Adopted by 5sos

5

Zoë
Ik zit nog steeds op de bank, te staren naar m'n glas. Tot ik opeens de bank naast me voel inzakken. Ik kijk op en zie de roodharige jongen zitten. Ik blijf hem aanstaren. Met dat rode haar ziet hij er best eng uit. Het maakt me eerlijk gezegd een beetje bang. Maar ik negeer het. Ik kijk weer naar m'n glas en hoor hem grinniken. Ik weet niet waarom, maar ik ben bang dat er iets gebeurd. 'Ik ga even naar de wc.' Zeg ik zacht en ren naar het toilet. Nadat ik m'n ding heb gedaan, wat eigenlijk niet echt nodig was, loop ik terug en bedenk ik me waar ik ga zitten. Ik kan naast rood haar gaan zitten, naast piercing, of op een stoel. Ik kies voor de stoel en pak m'n glas water en ga zitten.

'Ik denk dat we een voorstel rondje moeten doen. Of ken je ons wel?' Vraagt bandana-jongen. Waarom zou ik hun kennen? Ik schud m'n hoofd en de jongens lachen. 'Jullie zijn echt raar.' Zeg ik zonder ook maar ene glimlach te maken. Ik snap niet waarom ze zo kunnen lachen. Ik ben soms ook wel raar hoor, maar niet bij andere. Het maakt me bang. Ik heb gewoon teveel naars mee gemaakt met mensen. Ik zie dat de jongens hevig met hun hoofd knikken. Ik grinnik en drink m'n water op. 'Zal ik beginnen?' Vraagt piercing. Ik knik en hij begint te praten. 'Ik ben Luke Hemmings, 21 jaar.' Ik zie dat hij nog wat wil zeggen maar snel z'n mond dicht doet. Ik kijk naar de andere jongens en die geven hem dodelijke blikken. Oke, ik word hier serieus een beetje bang van. Dan begint rood-haar te praten. 'Ik ben Micheal Clifford, 22 jaar.' Ik knik en kijk naar bandana. 'Ik ben Ashton Irwin, 21 jaar.' En dan de Aziaat, Oke, dit komt racistisch over nu, maar zo is het niet bedoeld. Ik kan gewoon geen bijnaam verzinnen. 'Ik ben Calum Hood, 20 jaar.' Ik knik en alle ogen zijn nu op mij gericht. 'Ehm..ik ben Zoë, 11 jaar, maar dat wisten jullie al.' Ze glimlachen naar me en ik glimlach ongemakkelijk terug. 'Welkom in de familie Zoë.' Zegt Calum. 'Dank je.' Zeg ik, zacht lachend. 'Mag ik wat vragen?' Vraagt Micheal. Ik knik en kijk naar m'n voeten. Gaat hij nu vragen of ik mee naar boven ga? Zodat ze kunnen beginnen met het spelletje? Nee, dat mag niet. 'Ehm..nou..we weten dat je 11 bent, maar je lijkt jonger omdat je best klein bent.' Zegt hij. Ik kijk weer naar beneden omdat ik zolangzamerhand al had opgekeken. Een zucht verlaat m'n mond, gelukkig, geen spelletje. 'Micheal! Dat vraag je niet!' Roept Ashton boos als hij mij ziet. Ik kijk op en begin te praten. 'Nee, het is niet erg. Ik ben klein omdat ik een soort groei stoornis ofzo heb. Mensen schatten me 8/9 jaar in.' Zeg ik simpel. Hij glimlacht dankbaar naar me en ik glimlach terug.

Ik zit al een tijdje een film te kijken met de jongens, ze vonden het Oke als ik de film uitzocht. En je raad het al, pretty litlle liars. En nee, de jongens waren het er niet mee eens. Maar ik heb toch gewonnen dankzij Luke. Ik ben hem echt dankbaar, want de andere wilden walking dead kijken. Maar ik ben al bang genoeg hier. Als seizoen 4 ook klaar is (nee, we hebben niet alle seizoenen gekeken, ik moest er nog 2 van seizoen 4) en ik seizoen 5 op starten wil starten pakt Calum z'n mobiel. 'Wat is je insta?' Vraagt hij. 'Ik..ehm..heb geen insta.' Zeg ik en kijk naar de afstandsbediening die ik in m'n hand heb. 'Pak je mobiel, dan maken we het aan voor je.' Zegt Ashton. Ik wil opstaan, weer vergeten, geen mobiel meer. Ik ga weer zitten en ze kijken me vragend aan. 'Mobiel is afgepakt. Ik luisterde een kwartier muziek op een dag en het max was 10 minuten.' Zeg ik zachtjes. 'Zullen we morgen een nieuwe halen?' Vraagt Luke. 'Ja, is goed.' Zeg ik en start de film weer op. De jongens zuchten en ik begin te grijnzen, een vervroegde karma voor het spelletje dat ze met me gaan spelen.

Midden in de film staat Micheal op en loopt richtingen keuken. Even later kom hij terug met een bak chips, 5 glazen en een fles cola en sprite. De jongens vallen meteen aan maar ik blijf naar de film kijken. Als iedereen weg is bij de bak pak ik rustig 2 chipjes en eet ik ze op. Daarna vul ik m'n glas met sprite en drink ik die rustig op terwijl ik naar de film kijk. Ik hou echt van deze serie.

Als deze aflevering klaar is besluit ik maar iets anders te gaan doen. 'Hier, gaan jullie maar wat kijken.' Zeg ik terwijl ik de afstandsbediening naar Luke gooi. Ik ben niet echt bang bij hem, maar hem vertrouwen doe ik ook nog niet. Ik sta op en loop naar m'n kamer waar ik m'n schetsboek en m'n potloden pak. Beneden aan gekomen zie ik dat de jongens walking dead kijken, natuurlijk. Ik ga aan tafel zitten en begin te tekenen. Opeens hoor ik een harde gil, volgens mij van Micheal. Ik grinnik in mezelf en teken verder. Ik teken een grote muziek noot met kleintjes er omheen. Dan hoor ik Calum praten. 'Jongens, ik denk dat we David moeten laten weten dat we niet komen en dat hij Zoë later kan ontmoeten.' Ik krijg een rilling over me heen. Wie is David? 'Ja, is goed. App jij hem?' Vraagt Ashton. Ik hoor niks meer, maar ben toch een beetje bang. Zouden zij ook een spelletje spelen. Ik word steeds banger voor ze, terwijl ik dacht dat deze jongens wel te vertrouwen waren. Maar niet dus. Ik besluit zoveel mogelijk afstand te houden van ze, en als het moet bij Luke te zijn, en niet bij de andere. Ik vind hem nog steeds het minst eng. Geen idee waarom, misschien omdat hij het vriendelijkst doet? De andere zijn ook aardig, maar Luke is toch anders. Is het zijn uiterlijk? Die blauwe ogen zijn inderdaad best rustgevend.

Ik schud de gedachtes van me af en teken verder.