Adopted by 5sos

12

Pov Zoë
Eindelijk thuis. Ik was zo bang daarnet. Ik wilde dichterbij Calum gaan staan, maar dat mocht niet en werd weg gehaald. Toen ik de jongens niet meer zag werd ik echt bang. Opeens krijg er weer een rilling van. 'Gaat het?' Vraagt Luke. Ik knik zachtjes en wil naar boven lopen en hoor dat Luke mee loopt.

In m'n kamer loop ik de badkamer in en borstel m'n haar door. 'Luke?' Vraag ik. 'Ja?' Antwoord hij terwijl hij naast me komt staan. 'Waarom werd het net zo druk?' Vraag ik en kijk hem aan. Ik snap hier niks van, en vind het eigenlijk best eng. 'Zullen we naar beneden gaan? Dan zullen we het met z'n vieren uit leggen.' Ik knik en loop mee naar beneden.

Eerst loop ik de keuken in en pak ik een glas water. Ik loop ermee naar de jongens en ga zitten op de bank. 'Zoë, voordat we beginnen. We snappen dat je dit eng vind, maar we helpen je. Beloofd. Je hoeft niet bang te zijn, wij zullen elke keer bij je zijn.' Zegt Ashton. Wacht, elke keer. Gaat dit vaker gebeuren? 'Gebeurd het dan vaker?' Vraag ik en kijk de jongens 1 voor 1 aan, en zie ze allemaal knikken. Ik voel tranen in m'n ogen opkomen, dit wil ik niet. Micheal houdt z'n armen open als teken dat ik op schoot kan komen, wat ik ook doe. 'We zitten in een band, die wereldwijd bekend is. Als we over straat lopen willen er nog wel eens fans of paparazzi komen, dat vinden wij ook vervelend en we snappen dat jij dat ook vind, al helemaal met je verleden. Maar we gaan je helpen, het komt allemaal goed, Oke?' Verteld Calum. 'In welke band zitten jullie?' Is het enige wat ik uit kan brengen, als ik hier verder op in ga word het alleen maar moeilijker. '5 seconds of summer' antwoord Luke. Nu snap ik ook waarom Lisa zo keek toen ik geadopteerd werd, zij is de grootste fan van hun die ik ooit gezien heb. Ik knik langzaam en bedenk me dat dit dus veel vaker gaat gebeuren. Ik leg m'n hoofd op Micheal z'n borst en sluit m'n ogen. Ik wil dit niet. Waarom gebeurd dit. Langzaam voel ik een traan over m'n wang glijden, die ik snel en ruw weg veeg waarna ik m'n ogen open doe. 'Sorry' zeg ik zachtjes en sta op. 'Zoë, hier hoef je geen sorry voor te zeggen. ' zegt Luke, en voor hij verder kan gaan kap ik hem af. 'Sorry. Ik wil even alleen zijn.' En ik ren naar boven toe.

Ik plof op m'n bed en schreeuw het uit in m'n kussen. Waarom? Waarom moet alles nou weer opnieuw gebeuren? Ik wil dit niet. Er is altijd wel iemand gek in z'n hoofd die mij niet bij hun wil hebben en zal me vermoorden. Ik zal af worden gemaakt. Net als m'n ouders.

Na een tijdje hoor ik geklop op de deur. Ik kijk naar m'n wekker en zie dat het al 2 uur later is, ik ben de tijd helemaal vergeten. 'Zoë, kom je mee naar beneden? We hebben wat voor je' hoor ik Luke vragen aan de andere kant van de deur. Zonder iets te zeggen loop ik naar de deur en doe ik hem zachtjes open. Ik kijk op van m'n voeten, naar Luke. Een glimlach siert z'n lippen als hij mij ziet. 'Gaat het weer een beetje?' Vraagt hij. Ik knik langzaam. Hij tilt me op en houdt me stevig vast waarna hij me mee nara beneden neemt.

Beneden aangekomen gaat Luke op de bank zitten met mij op z'n schoot. 'Luke. Nu is het mijn beurt.' Zegt Micheal. Luke schud z'n hoofd en ik kijk ze beide vragend aan. Als ik geen reactie van ze krijg kijk ik naar Calum. Hij playbackt iets van 'knuffel'. Ik snap het en grinnik om de jongens. 'Naha. Ze zit nu bij mij.' Zegt Luke. 'Luke, kan je me misschien loslaten?' Vraag ik zachtjes terwijl ik hem aankijk. Hij pat me steviger vast en zucht. 'Vooruit. Omdat jij het wil.' Zegt hij. Ik sta op en zie Micheal nara me glimlachen, Luke boos aankijken, en dan glimlachen naar mij. Ik loop langs hem heen, naar Calum. Hij kijkt me vragen en raar aan en ik hoor de andere jongens lachen. 'Good girl' lacht Calum. Ik grinnik en leg m'n hoofd op z'n borst.

'Waarom moest ik nou naar beneden komen?' Vraag ik na een tijdje. 'Oh ja, ik zal het even pakken.' Zegt Ashton. Hij pakt een tasje die hij vervolgens aan mij geeft. Ik kijk wat er in zit en ik zie een pakje dat is ingepakt met gestreept pakpapier. Ik pak het eruit en set het tasje naast me neer. Als ik het eruit pakt komt er een heel mooi wit doosje tevoorschijn. 'iPhone 6s' staat erop. Mijn ogen worden groot. Waarom hebben ze dit gehaald voor me? 'Jongens.. ik..ik kan dit niet aannemen.' Zeg ik langzaam. Ik pak het tasje en stop het doosje er weer in. Als ik van Calum z'n schoot wil gaan word ik tegen gehouden. 'Zoë. Het is Oke.' Ik schud mijn hoofd, dit is niet Oke, dit is te duur. 'Breng het alsjeblieft terug, dit is veel te duur.' Smeek ik bijna. Hij schud z'n hoofd. 'Echt niet. Je weet toch dat we in een band zitten?' Vraagt hij. Ik knik langzaam. 'We verdienen daar zoveel mee, dat we dit makkelijk kunnen betalen.' Ik kijk naar het tasje in m'n handen en denk na. Moet ik dit echt wel aannemen? 'Hou het, we gaan het echt niet terug brengen. Vertelt Ashton. 'Echt waar. Hou het.' Zegt hij nog een keer, waardoor ik geen keuze meer heb. Ik heb vanaf nu weer een telefoon. 'Bedankt' zeg ik zacht en geef iedereen een knuffel. Ze zijn hier zo lief voor me, terwijl ik dat helemaal niet verdien. Ik zal het morgen wel vragen waarom ze dit allemaal voor me doen.