-4-

502 13 2
                                    

Chapter 4

“Are you sure you’re not coming with me, Meg?” Pang-nth times na tanong sa akin ni Sam.

I take a breath at sumingkit lalo ang mata ko ng tumingin ako sa kanya. “How many times should I say no, so that you won’t bug me anymore? For the last time, Sam, no, I won’t. Tinatamad ako.”

If you’re gonna ask what are we talking about, kanina pa kasi ako kinukulit ni Sam na sumama sa kanya mag-shopping. I don’t feel like shopping and I am lazy to roam around the mall.

“Okay. Ikaw Alexa? Hindi ka na din ba papapilit?”

“Same answer with Meg, Sam. Ang kulit mo lang ho, promise! I swear!”

Sam sighs defeated. “Fine. I’ll go by myself na lang. Anyway, magsasaya naman ako in splurging my money to my heart’s content.” Sabi niya sabay clap pa ng hands niya.

Alexa and I both roll our eyes. Kulit talaga ni Sam. Kung hindi mangungulit magbar, pagsha-shopping naman.

Naglakad na paalis sila Alexa at Sam when I stop them.

“Uhh, go ahead. I have to get something in my locker.” I say.

“Do you really have to get it? Baka hindi naman importante. Wag na. Sabay na tayo pumunta sa parking lot.” Pagaya ni Alexa.

“Why would I waste my time in getting it if hindi importanteng kunin yun? *shake head* Sige na, mauna na kayo. I’ll just see you tomorrow.”

We path ways, sila Alexa at Sam pumunta na sa parking lot at ako papunta sa lockers to get something.

Ilang liko na lang sana at makakarating na ako sa lockers ng...

“Ah..shit..” Nasira yung takong ng pumps ko. Kainis! Kinuha ko ito at tinignan. Nabali nga yung heels.

Bakit kasi nag-pumps pa ako ngayon eh. Wrong timing! Actually, I am not always using pumps, heels or whatever kind of footwear that adds height because I ain’t small. Hindi din naman ako sobrang matangkad. Average height lang. It’s just that when I was choosing what footwear to wear earlier this morning, nakita ko yung pumps at yun ang sinuot ko.

Wth. Kabibili ko pa lang din nito last week eh. Mahal pa naman, won’t buy anymore dun sa store na yun. Masabihan nga. Nakakairita.

Kinuha ko na yung pumps na nasira which is the right one. Bwisit talaga! Paikaika tuloy akong maglakad kasi nakasuot parin yung ayos na pumps.

I am about to walk when I saw a guy standing and leaning to the wall and looking at me. His face is unfamiliar. Ngayon ko lang nakita siya.

Maybe he’s a transferee.

But I do not care. All I care right now is to get and change footwear. Wala nadin akong pakialam kong nakita niyang nasira yung pumps ko unexpectedly.

Lalampas na sana ako sa kanya kaso sobrang awkward kasi. Why is he staring?! I know, I am beautiful but...

I stop walking. “Staring is rude, new student.” I say.

He did not answer but instead he continues staring at me which I find very......awkward. I hate that it make my knees go wobbly.

His stare. His eyes.

Gwapo niya. Yung buhok pa niya is perfectly tousled, with thick and smooth strands.  Parang ang sarap i-run ng hands through his hair.

I roll my eyes and continue walking. Sayang lang ang oras, wala naman yata siyang balak magsalita.

“Your phone.”

Again, for the second time, I stop and look back.

“What?”

“You left your phone.” Nagtaka naman ako. I left my phone? He walks toward me still staring straight to my eyes. When he was in my front, he hands me phone. Kinuha ko ito agad sa kamay niya. “Ako lang nakakita. Don’t worry.” Tapos lumakad na siya.

*

Buti na lang at may extra flats ako sa locker. Thank heavens! Akala ko talaga wala. Akala ko maglalakad na akong paikaika papunta sa kotse ko.

Sumakay na ako sa black Mercedes ko and started the engine.

I am tired. This weekend, magpapa-spa at massage nga ako sa buong katawan. Mabawi man lang yung pagod ko.

My phone is chirping that is why I fish it into my bag. I was about to answer the call when it signalled lowbat.

Tss. Whatever. Bahala na kung sino tumatawag.

“What the heck?!” I stop my car.

Naiinis kong binuksan yung driver’s door at tinignan yung tire.

Shit! It’s flat!

I got a flat tire and my phone is dead. What a day!! Pagod ka na nga, kung ano ano pang nangyaring kamalasan. Nasiraan ka na nga ng sapatos, na-flatan ka pa.

REALLY?!

Napa-face palm na lang ako sa inis. Kahit kasi sumigaw ako, walang makakarinig sa akin. Why? I stopped in a deserted place. The place isn’t scary but the heck? Mukhang bihira lang yata dumadaam na sasakyan dito eh.

Titigil na lang ako ng sasakyan kapag may dumaan but I don’t know how long am I going to wait pa. Shiiz, sana may dumaan na. Nagugutom narin ako.

I lean in my car and wait for a car to pass by.

Please, sana may dumaan na. Promise, I’ll be thankful and I won’t be bitch tulungan lang ako.

Ilang minutes pa akong naghintay ng may marinig akong sasakyan, I think it will pass in this place.

Patitigilin ko talaga ang sasakyan with all my might. Wala na akong pake kung nakakahiya na makikisabay ako sa kung sino man. Kasi naman diba? Aarte pa ba ako kung ganito na sitwasyon ko?

Ayan na, may sasakyan ngang dumaan.

“Stop! Help! Stop your car!” I say as I am waving my hands in the air. “Stop!! Please! Hey!”

Luckily, it stops!! Hooray!

I walk in a hurry towards the window of the car. Hindi ko makita kung girl or boy ba yung driver kasi heavily tinted yung car.

Medyo natakot nga ako ng bigla kong maisip na baka mamaya niyan yung hihingan ko ng tulong, rapist or killer pala. Hindi naman na ako makaurong kasi pababa na yung salamin. Medyo may kadiliman pa naman dito sa place na to.

Please, don’t be a rapist or a killer. Please. Please be a good person.

“Uh hi. Pasensya na. My tire broke. I need your he—YOU?!!”

Nagulat ako sa nakita kong mukha! Sa dami ng tao bakit siya pa yung nakita ko??

*

To be continued.....

AN: Sam on your right. :>

Rich BitchyWhere stories live. Discover now