Μελαγχολική Στοκχόλμη

11

[...]

Ξημέρωσε μα οι ακτίνες του ηλιου δεν μπορουν να φτάσουν στα ματια της ετσι ωστε να την ξυπνήσουν οπως εκαναν καθε πρωι. Μαζι με το σκοτεινό δωματιο του ειχε μπει και στη σκοτεινή ψυχη του. Ανοιξε τα βλέφαρα της αργα και κοίταξε το χερι του που ηταν τυλιγμένο γυρω της κρατώντας την σφιχτά. Προσπάθησε να γυρισει αντικριστά σε εκείνον χωρις να τον ξυπνήσει. Για εκεινη φαινόταν ο πιο όμορφος αντρας του κοσμου. Τα ματια του τρεμοπαιζαν κλειστα και τα σπαστά μαλλια του ηταν ανακατεμένα και οι άκρες τους έπεφταν μεχρι τα πυκνά φρύδια του. Τα σαρκώδη, σκούρα χείλη του ηταν ελαφρώς ανοιχτα και το μονο που ακουγόταν ηταν η βαριά του ανάσα. Χαμογέλασε στην εικονα του που μαζι ηρθαν και ολες οι χθεσινές στιγμες τους. Δεν μετανιωνε για τιποτα. Ποιος μπορουσε να εξηγήσει αυτο που της συναιβενε; Κανεις. Ενιωθε αγαπη για τον ανθρωπο που την ειχε απαγάγει. Επιστημονικά αυτο εξηγείται ως ενα σύνδρομο. Το σύνδρομο της πανεμορφης, μα μελαγχολικής Στοκχόλμης. Ο καιρος στην Σουηδία ταίριαζε απολυτα με τον καιρο μεσα της. Στη Στοκχόλμη τα πρωινά εχει πολυ κρυο και πολλα συννεφα με αποτέλεσμα ολα να ειναι μουντά, μα μερες οπως και η σημερινή καταφέρνουν μερικες ακτινες του ηλιου να ξεφυγουν και να πέσουν στη γη. Αυτο συνηδητοποιησε η Μία οταν ανοιξε τα πατζούρια. Και αυτο κατάλαβε οτι συμβαινει μεσα της. Μουντά και άχρωμα ολα αλλα τι συμβαινει οταν κατι ακομα πιο σκούρο μπαινει στη ζωη της; γινεται να σκουρινει κι αλλο; οχι. Απλα αναζητεί αυτες τις μικρές ακτίνες φωτός ετσι ωστε να μπορει να κρατηθεί απο καπου. Και η Μία ειχε βρει παρα πολλες. Ηθελε να μαθει τον αντρα που ειχε κοντα της. Να τον κανει να της ανοιχτεί και να γεμίσει τον εαυτο της με πτυχές του δικού της. Ειχε τοσα αναπάντητα ερωτήματα που ισως τρομαζαν καποιον μα ήταν σιγουρη πως εκείνος ηταν αρκετα θαρραλαιος. Σωστα;

*Adam's Pov*

Ακτίνες ηλιου ακουμπάνε τα ματια μου και δυσκολεύομαι να τα ανοιξω. Τι στο καλο; με διαπερνάει το πρωινο κρυο του Ιανουαρίου και τυλιγομαι καλυτερα στις κουβέρτες. Η εικονα εκείνης μπροστα απο το παραθυρο να κοιτάει εξω φαντάζει υπεροχη. "Θα κρυώσεις" ειναι το μονο που λεω γιατι νοιαζομαι πολυ για αυτην. Ακούστηκε τοσο λαθος μα τοσο σωστο αυτο. Γυρίζει να με κοιτάξει και αποφεύγω κατευθείαν το βλέμμα της γυρίζοντας πλευρό. ''Θα κανω καφε", λεει απλα. "Δεν θα εχει λογικα"
"Τοτε να παω να παρω".
"Οχι θα παω εγω". Αντιπαρερχομαι γρηγορα και ντύνομαι για να φυγω πριν νευριάσει με εμενα.
Γυρίζω μερικα λεπτά μετα αφήνοντας τα πραγματα πρωινου που πηρα στην κουζινα και εκεινη τα ετοιμάζει. "Λεφτα που βρισκεις;"
"Δεν θελεις να ξερεις". Κατάλαβε. "Θα μου πεις για σενα;" λεει αργοτερα απλα. "Το περιμενα αυτο", απαντώ. "Τοτε θελω καλη απαντηση"
"Θα σου πω. Καποια στιγμη". Χαμογελάει σε εμενα κατι που με κανει να αναρωτιεμαι γιατι να θελει να μαθει καποιον σαν εμενα. Γιατι την κρατάς εδω μεσα κλεισμένη, απαντάει το υποσυνείδητο μου. "Μπορεις να φυγεις οποτε θελεις ενταξει; " ενταξει αυτο δεν ξερω γιατι το ειπα. Θα μου έλειπε υπερβολικά αν έφευγε. Εκεινη γνεφει και με αγχώνει. Θελει να φυγει; αφηνει τους καφέδες μπροστα μου και το πρωινο που εφτιαξε. "Ξερεις ειχα πολυ καιρο να κοιμηθω ετσι ηρεμα".
"Οχι δεν ξερω τιποτα". Απαντάει καπως...στεναχωριμενα; σηκώνεται για να μαζέψει τα πιάτα και την τραβάω στην αγκαλια μου. Βρίσκεται καθισμένη στα ποδια μου. "Αφου ειπα οτι θα σου πω γιατι κανεις έτσι; απλα θελω λιγο χρονο". Στην τελευταια λεξη χωνομαι στην αγκαλια της. Τυλίγει τα χέρια της γυρω μου και νιωθω ευτυχισμένος.

Η μερα περνάει πολυ απλα. Συζητάμε γενικα και εγω της λεω όσα περισσότερα μπορώ για
την ωρα. Δειχνει να καταλαβαινει την απαίσια ζωη μου. Ειδικα εκει που μιλαω για τους 'γονεις' μου. Χαιρομαι υπερβολικά με αυτο. Οχι επειδη με καταλαβαινει αλλα επειδη χαίρεται που της εμπιστευτηκα τοσα πραγματα για εμενα.

"Θες να παμε μια βολτα;"
"Οπα τι το εννοεις;" ρωτάει σαστισμενη.
"Ναι εχει σχετικα καλο καιρο".
"Ναι εννοειται πως θελω! " απαντάει ενθουσιασμένη και μου προσφερει τοση ευχαρίστηση αυτό. Προσπαθω να την κανω να ντυθεί οσο πιο καλα γίνεται και βγαίνουμε εξω.

______________________________________________

Ναι παιδια ζω και το ξερω ειμαι απαράδεκτη 😢😢

Μα η ιστορία ξεπέρασε τα 2Κ και ειμαι τοσο χαρουμενηηηη.

Το σεξ ερχεται 😉😉😉😉
Και θα ειναι πολυ δυνατο για να σας αποζημιωσω.

Δείξτε αγαπη στο κεφαλαιο και στο μελαγχολικό μου Ανταμ. ❤

Υ. Γ. Για να βλέπετε τα update προσθέστε το στη συλλογή σας!

Social platforms:
Facebook:Ντενίζ Αρβανιτάκη
Instagram:arvanitakiii
Snapchat:arvden
Tumblr:denisearv24