-5-

462 18 2
                                    

Chapter 5

“Thanks for giving me a ride.” I say then I move out the car and close the door. Hindi narin ako tumingin ulit sa kanya.

I’m really tired and hungry too care to look back at him.

Naglalakad na ako paakyat sa unit ko ng marinig kong may nagsara ulit na pinto ng sasakyan.

What the heck?

I look back at him. I gave him a questioning look but he just answers me a shrug.

What a complete and nice way of answering a question.

Wait? Did I ask a question anyway? E basta.

“What do you think you’re doing? Hey!” Nagdire-diretso kasi siya ng paglalakad. He walks with his poker face.

Hinabol ko siya at sinubukang tanungin siya ulit. “Bingi lang? I was asking you hoy. Ano sabeng ginagawa mo?”

He looks at me as if he’s bored.  Aba ha! “Walking.” He says then continues walking.

“Hey asshat! Come back here!” Medyo pasigaw kong sabi. Naglakad ako ng mabilis para makasabay ako sa kanya. “Alam kong naglalakad ka, hindi ako tanga. What I meant was, bakit ka naglalakad papunta sa condominium na tinutuluyan ko?”

“You’re too loud.” Ayan lang ang sinabi niya.

Bwisit! Ano ba kasing ginagawa nitong lalaking to?

At dahil wala naman akong nakukuhang matinong sagot sa kanya, nagdire-diretso na lang ako sa pagsakay ng elevator. Nakasunod padin siya. Nagulat nga ako ng sumakay din siya sa elevator. Akala ko he was just being a gentleman at ihahatid niya ako hanggang sa makasakay ako sa elevator pero hindi eh. Sumakay din ang loko.

I just let him do what he wants. Buhay niya naman yan.

Lumabas na ako ng elevator at dire-diretso lumakad papunta sa unit ko. I could feel that he is still following me but ain’t giving care.

I am fishing my card key in my expensive LV bag for my door to unlock but I cannot find it.  Where is it? Where is it?

I look at him. He is just leaning on the wall with his arms crossing over his chest while looking at me. Tinaasan ko na lang siya ng kilay.

Sinubukan ko ulit hanapin yung card key ko kaso wala talaga eh!

>____<

“Uhhh, I—I left my card key in the car. I’ll just borrow a spare one in the desk.” I say as I walk but stop when I did not feel he move a bit. “And go home, *isip what is his name*. Whatever. Umuwi ka na.”

Oo nga pala, I don’t even know his name! I first saw him when I was about to get my extra footwear. Oo, siya yung nag-rescue sa akin ng masiraan ako ng kotse at siya din ang napara ko. I have no choice but to swallow my pride kesa naman maubos ako ng lamok dun.

Lumakad na ako ng maganda hindi man lang siya gumalaw ng sabihan ko siyang umuwi na. Ano yan? Diyan na siya titira sa labas ng unit ko?

Bumaba na ako para humiram ng spare card key sa main desk.

“Uhm, excuse me. I left my card key in my car. Nasiraan ako ng sasakyan and too tired to get it back. Could you please give me your spare key and I’ll just give it back to you as soon as I get my card key?” Ang kaso hindi yata ako narinig ng babaeng mukhang clown dahil sa kapal ng make up. Pano kasi may ka-text, kinikilig pa yata.

She dare! Wag niyang painitin ang ulo ko lalo ngayong pagod at gutom na ako. I try giving her a few minutes, hoping that she will notice my presence standing right in front of her but to no avail.

Rich BitchyTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang