Sensiz Ben

❤GİRİŞ❤

Herkese selam!👋 Başlıyoruz. Hazır mısın Umut Ailesi? Ben hazırım. O zaman besmele çekmeyi unutmuyoruz.

Herkes buraya, hikayeyi okumaya başladığı tarihi ve saati yazabilir mi?

Bölümü canım arkadaşım tuba_tuba_ ya ithaf ediyorum. 💙

Gelecek bölüm için ithaf isteyenler bu pasaja yorum yazabilir.

Multimedia- Elvan
Video- Bana bir masal anlat baba. İsteyenler dinleyebilir.

💞Keyifli okumalar!💞

1 YIL ÖNCE

Mutlu bir aile sofrasında, her birinin yüzünde beliren tebessümü, gözleri kesiştiği her anda yanaklarında peyda olan gamzeleri eksik olmuyordu. Kim bilebilirdi ki bir saat sonra bu aile tablosunun içerisindeki resmin kaybolup, aralarından bir sulieti eksik olarak tekrardan çizileceğini? Aralarından birinin eksileceğini?

Kahvaltılarını gözlerindeki parıltılar eşliğinde yapan, bu üç kişilik ailede her şey çok normal giderken bir anda Elvan'ın babası olan Mehmet Bey'in, elini kalbine götürmesiyle nefes almaya çalışması bir olmuştu. Elvan ve annesi Elif Hanım da, masadan hemen kalkarak Mehmet Bey'in yanına koştular. Mehmet Bey'in nefes almaya çalışmasıyla ağrılar kalbine daha da kötü bir şekilde baskı uygulamaya devam ediyordu. Elvan "Baba neler oluyor? Anne ambulans çağır, hemen" diye bağırması sessiz odada yankılanırken annesi hemen telefonunu bulmaya çalışıyordu.

Elif hanım, hem korkudan hem de endişesinden titreyen eline engel olamıyor ve telefonu elinde zor tutuyordu. Elif Hanım sonunda numarayı tuşladığında, Elvan babasının üzerinde olan beyaz gömleğin düğmelerini açıp, diğer yandan da gözünde biriken yaşları sağ kolunun tersiyle silmeye çalışıyordu.

Komuta kontrol merkezinden duyulan bir danışman hekimin sesi ile Elif Hanım tüm soruları yanıtlamıştı.
"..."

"Beyefendinin etrafında kalabalık varsa lütfen oradan çekilsinler, uygulamaları yapacak sadece bir kişi kalsa yeter." dedi telefonun ucundaki danışman hekim. Zaten Elvan ve Elif Hanımdan başka kimse yoktu ki yanlarında. Elif Hanım," kimse yok zaten" dedi.

Danışman hekim konuşmaya devam etti. "Şimdi, kravatı varsa çıkarın. Aynı şekilde gömleği de." Elif Hanım, Elvan'ın bunları daha önceden yaptığını görünce "Çıkardık" dedi. "O halde beyefendiyi sert bir zemine sırt üstü yatırın ve başını arkaya itin, alt ve üst dişleri birbirine dokunana kadar çenesini yukarı kaldırın." diyen danışman hekimin sesi ile Elvan babasını çok dikkatli bir şekilde sandalyeden kaldırıp yere yatırdı. Dediklerini harfi harfine yerine getiren Elvan, annesine "Evet" dedi. Devam etmesi için.

Hem Elvan hem de annesi o kadar şaşkınlardı ki, ne yaptıklarını bilmez olmuşlardı. Elvan, babasının o kadar ağırlığına rağmen hiç düşünmeden sandalyeden yere indirmişti.

Hekimin sesi tekrardan yankılanınca, Elif Hanım hemen dinlemeye devam etti.
"İlk olarak nefes alıyor mu? diye kontrol edin" "Ta-tamam" titreşen sesi ile zor cevap veriyordu, Elif Hanım. Elvan 5-10 saniye içerisinde babasının nefes alamadığını fark etti. Hemen annesine dönüp, "nefes alamıyor" diye bağırdı. Danışman hekim Elvan'ın sesini duymuş olmalı ki, "Panik yapmayın! Eğer hasta nefes almıyorsa, burnunu sıkıca kapatın ve ağzını ağzınızla kapatın. Hastanın ağzına, yakınlarınızda varsa bir mendil veya -kıyafetleri de olabilir- koyarak öyle nefes verin. Normal bir nefes alın ve hastaya 1 saniye süreyle kurtarıcı havayı üfleyin. Verdiğiniz havayla, hastanın göğsü kalkmalı. Eğer, ilk hava üflemeyle göğsü kalkmazsa, ikinci havayı vermeden önce, hastanın başını tekrar arkaya itmeli ve çenesini yukarı kaldırmalısınız." dedi.