How To Be A Bad Girl#READINT2017

~10~

Ούτε κατάλαβα ποτέ με πήρε απο το πεζοδρόμιο και με έσυρε έως τις τουαλέτες του σχολείου.Έγιναν όλα τόσο γρήγορα που μόνο όταν ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος
της πόρτας να κλείνει κατάλαβα που βρισκόμασταν.

'Γιατί κλαίς;'ρώτησε ξανά προσπαθώντας αυτη την φορά πιο ήρεμος,κάτι που ήταν αδύνατον,καθώς τα χέρια του είχαν γίνει δυο μπάλες και οι φλέβες του είχαν απλωθεί σε όλο το χέρι απο τον θυμό του.

'Δεν είναι κάτι.'προσπάθησα να τον καθησυχάσω.

'Εφόσον σε έκανε να κλάψεις,είναι.'είπε και με πλησίασε'Τι σε έκανε να κλάψεις;'συνεχισε συλλαβίζοντας την κάθε λέξη.

'Απλά ο Χρήστος.'ξεκίνησα να λέω αλλα με διέκοψε.

'Σε πείραξε;Σε ακούμπησε;Θα τον θάψω.'είπε εκνευρισμένος και έπιασε τα μαλλιά του ως ένδειξη αγανάκτησης.

'Απλα δεν ήταν και πολύ φιλικός σήμερα.'κατέληξα και ξεροκατάπια.

'Θα τον σαπίσω στο ξύλο τον μπάσταρδο.'φώναξε και πήγε να άνοιξει την πόρτα.

'Δεν χρειάζεται.'είπα και τον τράβηξα απο το χέρι'Κάτσε εδώ.'τον παρακάλεσα.

Η αλήθεια ήταν οτι φοβόμουν να με αφήσει μόνη μου.

Με κοίταξε θυμωμένος και πήρε με φορά το χέρι του απο το δικό μου.

'Τον υποστηρίζεις;Μήπως σου αρέσει κιόλας;'φώναξε εκνευρισμένος,μπροστα στα μούτρα μου.

'Οχι βέβαια,τι λές;Μου εχει κάνει τόσα πολλά πως γίνεται να μου αρέσει;'φώναξα και εγώ πίσω.Δεν ξέρω που βρήκα το θάρρος και την δύναμη και του φώναξα,πάντως το έκανα και μου άρεσε.

'Πρώτον τιγράκι,τις μαγκιές άλλου,δεύτερον τότε γιατί δεν θες να πάω να δείρω τον χλέμπουρα;'ρώτησε και έφερε το πρόσωπο του πιο κοντά στο δικό μου.

Κάθε φορά που με πλησιάζει το στομάχι μου γίνεται κόμπος.Μαλλον επειδή τον φοβάμαι.

'Δεν θέλω να μπλέξεις για αυτόν.'μουρμούρισα και δάγκωσα το κάτω χείλος μου.Δεν του είπα και ότι φοβάμαι γιατί τότε σίγουρα θα τον έδερνε.

Η θυμωμένη έκφραση που είχε πρίν αρχισε να χαλαρώνει και να μετατρέπεται σε γλυκιά.Μου έριξε ενα απολογητικό χαμόγελο.

'Τότε σορρυ που σου φώναξα.Και για το αν θα μπλέξω μην ανησυχείς το πολύ,πολύ να δείρω και τους δασκάλους.'είπε με ένα γελάκι στο τέλος.