 1 week school?" Vroeg Emiel. "Ja SORRY" riep ik door heel de klas. Iedereen staarde mijn richting uit. "Doe maar verder hoor?!" Zei ik arrogant. "Ik heb een paar problemen thuis, maar dat gaat je niks aan." Fluisterde ik tegen Emiel. "TRING" De bel eindelijk. Ook al had ik maar 20 minuten les gehad. Ik wandelde de gang af richting trappen. Ik was namelijk de enige van mijn vriendinnen groepje die in een andere klas zat. Sil en Sarah stonden al op de speelplaats te wachten met zijn tweeën. "Hoi Lieve." Zei Sil met een geforseerde lach. "Hoi Sil, Hoi Sarah." Zei ik terug. Sarah zag er niet zo vrolijk uit als anders. "Meid, wat scheelt er?" Vraag ik. "Niks hoor." Antwoord ze droog. Ondertussen zijn Maxine, Alix en Ethell er ook al bij komen staan. Het werd stil. De hele speeltijd werd er niks gezegd. We hadden allemaal problemen denk ik. "TRING". "Ik ga naar de les." Zegt Maxine en trekt Ethell mee naar binnen.

Sil POV.

Ik liep de trap op met Sarah en Lieve langs me. Sarah zat verweg met haar gedachten en Lieve was bezig op haar mobiel. Ik keek naar de jongen die voor me liep. Hij had een fel groene rugzak en droeg kleren van A&F. Ik weet niet hoe oud hij was maar ik schatte hem 17 of 18. Ik kende hem precies van ergens. Ik geloof dat hij basket speelt bij onze club. Ja, dat is Sam. "Ik moet hier zijn." Zei ik en nam Sarah bij haar arm. "Is goed zie je nog!" Riep Lieve die ondertussen al de andere kant op liep. "Sarah wat scheelt er je bent zo afwezig vandaag?" Vroeg ik. "Sorry, mijn oma heeft een hersenbloeding en de dokters weten niet of ze het overleeft." Zegt ze met waterige oogjes. "Sarah niet huilen alles komt wel goed." Ik druk haar tegen mij aan en wrijf over haar rug. Robin staat aan de kant met Kato en Manon te praten, ze kijken alle drie onze richting uit. Ik weet dat ze het over ons hebben. Maar ja als je bij de 'popu's' hoort, zo noemen ze zich zelf. Praat je over niks anders meer als: wie met wie op date gaat, wie een koppel moet zijn met wie, wie ze haten... Ja zo gaat het altijd.

*laatste lesuur*

"Oké, Mannen! Neem jullie agenda en schrijf dit in. Dan mag je inpakken en wachten op de bel. Goed weekend!" Riep mevrouw Schrief door onze klas. Ik nam mijn boeken en propte ze in mijn tas. Sarah was nog altijd zo afwezig. "Ga je vandaag naar het ziekenhuis?" Vroeg ik. Ze knikte. TRINNGGG! De bel iedereen stormde de klas uit. Behalve ik. Ik had tijd want pap kwam me op halen. "Sterkte!" Riep ik Sarah nog na. Ze stak haar duim op en glimlachte naar me. Ik deed mijn tas over mijn schouder en trok de deur achter me dicht. 15.55 stond er op mijn mobiel. Nog 5 min wachten ongeveer. Ik ging op de steen aan de achterkant van de school zitten. Op de andere steen die een paar meter verder stond zat Sam. Hij was knap. Heel knap. En hij baskette ook net als ik. In de zelfde club alleen een ploeg hoger. Ik keek nog eens op mijn mobiel. 16.05 stond er. Pap zal wel in de file staan denk ik. 16.10 stond er. Pap zal wel in de file staan. 16.20 ik fluisterde mezelf altijd het zelfde toe maar werd steeds onzekerder. Sam zat nog altijd op de betonblok. Ik keek naar hem. Hij keek naar mij. Ik draaide snel mijn hoofd weg. 16.40 stond er, nu begon ik me echt zorgen te maken. "Te laat?" Vraagt Sam. Hij zal wel uit verveling tegen me praten. "Ja al 40min. Ik hoop dat er niks gebeurd is..." Zeg ik met een stik in mijn stem. "Maar nee.. Niet zo snel het ergste denken." Zegt hij. "Zijn ze jou ook vergeten?" Vraag ik. "Ja, mijn broer Mike kwam me normaal op- halen maar sinds mijn ouders overleden zijn heeft hij het erg zwaar. Hij zit aan de drugs en kijkt niet meer naar me om. Ik leef nu alleen met het geld van mijn oma." Zegt hij alsof het hem niks kan schelen. "Sorry.." Zeg ik. "Waarom sorry? Dat is nergens voor nodig? Jij kan dat toch niet weten?" Op dat moment ging mijn gsm. Pap? Nee niet papa het was mijn tante. "Hallo? Tante?" Vroeg ik. Ik hoorde gesnik. "Tante?" Vroeg ik nog een keer. "Kindje ik moet je iets vertellen... je gaat het niet graag horen maar.." zei tante ze weende. "Vertel nou maar!" zei ik ongeduldig."Je.. Je.. Je vader is betrokken in een auto ongeluk! Hij heeft het niet overleefd!" Zegt ze en huild nog harder. "Ma..maar wat.. W-wat moet ik nu doen? Mama zit in LA voor 2 jaar en kan daar niet weg? En jij woont in Leuven?" Voor dat ik het weet barst ik in tranen uit. Ik weet niet wat ik moest doen ik was ten einde.. Ik viel neer naast Sam hij had alles gehoord. Hij sloeg zijn arm om me heen. "Het komt wel goed! Kom vanavond maar mee met mij ik ben er voor je." Fluisterde hij. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd. Wat?! Een kus? Ja een kus van Sam. Eindelijk! Sil is dat alles waar je aan kan denken? Je vader is dood en je moeder woont zo goed als in LA en jij zit hier zo te doen over een kus?! Zei ik tegen me- zelf.

Zo mensen dit was het eerste hoofdstuk! Het is misschien nu nog een beetje saai maar ik beloof dat het nog leuker wordt!!

Als er schrijffouten instaan of er klopt iets niet zeg het me dan :)

Vote&comment pleas :D

XXX