Fear The Wolves

17.

"Slaaf?" Wankelend probeer ik naar de trap te lopen. Met mijn ene hand grijp ik naar mijn hoofd als de hoofdpijn weer komt opzetten. Met mijn andere hand pak ik de trap leuning vast voor stevigheid. "Slaaf" Word er weer geroepen, ruw word ik om gedraaid. Ik voel mij te vermoeid om tegen te stribbelen. "Hoe durf j- Eve?" Herolf kijkt mij kwaad aan maar als snel word zijn uitdrukking verbaast. "Hoe..?" Hij houd mij stevig vast bij mijn schouders. Een lichte kreun van pijn verlaat mijn mond, ik verlies mijn evenwicht en val tegen hem aan. "Eve!" Roept hij wanhopig terwijl hij mij lichtjes door elkaar heen schud. "Hé, blijf wakker" Herolf tilt mij op en holt de trap op.

Herolf legt mij zachtjes op het bed neer, "Waag het om weg te vallen, ik ben zo terug" Een traan glijd uit mijn ooghoek langs mijn wang. "N-niet huilen" Fluisterd hij terwijl hij op zijn lip bijt. Hij schud lichtjes zijn hoofd, al snel draait hij zich om en rent de kamer uit. Rillingen gaan over mijn lichaam, met moeite probeer ik mijn ogen open te houden. Een hoog gepiep verlaat mijn mond als de pijn weer komt op dagen. Ik knijp mijn ogen stevig op elkaar. Zachtjes begin ik te snikken. "Eve" Hoor ik Herolf geschrokken roepen. "Nee, nee. Eve, word wakker. Laat mij... Niet achter" Ik hoor hem zachtjes snikken. "A-alsjeblieft, jij mag mij niet ook al verlaten" Een luide snik verlaat zijn mond. Vermoeid open ik mijn ogen.

Hij is door zijn knieën gegaan en houd zijn handen voor zijn hoofd. "P-pijn" Fluister ik, Herolf kijkt gelijk op. Door zijn tranen heen groeit er een lichte glimlach rond zijn lippen. Hij staat op en neemt mijn hand in de zijne, een warm gevoel dringt mijn lichaam binnen. "Hou het nog even vol, oké?" Lichtjes knik ik. Herolf pakt van de grond een witte doos die hij waarschijnlijk heeft opgehaald. Hij opent de doos en haalt er allemaal spullen uit. "Ik... Euh, dit zal even moeten" Mompelt hij terwijl hij mij licht twijfelend aan kijkt. Hij veegt voorzichtig de losse plukjes bij mijn voorhoofd weg, door zijn aanraking verschijnt er kippenvel over mijn armen en benen. "Dit kan prikken" Ik knijp automatisch mijn ogen dicht. Ik krimp in één als het doekje met antibiotica contact maakt met de wond.

"Zo" Op de wond plakt hij een pleister. "Nu je lip" Ik voel mezelf verstijven en wend mijn gezicht lichtjes af. "Het moet, anders raakt het ontstoken" Hij draait mijn hoofd weer terug en wrijft voorzichtig met zijn vinger over mijn mondhoek waar de wond zit. Heel langzaam open ik mijn ogen weer, hij is geconcentreerd aan het kijken naar mijn wond. Mijn hart maakt rare sprongen als er een lichte glimlach rond zijn lippen verschijnt. Even wend hij zijn blik naar mijn ogen maar gaan al weer snel terug naar mijn lip. Ik voel mij licht rood worden, had hij door dat ik zijn gezicht bekeek? Met een schoon doekje maakt hij mijn lip schoon. Als hij klaar is met mijn wonden op mijn gezicht haalt hij een washandje te voorschijn.

Hij loopt mijn kleine badkamer weer uit met een nat washandje in zijn hand. "Sluit je ogen" Ik doe wat hij mij vraagt en sluit mijn ogen. Het koude doekje raakt mijn huid waardoor er een rilling door mijn lichaam gaat. "Sst" Sust hij, hij legt zijn warme zachte hand op mijn wang. "Ik haal het laatste bloed van je gezicht" Hij wrijft zachtjes over mijn ooglid en in mijn ooghoek. "Nu kan ik tenminste je mooie gezicht weer zien" Zachtjes wrijft hij met zijn hand over mijn wang. Even is het stil tot ik zijn lippen plots lichtjes op mijn voorhoofd voel. Verschrikt open ik mijn ogen maar hij heeft al weer terug getrokken. Glimlachend kijkt hij mij aan, hij negeert mijn verwarde uitdrukking en vraagt; "Ben je nog ergens anders gewond?". "Mijn... Been" Mijn hand leg ik op mijn gewonde been. Herolf volgt mijn hand en bijt nadenkend weer op zijn lip. "Als ik klaar ben, mag je me slaan oké?" Hij begint schaapachtig te lachen, maar schraapt al snel zijn keel.

Met licht trillende vingers tilt hij mijn jurkje iets om hoog. Ik hoor hem zwaarder adem halen, "Hughes, hou je in" Gromt Herolf zachtjes. Hij ontsmet mijn wond op mijn bovenbeen en wikkelt er verband om heen. Met het washandje maakt hij mijn been weer schoon tot het laatste bloed niet meer te zien is. Hij schuift snel mijn jurkje weer op zijn plaats. Hij legt de deken over mij heen en stopt mij warm in. "Rust goed uit" Hij staat op en wil weg lopen maar ik houd hem tegen. "Bedankt" Fluister ik, Herolf draait zich om. "Jij bedankt, voor het blijven vol houden" Een echte oprechte glimlach omringt zijn lippen. "I-ik...", "Sst, ga maar slapen." Hij draait zich weer om en loopt mijn kamer uit. Hij sluit de deur achter zich. Een aangename stilte omvangt de ruimte.

"Slaap je al?" Hoor ik iemand iets later opeens fluisteren. "Nee" Mompel ik slaperig, "Ik euh..." Het licht word weer aan geknipt. Herolf staat in de deur opening met een glas water in zijn hand. "Dit is voor de pijn" Hij loopt naar mij toe en zet het glas plus zakje op de kast. Hij helpt mij overeind zetten, "Hier zitten medicijnen in" Hij scheurt het zakje en laat twee langwerpige pillen op zijn hand vallen. "Neem ze in, na een tijdje zal het de pijn verlichten" Ik neem een pil in mijn mond waarna hij het glas naar mijn lippen brengt. Met veel moeite slik ik allebeide pillen in. Herolf helpt mij weer om goed te gaan liggen. "Slaap lekker" Zegt hij waarna hij mijn kamer weer snel verlaat. Glimlachend kijk ik naar de deur die door hem gesloten is. "Slaap lekker, Herolf..."

____________________
Hey,

Aah, ik vond het zo leuk om dit hoofdstuk te schrijven😍
Om een jongen te beschrijven die zo bezorgd is.

Ik ben helemaal verliefd op dit liedje, het maakt mij echt emotioneel.

Ook heb ik super veel zin om het boek 'Uncontrollably Fond' aan jullie te showen maar dat doe ik lekker nog niet😝😂☺️

Ik wil jullie super bedanken voor jullie support. In hoofdstuk 9 had ik nog maar 1K en nu met hoofdstuk 17 zit ik al op de 6K😨😍 ook sta ik al op #16 in klassement door jullie. Help mij naar #1, dat zou zo gaaf zijn.

Wie helpt mij naar de 200 volgers? Voor 21 sep dat zo mijn dag nog zo veel beter maken. De 200ste volger, ga ik zelf terug volgen dus wees er nu bij😜

Dat was het wel😂💪🏻

Xx anna