Het geheim van het complot

Proloog

Mijn naam is Sara. Ik woon in Nederland. Mijn leven zou heel normaal moeten zijn netals het leven van iedere tiener. Aan het begin lijkt dit ook zo, alleen op een gegeven moment kom ik tot meest krankzinnige en ongeloofwaardige ontdekkingen...

Op een dag fiets ik door de stad naar school. Ik weet niet waarom, maar ik voel mij al een tijdje bekeken. Ik probeer het telkens te negeren en stevig door te fietsen. Ik ben niet bang. Bovendien weet ik dat er toch niets ernstigs kan gebeuren. Ik ben namelijk heel helder voelend als het daar om gaat. Het is vaak alsof ik "ogen" achter mijn rug heb.

Gelukkig ben ik veilig op school aangekomen. Ik heb niet meer het gevoel dat ik bekeken word. Ik zucht zacht van opluchting en loop naar mijn eerste les. Wanneer ik de klas binnenkom, ga ik gauw op mijn plek zitten. De hele klas kletst gezellig met elkaar voordat de les echt begint, maar daar heb ik de laatste tijd niet veel behoefte aan. Meestal zit ik alleen bij het raam naar buiten te staren zonder op de rest van mijn klas te letten.

De schooldag gaat al snel voorbij zonder dat ik het zelf goed besef. Ik fiets weer terug naar huis met hetzelfde bekeken gevoel als vanochtend. Weer probeer ik op mijn hoede stevig door te fietsen. Waarom heb ik dit toch? Hallucineer ik soms? Plotseling krijg ik een vage hoofdpijn. Ik stop even met fietsen om te voorkomen dat ik val en probeer mezelf te kalmeren. "Rustig maar Sara, er is niets aan de hand. Je moet gewoon doorfietsen," mompel ik zo zacht mogelijk tegen mezelf. Ik stap mijn fiets weer op en fiets door. Het is vast niets bijzonders.

Ik kom aan bij mijn straat met nog steeds hetzelfde bekeken gevoel. Ik schud het snel van me af en zet mijn fiets in de schuur. Na mijn huissleutel gepakt te hebben, open ik de deur. Ik loop naar binnen, sluit gelijk de deur achter mij dicht en roep door het hele huis heen: "Hallo?" Ik hoor geen reactie. Ik zucht en mompel: "Alleen thuis dus." Snel doe ik mijn schoenen en jas uit en loop de trap op naar mijn kamer.

In mijn kamer aangekomen, schrik ik gelijk als ik merk dat mijn raam open staat. Huh? Ik heb hem vanochtend toch dicht gedaan? Ik weet het bijna zeker... Of toch... Ik slik even en loop naar het raam toe om hem dicht te doen. Opeens valt mijn blik op een witte envelop, die op mijn bureau ligt. Ik voel me nu een beetje angstig, maar ik loop toch naar mijn bureau toe en pak het envelop op. Zal ik het open maken? Maar wat als het een val is van iets? Ik slik weer en mijn handen trillen een beetje van angst. Ik kijk nogmaals uit het raam. Ik zie verder niets verdachts. Ik zucht diep, open de envelop en haal de brief eruit.

"Beste Sara,
We begrijpen dat je van deze brief waarschijnlijk zal schrikken en misschien geloof je niet helemaal wat ik je nu via deze brief vertel, maar gooi deze brief niet weg en houd het geheim. Niemand mag hier achter komen. Dus praat er ook met niemand over. De reden hiervan wordt je nog wel duidelijk.
Allereerst wil ik zeggen dat wij, als Anonymous, op dit moment bezig zijn met verschillende onderzoeken in het geheim. Het grootste deel van de mensheid weet dit nog niet. We kennen al veel geheimen, maar er zijn er ook veel die nog ontdekt moeten worden. Hierbij vragen wij jou om ons te helpen, want jij bent eigenlijk sinds je geboorte uitgekozen om bij ons te horen. Je hebt vast al gemerkt dat je je op een of andere manier vaak bekeken voelt. Dit leggen we je allemaal uit. Denk er rustig over na en als je akkoord gaat, kom dan aanstaande zaterdag naar Oude Laan 31, 2145 GH om 14:00 u. We hebben een afgelegen, geheime pand in jouw stad.
We hopen dat je ons wil helpen.

Met vriendelijke groet,

Anonymous"

Met een verbaasde en ongeloofwaardige blik bekijk ik de brief goed. Anonymous? Ik heb daar weleens van gehoord, maar dat ik door hen een brief zou krijgen op deze manier... Hmm, moet ik dit wel serieus nemen en gewoon naar die plek toe gaan zaterdag? Of... Wacht, wat als het een stomme grap is van iemand?

~

Hey, wat vinden jullie van dit proloog? Ik weet dat ik eerst wat anders schreef hier, maar opeens kwam ik op dit idee. Dus ja, comment? Vote?

xxx