Αμέσως γύρισα το κεφάλι μου και την κοίταξα μπερδεμένη.'Προσπάθησα να πω στο μπαμπά οτι κοιμόσουν,αλλά έλενξε το δωμάτιο.'συνέχισε στενάχωριμενη.

Σταμάτησα και γονάτισα στο ύψος της.

'Δεν έγινε τίποτα Βάσια μου.Μην σε νοιάζει για αυτό.'της είπα γλυκά και αμέσως όρμησε πάνω μου.Χάιδεψα τα ξανθά μαλλιά της και αμέσως ηρέμισε.

'Άντε πάμε τώρα θα αργήσουμε.'πρόσθεσα γελώντας και σηκώθηκα πάλι στο ύψος μου.Την έπιασα ξανά απο το χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε πάλι.

Σε ολη την υπόλοιπη διαδρομή δεν μιλήσαμε,οταν φτάσαμε μπροστα απο την πύλη του σχολείου της η Βάσια έσπασε την σιωπή.

'Σε ευχαριστώ που με έφερες.'είπε χαμογελαστή.

'Τίποτα αγάπη μου.Λοιπόν στο σχόλασμα θα έρθω να σε πάρω.Μην βγείς έξω απο το κτήριο.'την συμβούλεψα.

'Ξέρω,ξέρω!'είπε χαρούμενη και έφυγε τρέχοντας προς την πύλη του σχολείου της.Αφου βεβαιώθηκα οτι μπήκε μέσα,πήρα τον αντίθετο δρόμο για το δικό μου σχολείο.

Κοίταξα το δρόμο και διαπίστωσα οτι δεν υπήρχαν πολλά παιδιά,αυτό άρχισε να με αγχώνει.Δεν έχω πάρει ποτέ απουσία στην ζωή μου.Τουλάχιστον οχι σκόπιμα,όταν έλειπα ήταν,ή επειδή άρωσταινα,ή όταν είχαμε διαγώνισμα την επόμενη μέρα και έπρεπε να διαβάσω.

Επιτάχυνα τα βήματα μου και έκλεισα πιο σφικτά το μπουφάν μου.Δεν θέλω με τίποτα να δώσω κακή εντύπωση τώρα στο τέλος.

Έφτασα και αμέσως πανικοβλήθηκα καθως είδα την πόρτα έτοιμη να κλείσει.

Ξεκίνησα να τρέχω σαν τρελή αλλα δεν υπολόγισα την κολώνα που υπήρχε εκει κοντά,κουτούλισα πάνω της και έπεσα με τον ποπό στο έδαφος.

Αυτο πόνεσε.

'Είσαι καλά;'ακούστηκε μια ανήσυχη φωνή απο πάνω μου.Σήκωσα ελαφρά το κεφάλι μου και είδα ένα για μένα άγνωστο παιδί.Πρέπει να ήταν γύρω στην ηλικία μου,με καστανόξανθα μαλλιά και πράσινα μάτια.Δεν τον είχα ξαναδεί εδω γύρω.

'Εεεε με ακούς;'είπε και κούνησε τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπο μου.Πήρα γρήγορα το βλέμμα μου απο πάνω του,καθώς κατάλαβα οτι τον κοιτούσα τόση ώρα.

How To Be A Bad Girl#READINT2017Where stories live. Discover now