ถูกใจคนไข้ตัวเองเข้าซะแล้วสิ....
"แน่นอนว่าหมอรักษาได้ คุณ... เลนเชอร์...?" คุณหมอเรียกชื่อคนไข้ตามในใบรายชื่อทีนางพยาบาลส่งเข้ามายังคอมพิวเตอร์ของตน เจ้าของชื่อพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอกกลับคุณหมอด้วยคำพูดที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าตนเองได้สร้างอคติในใจกับคุณหมอตัวเล็กเอาไว้แล้วเรียบร้อย
"ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นครับ คุณหมอเซเวียร์"
ไหนดูสิว่าคุณหมอคนนี้จะรักษาได้จริงอย่างที่พูดหรือเปล่า
"เรียกผมว่าชาร์ลจะดีกว่าครับ"
คุณหมอจงใจให้คนไข้เรียกชื่อจริงทั้งๆที่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้คำเรียกชื่อที่สนิทสนมกันขนาดนั้น
"หมอขอถามรายละเอียดเพิ่มเติมหน่อยนะครับ อย่างเช่นคุณได้ออกกำลังกายตอนเย็นบ้างหรือเปล่า?"
"ผมออกกำลังกายตอนเย็นเกือบทุกวัน วันล่ะสองชั่วโมง แต่ช่วงนี้งานยุ่งจนเจียดเวลาไปออกกำลังกายไม่ได้เลย พอจะมีทางแก้ทางอื่นไหมครับ"
อิริคพูดพร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยท่าทีผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อคุณหมอตรงหน้ามอบความสนิทสนมให้
"หมอจะจัดยาคลายเครียดให้เผื่อคุณจะได้นอนหลับง่ายขึ้น แต่ก็ไม่รับปากนะครับว่ามันจะได้ผลร้อยเปอร์เซ็น" ชาร์ลแกล้งทำหน้าเครียดทั้งๆที่ความจริงแค่กินยาตามที่สั่งก็ทำให้นอนหลับได้แล้ว
"อ่า... ต้องกินยาอย่างเดียวหรอครับ มีอย่างอื่นที่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นไหม" ใบหน้าคมสะท้อนถึงความลังเล เขาเคยอ่านเจอมาว่าถึงยาจะช่วยบรรเทาแต่ถ้าได้รับมากเกินไปก็จะส่งผลเสียต่อร่างกาย
- Insomnia 03 -
Start from the beginning