The Lost Memory[Everything Has Changed]

CHAPTER ONE: Part 2

“Hi miss, are you alone?- manyak 1

“I don't talk to strangers "- ako .

Ngumisi sila ng nakakatakot. Bwisit ! Ang papangit nila.

“Pare matapang. Ito ang gusto ko"- manyak 2

“P*ta pre, ang ganda, ang kinis*whistle* Hati-hati tayo mukhang mayaman haha"- manyak 3

“Oo naman"- manyak 1 tsaka sila tumingin sakin.Nakakadiri po sila..achk!

“Gusto mo ba ng tulong miss?"- tanong ni manyak 2 na mukhang gorilya.

“I don't need your fuckin' help  just leave me alone you 3 fuckin' idiot!"- bwisit mandiri nga sila..

T-teka bat sila lumalapit sakin,.. OhmyGhad! I need help..waahhh ayoko nah.

“Wag kanang pakipot miss, Pramis papaligayahin ka namin.Yung tipong sisigaw ka sa Oooohmm. Sarap bwahaha"- manyak 1.

“Oo nga miss, masarap 'to ung tipong trip to heaven"- manyak 2

“Sandali lang naman miss e' , sige na wag kanang pakipot"- manyak 3.

Yuck! Anchuchunget nyo kaya . Syempre sa sarili ko lang sinabi 'yon noh. Pero -- wahhh lumalapit parin sila sakin...

Kaya no choice ako ..kundi

1...

2...

3...

4...

5...

6...

7~~~~~

Takbooooooo!!!!

Tumatakbo na ko ng  biglang........

*booogssshh*..

Napaupo ako.
Arrrghhh! Kingina wrong timing naman oh'! ..

Sa KATANGAHANG palad may na bangga po akong hindi bagay,.mas lalong hindi TAO KUNDI HAYOP!! ...

okay! Joke lang Tao po talaga..

[A/n: hoy babaita mamatay ka na nga nakuha mo pang magbiro]

“Damn, Fuck! Are you blind?"- guy na nabangga ko.

Sh*t *drool* ang wafu ng Boses!.

[A/n: Hoy! Hindi ito ang  oras para lumandi]
[Me: Sorna po]

So tumayo na lang ako alangan namang nakaupo lang ako forever.. Ay, wala nga palang forever hahaha..

“Wow ah! Nahiya naman ako sayo, kasalanan ko bang tatanga-tanga ka at di tumitingin sa dinadaanan mo kaya nabangga kita?"