Sensiz Ben

❤5.BÖLÜM❤

Merhaba Umut Ailesi.👋
Bölüm biraz gecikmeli geldiği için özür dilerim.🙏
Multimedia- Sezen Aksu ~Küçüğüm~
Açacağınız yeri belirttim. Mutlaka dinleyin.

Keyifli okumalar!💞

Eyvah yakalandım!!

"Egemen..."

❤_____5.BÖLÜM_____❤
"Senin ne işin var burada..? Ne zaman geldin? Bir şey duymadın değil mi?" ben panikle soruları boncuk dizer gibi ardı adına sıraladığımda, o da bana bakarak bir süre öylece şaşkın bir şekilde bakışlarını yüzümde dondurdu.

"Asıl senin ne işin var bura-", "Yok artık sen laf mı dinliyorsun?" önce tekerlekli sandalyesini öne doğru sürdü ve Ahsen ablaları görünce onları dinlediğimi anladı. Sonra tekrardan eski yerine döndü. Galiba yeni gelmişti ve konuşmalarını duymamıştı.

"Ya... Yok... Ne dinlemesi? Ben şey... Bağcıklarım açılmıştı..." dedim belki olayı biraz toparlayabilme umudu ile fakat başımı ayaklarıma doğru çevirdiğimde ortada ne açık bir bağcık ne de bir ayakkabı görünüyordu. Oysa ayakkabılarımı giydiğimi sanıyordum. Benim ardımdan hemen Egemen'de ayaklarıma doğru baktığında; o son umudum, ruhumun en tenha köşesinde can çekişerek son demlerini sürdürüyordu.

"Berbat bir yalancısın!" dedi burnunu kırıştırarak. "Seni anneme söylememem için tek bir neden söyle, bu olay için."

"Çocuk değilsin!" dedim samimiyetten uzak bir gülümseme ile.

"Dalga geçtiğimi mi sanıyorsun?"

"Hayır, hayır! Lütfen sessiz ol! Tamam bak yemin ederim ne istersen yaparım ama sakın söyleme." eğer bu olayı söylerse Ahsen ablanın bana karşı olan güveni kesinlikle sarsılırdı ve büyük ihtimal kovulurdum da.

"Gerçekten her istediğimi yapacak mısın?" dedi emin olmak için.

"Gerçekten her istediğini yapacağım. Söz!"

"O zaman buradan gitmeni istiyorum."

"Zaten çıkıyordum şimdi." Deyip bir adım atmıştım ki önüme geçip beni durdurdu.

"Hayır öyle değil. Bir daha dönmemek üzere gideceksin ve hiç dönmeyeceksin."

Karşımdaki adam ne dediğinin farkında mıydı? Ne demek hiç dönmeyeceksin?

"Ne!?", "Asla böyle bir şeyi kabul edemem... Kesinlikle olmaz!" bağırdığım için Ahsen Abla etrafa 'ne oluyor?' diye göz gezdirirken ayaklanıp, bize doğru geliyordu.

"Her istediğimi yapacaktın... Sen dedin. Direkt git ve bir daha gelme seni burada görmek istemiyorum." Ahsen abla sonunda bizi fark etmişti ve yanımıza doğru geliyordu.

"Annem geliyor kabul ediyorsan git, yoksa benim susmaya pek bir niyetim yok. İstersen o seni aşağılayarak göndersin buradan. Karar senin!"

Sustum! O an sonsuza kadar konuşamamak istedim. İşte hayat böyle bir yerdi... Yapmamanız gereken şeyleri gizlice veya apaçık bir şekilde nasıl olursa olsun, eğer yaparsanız acımasız bir şekilde cezalandırılırsınız... Mesela dinlememem gereken bir konuşmayı, merakıma yenik düşüp dinlemem ve en acımasız bir şekilde cezalandırılmam gibi... Boğazıma yerleşen bir yumru konuşmama engel olurken, hiçbir şey söylemeden koşarak uzaklaştım yanlarından... Arkamdan şaşkın bir ifade ile baktıklarını sırtımdaki ağır yükten kolaylıkla anlayabiliyordum. Ayakkabılarımı giydikten hemen sonra, kapıyı çarparak çıktım ve tek kelime etmeden kapısı açık olan arabaya yerleştim. Yaptığım hata yüzünden içimden kendime durmadan hakaretler savururken, Ziya Amca'nın da bana bakıyor olması gözümden kaçmamıştı.